202. De sancto Bernardo.
Ad Nocturnum.

1. Jesu, amor unice,
Fons totius gratiae,
Lilium convallium,
Dulcis amor cordium,
Felices, quos reficis,
Amor, qui non deficis.

2. Grande donum gratiae,
Sequi regem gloriae,
Quem circumdant lilia,
Sanctorum tot milia,
Concrepantque dulcibus
Hymnis atque laudibus.

3. Quorum In consortio
Laetabundus gaudio
Fonte hausto gratiae
Canticum laetitiae,
O Bernharde, concinis
Regem cernens oculis.

4. Venustatus candidis
Paradisi liliis,
Agnum sequens jugiter
Promis singulariter
Virginalc canticum
Turmis junctus vorginum.

5. Jam cum sponso dulcia
Pascis Inter lilia,
In abysso luminum
Coeli consors agminum,
Opulenta requie
Cubans In meridie.

6. Jam securus habitas,
Vere fervet caritas,
Caritatis otium,
Perenne solstitium,
Jugis exsultatio,
Frequens Iubilatio.

7. Angelorum curiae
Praesentatus hodie,
Regis In cubiculo
Debriaris osculo,
Sponsi clarus roseum
Introgressus thalamum.

8. O quam dulci jubilo
Regis In palatio
Ad consortes cursitas,
Cogit enim caritas,
Flore jam perpetuo
Coronatus candido.

O. Sion regis filia,
Cujus omnis gloria
Ab Intus In aureis
Praedicatur fimbriis
Oleo non vacuum
Amplexare filium.

10. Quem decorum gloria
IIonestavit gratia,
Unxit Intus fervidum
Caritatis oleum,
Oleum laetitiae,
Decor conscientiac.

11. Summa tibi trinitas
Temporum aetemitas,
Canticorum dulciter
Laus perennis jugiter,
Honor, virtus, gloria
Per aeterna saecula.