212 COMMENTARIUM

fuerit Agiographo Spiritus Sancti directio, et in quibus reapse intercesserit; ita ut hac in sententia hominum arbitrio relin- quatur {definire quaenam Sacrae Scripturae partes inspiratae fuerint, quaenam non; quod innumeris quaestionibus viam aperit.

Attamen nedum haec, sed etiam illa proscribuntur opera, in quibus inspirationis extensio nimis coarctatur.

Et ut de recentibus tantum loquamur, Par ry secta Episco- palis negat ad omnes S. Scripturae partes divinam inspirationem extendi; Horne autem in sua Iotroductione ad studium criticum Sacrarum Scripturarum inspirationem ad hoc tantum limitat, ut in rebus ad fidem et mores pertinentibus S. Scriptura red- dita a gravioribus erroribus immunis fuerit; dum alii, ut Pa- ley, illa tantum divinarum Scripturarum loca inspirata esse contendunt, quibus Christus divinam inspirationem manifeste tribuit. Atque anno 1863 Supremum Tribunal Ecclesiae Angli- canae sufficere ad fidem inspirationis pronunciavit, ut quis profi- teatur omnes libros canonicos, saltem ex aliqua parte inspirâtes esse. (Ubaldi ibid. pag. 17).

Sed etiam inter catholicos fuere qui divinam inspirationem nimis coarctarunt; dum eam in iis admiserunt quae ad doctri- nam referuntur, vel aliquem ad eam respectum habent, non in ceteris quae Scriptoris institutum non attingunt. Atque errorem hunc propugnavit Henricus Holden Doctor Sorbonicus in sua Divina Fidei Ancdysi, lib. 1. Cap. V. his verbis : Auxilium spe- ciale divinitus praestitum auctori cuiuslibet scripti, quod pro verbo Dei recipit Ecclesia, ad ea solummodo se porrigit quae vel sint pure doctrinalia, vel proximum aliquem aut necessa- rium habent ad doctrinalia respectum. In iis vero quae non sunt de instituto scriptoris, vel ad alia referuntur, eo tantum auxilio Deum. illi adfuisse iudicamus, quod piissimis ceteris auctoribus commune sit. (Ubaldi loc. cit. pag. 28).

Haec autem minime cohaerent cum iis quae post concilium Tridentinum Vaticani Concilii Patres statuerunt Can. IV de Re- velatione. Si quis Sacrae Scripturae libros integros eum omni- bus suis partibus, prout illos S. Tridentina Synodus recen- suit, pro sacris et canonicis non susceperit, aut eos divinitus inspiratos esse negaverit, anathema sit. Qua definitione statui- tur singularis Spiritus Sancti, atque positivus influxus in omnes S. Scripturae libros eorumque partes, ita ut assistentia mere nega-