WRATISLAVIEN. 239

nihil refert qua de causa initum fuit, v. g. spectaculi, ut olim, aut virtutis ostendendae causa. »

Imo, ubi DD. expresse tractant de requisitis ut quis poe- nas in duellantes statutas incurrat, eodem omnino loco ha- bent periculum occisionis et mutilationis atque periculum vulneris. Unde ait Pignatelli: « Requiritur, ut duellum fìat cum periculo occisionis vel vulneris. Duellum enim prohibe- tur sub censuris ob grave periculum occisionis, vel mutila- tionis, aut vulneris. » Ita etiam Ferrar. I. c. n. 6.

Ex dictis igitur asseri posse videtur, duellantes eorum- que patrinos irregularitatem ex infamia iuris incurrere.

Nec obiiciatur, duellantes huiusmodi infamia de facto non notari, ideoque nec contrahere irregularitatem. Nam infamia iuris ad morum correctionem, in poenam delicti, et in dete- stabilis duellorum usus exstirpatione!» a Tridentino inducta contraria aliqua consuetudine et opinione vulgari tolli neu- tiquam potest. Huiusmodi enim consuetudo nervum ecclesia- sticae disciplinae disrumperet et ideo ex cap. 5 De consuet. nihil valet.

Quae conclusio ex analogia insuper firmatur. Sane qui- dam auctores existimarunt ac tradiderunt in iis regionibus ubi publica et vulgaris infamia ex haeresi non sequitur, aca- tholicos ad fidem conversos non reputari irregulares, et sine difficultate ad ordines sacros admitti posse. Layman L. 1 tract. 5 p. 5. At quantum id sit contra sensum Ecclesiae patet ex responso S. Officii diei 11 Iulii 1884 ad Episco- pum Harlensem, cui mittebatur decretum in Posen, diei 25 Iulii 1866, ubi ita legitur: « Filios haereticorum, qui in haeresi persistunt et mortui sunt, esse irregulares etiam in Germania aliisque in locis ubi haereses impune grassan- tur. » Zitelli Appo r. iur. eccles, gag. 349. A pari in duel- lorum materia ratiocinari licet. Et idcirco etsi aberrans multitudinis sensus infamia facti vesanum hoc crimen non notet, adhuc tamen, imo vel a fortiori, Ecclesia illud infamia iuris prosequitur, aliisque poenis percellit et allide- re conatur.