FULGINATEN. 223

et utilitate, qua summi Pontifices p r a e s c r i p s e r e , haberi ne- queant, si Canonici et Dignitates ab hac obligatione tum adeundi, tum quaestiones morales solvendi eximantur; 2 cum necessitas Episcopos cogat, ut inter Canonicos et Dignitates adnumerent Sacerdotes satis exigua scientia praeditos, saepe fit ut inter Canonicos adsint aliqui, de quorum scientia, ad munera sacerdotalia, quoad sacramenta sufficienti, Episcopus vel notitiam non habet, vel certo scit eam esse insufficien- tem. Tamen Episcopo praecipienti omnibus sacerdotibus ut conventui de re morali adsint, et quaestiones solvant, Ca- nonici et Dignitates asserunt non teneri ad casus solvendos, tum quia adest consuetudo antiqua eos eximens, tum quia, aiunt, indecorum esse Canonicos et Dignitates ceteris Sacer- dotibus aequiparare. Cum vero, ut diximus, res eo deducta sit, ut si Canonici aliqua ratione excipiantur, fere impossi- bile sit summorum Pontificum praecepta exequi, et nulli- mode scientia sacerdotum, cuius defectus ob temporum ini- quitatem, in diem maior evadit, possit promoveri, humilli- me peto, ut dubium in calce relatum solvere velitis.

Disceptatio Synoptica

CONSUETUDO DELENDA VIDETUR. Animadversum fuit quod coetus huiusmodi, in quibus de re morali aut liturgica dis- ceptatur, antiquissimi erant et receptissimi ultra montes, ubi vel semel vel bis in anno coram Archidiaconis vel Decanis ruralibus habebantur. Thomassin. De Y. et N. Eccl. disci- plina, tom. 2 lib, 3 cap. 74 n. 10 seq, et cap. 76 per totum. Eos vero antea in Italia inusitatos primus instituit s. Carolus Borromaeus, Conc. 1 Mediolanen. cap. 29, quem dein plurimi Episcopi sunt secuti cfr. folium causae Tre- viren, Iurisdict. 2 Aprii. 1729, et Lucidi de Visitatione ss. U. cap. 3 § 14.

Speciatim vero Benedictus X I I I in Concilio Romano anni 1 7 1 5 tit. 15, cap. 9, Episcopos Romanae provinciae, ad quam pertinere Fulginatensem ecclesiam notandum est, hac de re ita graviter monebat: « Quocirca operae pretium