292. De sancto Martino.

1. Cum plebe clerus, monachi,
Senes, iuventus, parvuli
Uterque sexus sobrii
Congratulentur gaudiis.

2. Laeti colamus annua
Et supplices sollemnia,
Quae iugiter perennia
Gaeli celebrant agmina.

3. Felix tuus hanc transitus
Sacrat diem, qua caelitus
Tibi petenti sidera,
Martine, coetus obviat.

4. Martinus intus quid fuit,
Aperta vita prodidit,
Stupenda quae virtutibus
Miris refulsit actibus.

5. Prudens et aequus, sobrius
Fortisque rector spiritus
Fame labore servulum
Suum domat corpusculum.

6. Doctor viae vitae fuit
Et praevium se praebuit,
Aegris salutem reddidit,
Fortes malignos expulit.

7. Mortalis ipsam mortuis
Mortem potenter abstulit,
Mors mox vomit, quos sorbuit,
Orcusque praedas perdidit.

8. Dum templa spurca destruit,
Multis periclis se dedit
Votoque martyr occidit,
Sed vivit et plus proficit.

9. Hunc saepe vivum visitis.
Hunc transeuntem ducitis,
Huic adestis obvii,
Hunc vos tenetis, angeli.

10. Martine, nostras suscipe
Christoque voces exhibe,
Ut nostra laxet crimina
Vitaeque donet praemia.

11. Par sit patri cum filio
Et spiritu paraclito
Virtus, honor, laus, gloria
In sempiterna saecula.