192. De sancto Benedicto.

1. Benedictus sit dominus,
Qui junxit sibi cominus
Sanctum patrem Benedictum,
Quia gessit cor Invictum
Christum prae cunctis
diligens.

2. Is nomine de gratia,
Progenitus de Nursia,
Claris ortus parentibus
Scolis est Romae traditus
Nil praeter Deum sitiens.

3. Mundum fugat cum floribus
Pomposis spretis moribus,
Romani sumit habitum
Divine sibi praescitum,

Hunc nutrix quaerit sedula.

4. Sacerdos Illi mittitur,
Paschae cibos ut deferat,
Qui ab ambobus sumitur
Et laudes Deo praedicat,
Cui sit honor per saecula.

5. Ferrum natat de profundo,
Crux vas fregit cum immund
Potu, Placidus levatur
Ex aquis et reportatur
Ad paternum gremium.

6. Oleum multiplicatur,
Patris natus suscitatur,
In columba demonstratur
Anima sororis, datur
Ad supernum gaudium.

7. Aquas petra produxisti,
Verus legis lator Christi,
Animam ferre vidisti
Germani teque praescisti
Finiendum citius.

8. Archimandrita fidelis,
Verus haeres Israelis,
A morte nos suscitatos
Domino conjunge gratos,
Ut assumamur mitius.

9. Pater, flamen ct tu, Christe,
Fac, quod rogat sanctus Iste,
Ut pro nobis oret is te
Collaudetque plus quam bis te
Sanctis cum coelestibus.