241. De sancta Iusta Sipontina.

1. Omnes devotis celebremus animis
Festa beatae Iustae, Christi virginis,
Quae spernens mundum Domino complacuit ;
Suos parentes assidue docuit,
Eos de poenis liberare studuit.

2. Ad cuius verba omnes credunt pariter,
Parvi et magni cives mirabiliter.
In civitate Sipontina optima
Orta est vere Iusta beatissima
Ibique fecit primum mirabilia.

3. Ad Theatinam civitatem venerat,
In Dei fide multos confirmaverat;
Puerum quendam suscitavit mortuum ;
Praedicans cunctis Dei evangelium
Ad angelorum sociat consortium.

4 Post haec perrexit ad quandam provinciam,
Ubi destruxit maximam perfidiam ;
Hic Forconenses tunc erant pravissimi,
Iniquitate tunc erant pravissimi,
Sanctam circumstant ut erant nequissimi.

5. Ad comburendum in caminum mittitur,
Sancta orante protinus concutitur ;
Illi maligni minantur occidere,
Virgo festinans in monte abscondere,
In ipsa hora caruerunt lumine.

6. Optat coronam sumere martyrii,
Redeunt caeci sua prece visui;
Ob hoc praefectus motus ira pessima
Sanctam percussit, cuius manus improba
Eamoccidit sua quoque lancea.

7. Omnes aegroti illius provinciae
Eius ad corpus veniunt laetissime;
Quotquot tangebant tumulum fidissime,
Salvi fiebant omni aegritudine,
Grates reddebant Domino plenissime.