FULGINATEN. 227

prorsus aboie vit. Ita quoque S. C. C. in citata iam causa Acerr. ad quaesitum V P m , « an Canonici qui respondere debent casibus moralibus, in dicta Congregatione proponen- dis, teneantur pati extractionem, ut dicitur, a sorte, sive potius servanda sit consuetudo respondendi, » rescribendum censuit : affirmative ad primam partem, negative ad secun- dam . »

Si itaque ad eximendos canonicos a casuum solutione consuetudo, licet antiqua, adduci non potest, eo minus al- tera valebit quae poponitur ratio. « Indecorum enim esse , aiunt, canonicos et dignitates ceteris sacerdotibus aequipa- rare. » At revera neque Romanum Concilium anni 1725, neque Benedictus XIV, neque ceteri Pontifices, neque S. C C . indecorum unquam deprehenderunt canonicos cum ceteris de clero de re morali et liturgica agere et disputare, senten- tiam ve proferre. Non enim a ceteris sacerdotibus tam re- moti celsioresque sunt canonici, qui cum iis couti absque dignitatis detrimento non possint. Quapropter allegata ex- ceptio aut est tumescentis superbiae argumentum, aut com- modae ignaviae excusatio, aut turpis ignorantiae confessio : ideoque nulla ex parte admittenda.

Sub die 6 Iulii 1889 Sacra Congregatio Concilii censuit respondere: Dilata et audiatur Capitulum.

Tum Canonici fulginatenses, qui servare consuetudinem antiquam, etsi iuri communi contrariam, enixe contendunt, multa pro re sua concesserunt motiva, tum congruentiae, tum aequitatis. Quibus deductionibus Capituli respondere curavit, aut earum momenta imminuere studuit Episcopus ut lex seu commune ius vim suam vindicaret.

Tandem expositis ab utraque parte deductis, propositum fuit diluendum

Dubium

An possit Episcopus cogere omnes sacerdotes, non ex- ceptis canonicis et dignitatibus, ut adsint conventui de re •morali et liturgica, et, ductis sortibus quaestionum solutio-1