181. De sancta Elisabeth.

1. Hymnum Deo vox iucunda

Decantet ecclesiae,

Nam congaudet laetabunda

Sion mater filiae

Ascendenti de profundo

Convalle miseriae.

2. Quam regali stirpe natam
In annis infantiae

Vir accepit desponsatam
Indolis eximiae,

Semper tamen inspiratam
Voto continentiae.

3. Fide, prole, sacramento
Ratum hoc coniugium

Vero docet argumento,
Quod patrum caelestium

Vitae sanctae succremento
Attigit consortium.

4. Lege carnis sic ligata
Non extinxit spiritum,

Sed implevit fide rata
Nec reliquit irritum,

Quod a Deo mens parata
Gerebat propositum.

5. Haec insignis, haec beata
Pauperum nutritia,
Fastu mundi non elata
Nec parentum gloria
In se carne trucidata
Crucifixit vitia.

6. Aquam eam dum rogavit
Hostis innocentiae,

Potum lacte perforavit,
Clavo paenitentiae,

Et sic sese liberavit
Virtus patientiae.

7. Tandem viro destituta
Munda mundum exuit,

Christum mente iam induta
Saccum carni consuit,

Et in templo haec statuta
Ut lampas emicuit.

8. Veras censu paupertatis
Redimens divitias

De thesauro pietatis
Fudit auri copias

Et multorum egestatis
Supplevit inopias.

9. Fecit opus fuso cibi

Quaerens alimoniam

Et vilescens ipsa sibi

Sprevit ignominiam,

Sciens soli, Christe, tibi

Recte dari gloriam.

10. Gloria sit, Iesu bone,
Tibi nunc et iugiter,

Qui certantes in agone
Adiuvas fideliter

Et mercedem das coronae
Vincenti viriliter.