236. De sancto Ioseph.

Ad Vesperas.

1. Claro de Davidis sanguine maxime
Et priscis veteri stemmate regibus,
Ioseph, nobilis ortu,
Nutritor pueri Iesu.

2. Quem mundum vitiis atque libidine
Ornavit pietas et pudicitia ;
Hinc felix coniugium
Et sanctissima foedera.

3. Cuius castus amor fidaque servitus
Nunquam mille viis, mille laboribus
Infantem Mariamve
Ullo deseruit metu.

4. Iussus Memphiticos visere limites
Voces angelicas credulus accipit,
Se, donec revocatus,

Transfert ad Syrios lares.

5. Felix, aetherei qui genitum Dei
Infantem propriis volvere manibus
Et verum meruisti

Christum visere, pascere.

6. Felix, qui populi nuntia simplicis
Eoosque magos excipis, audiens
Coram psallere sacros
Caeli spirituum choros.

7. Gaude, mysterii conscius abditi,
Custos parthenices et comes inclyte,
Gaude, vive, triumpha
Christo rege perenniter.

8. Sit laus ergo patri, laus quoque filio,
Maiestas et honor dignaque gloria
Et sacro paraclito

Sit per saecula gratia.