192. De s. Florentio Argeiitmensi.

Ad Vesperas.

1. Exsultet vallis Hasela,
Alsatia cum Scotia,
Prorumpat in tripudia
Resultans in memoria

2. Sancti patris Florentii,
Totius sordis nescii
Virtutibusque floridi.
O virum tanti meriti,

3. Quod, quando virgas erigit,
Ferarum turba refugit;
Qui venatores eripit,
Quos parva palus imbibit.

4. O, quis audivit talia,
Quod muta, caeca filia,
Cum Christi venit satrapa,
Fit patri mira nuntia?

5. O firma fides, radium

Solis quae das tam solidum,
Ut cum noscit Florentium,
Suspensum portat pallium.

6. O quam mirum, quod asinus
In planis et in collibus
Tam currit, cum Florentius
Regem petit pro dotibus.

7. O admiranda dignitas

Post mortem, qua das pluvias
Et tempestates mitigas
Et plebi pacem impetras.

8. Cum sancti fertur feretrum,
Infirmum sanat puerum
Repellit et incendium
Contractum curans languidum.

9. Gloria tibi, Domine,
In cuius hic vir nomine
Febres pellit a milite ;
Pro nobis stet et hodie.