236 WRATISL AVIEN.

temerarius vitaeque periculo carens, quam res magni mo- menti aestimatur.

DUELLANTES VIDENTUR NOTARI INFAMIAE IURIS. De US ita- que qui hisce certaminibus dant operam quaerit Praesul, an in irregularitatem incidant, et utrum ex defectu famae an potius ex defectu lenitatis. Materiam valde implexam ingre- dimur; nam « irregularitatis cognitio difficilis est et perple- xa, non quidem per se, sed quia permulti omnia susdeque verterunt ac vertunt », ut cum Sayrio Emus d'x4nnibale in sua Summul. tom. I p. 400 edit. 3. notat. Cuius rei ar- gumentum habetur in ipso qui proponitur supplex libellus. Nam in eo supponitur, imo communiter receptum dicitur, quod in scholariorum monomachiis irregularitas ex defectu lenitatis contrahatur.

At vero irregularitas ex defectu lenitatis ab iis dumta- xat contrahitur, qui ad iudicium sanguinis, idest ad homi- nis occisionem vel, ut olim contingebat, ad mutilationem, sponte sua et publica auctoritate iuste concurrunt , aut ab iis qui in iusto bello offensivo hostem occidunt aut mutilant. Insuper etiam in iis casibus nonnisi mortis aut mutilationis, effectu sequuto, irregularitas contrahitur. Haec communia sunt apud receptissimos DD. ut Reiffenstuel. ad lib. 5 De- er. tit. 12 § 3 n. 75 Ferraris v. Irreg. art. 1 Emus d'An- nibale I. cit. p. 423 seq. Uno verbo defectus lenitatis con- trahitur, quoties humanus sanguis iuste vel in bello vel in causa capitali funditur.

At in duellis nil horum habetur, nam non in publico bello offensivo, non ex formali iudicio, non iuste sed iniu- stissime, privato arbitrio et crudeli ratione humanus sanguis effunditur. Quapropter tam longe est, ut in his certamini- bus quaestio sit de lenitatis defectu, ut de irregularitate ex delicto casus possit potius contingere. Quoties enim ex duel- lo homicidium vel mutilatio sequatur, praeter reliquas poe- nas, irregularitatem ex homicidii vel mutilationis crimine in- super contrahi nemini dubium videtur. Emus D'Annibale Comment: ad Const. Ap. Sedis n. 102.