208. De s. Germano Antisiodorensi.

1. Sacerdos Christus innocens,
Peccata mundi diluens,
Ad sacrum sacerdotium
Elegit virum laicum.

2. Clamat clerus et populus:
"Germanus sit episcopus".
Dimittit statim coniugem
Normam sequens ecclesiae.

3. Suscepto hoc officio
Se conficit ieiunio
Tegens corpus cilicio,
Quod dedicabat Domino.

4. Imperabat daemonibus
Virtute sancti spiritus;
Pecuniam qui perdidit,
Indice eo repperit.

5. Vastabat eius populum
Pestis severa nimium,
Qui benedicens oleum
Cunctis fuit remedium.

6. Pelagianam haeresim
Divino ense secuit ;
Extinctum iam puerulum
Orans reformat iterum.

7. Caecae puellae lumina
Signando fecit lucida ;
Mutaui facundam reddidit;
Futura longe praecinit.

8. Arreptum quendam daemone
De lecto eius stramine
Quaedam matrona tetigit,
Mos inimicus abiit.

9. Ravennae migrat saeculo
Caeli suscendens gaudio ;
Corpus sanctum in patriam
Suam reportant agmina.

10. Adducitur Placentiam
Ibique paralyticam,
Eiusdem urbis nobilem
Matronam, fecit sospitem.

11. Germanus, vir sanctissimus,
Ubi fuit episcopus,
Sepultus est a subditis
Possidens caelum meritis.

12. Quo nostri sit sanctissimus
Suffragator piissimus ;
Nostra gubernent tempora
Sancti Germani merita.

13. O coaequalis trinitas,

Duc caelo nostras animas ;

Tibi honor et gloria

Nunc sint atque per saecula.