179. De sancta Dorothea.

1. Dorotheae collaudemus
Virtutum insignia,

Cordis ei praesentemus
Et oris obsequia,

Ut spe certa respiremus
Per eius subsidia.

2. Fulta fide Dorothea
Iudicem Fabricium

Non formidat, sed in ea
Firmatur eloquium,

Insultante gente rea
Non horret supplicium.

3. Verbis blandis tunc conatur
Virginem seducere,
Nec promissis superatur
Nec terretur verbere,
Compeditur, obseratur
Taetro clausa carcere.

4. Vas liquoris aestuantis
Athleta ingreditur,

Sed virtute hanc amantis
Fervore non laeditur;

Post haec plagis tot et tantis
Claro vultu caeditur.

5. Caro sancta laceratur,
Fluit unda sanguinis ;

In mamillis concrematur,
Furit ira praesidis;

Fuste caesa decollatur,
Iungitur mox caelicis.

6. Dorothea, sponsa Christi,
Pro sponso humiliter
Quae tormenta pertulisti,

Petimus suppliciter,

Tutrix sis a clade tristi

Hic et aeternaliter.

7. Gloria sit, Iesu bone,
Tibi nunc et iugiter,

Qui certantes in agone
Adiuvas fideliter

Et mercedam das coronae
Vincenti viriliter.