276 YENTIMILIEN.

parochi temporale interesse non laedit, eius onera et offi- cia minuit.

V. Episcopos ex Tridentino Sess. 21 cap. 4 posse no- vas constituere, paroecias etiam invitis parochis, in iis Eccle- siis, in quibus ob locorum distantiam vel difficultatem, fi- deles sine magno incommodo accedere nequeant ad perci- pienda sacramenta et divina officia.

VI. Attamen si rigidiorum Doctorum doctrina sequenda esset nunquam locum habere posset aliqua Ecclesiarum dis- membratio, quia nec populi frequentia nec locorum distantia iustam exibent causam dismembrationis; eo quod tum populi frequentiae, tum distantiae prospici possit per sacerdotes coadiutores aut per vicarios.

VII. Nuperrimam tamen S. C. C. iurisprudentiam et Tridentino magis consonam, favere facilius dismembrationi Ecclesiarum, iustis de causis; quia per proprios pastores me- lius consulitur bono animarum, quam per coadiutores aut vicarios. Parochus enim suae Ecclesiae sponsus est et suorum ovium pastor, qui easdem curabit maiori studio et charitate quam capellanus aut vicarius, simplices mercenarii.

VIII. Qua de re cum ius commune et iurisprudentia fa- veant dismembrationi Ecclesiarum in bonum animarum, quod est suprema lex iis in quaestionibus, dicendum est omnem dis- membrationem esse quaestionem facti.

IX. In themate factum dismembrationis , ab Episcopo peractae haud tale visum est Emis Patribus, quod iis adiun- ctis fulciretur ut rite aut prudenter dismembratio admitti posset.

X. Quando cura habitualis est in Capitulo, potest cano- nicus exercere curam actualem in Ecclesia, a Cathedrali etiam distincta, et suae praebendae fructus et distributio- nes percipere, veluti si ministerium paroeciale in ipsa Ca- thedrali exerceret.