RAGÙ SINA 329

corpora humari prohibebatur, nulli ecclesiae sublatum fuisse ius sepeliendi, sed dumtaxat variatum locum. Vecchiotti I. c. % 61 in nota, Emus D' Annibale L c. not. 84 et S. O. C. expressis resolutionibus in Ariminen Funerum 16 Iu- nii 1827, Forolivien. 26 Ianuarii 1833, Rostan. 26 Octo- bris 1862 aliisque passim.

Quapropter in themate etsi coemeterium S. Crucis in suburbano districtu sit, non ideo suburbanus parochus sibi exclusive vindicare potest ius in eo sepeliendi, cum potius commune conditorium illud sit.

Pariter si parochus loci Gravosa ideo funeris et sepultu- rae ius sibi tribueret, quia corpus ad suam paroeciani ap- pulit, et per eam pertransiit, in errore versaretur. Nam re- ceptum probatumque in praesentiarum est Benedict. XIV not. 105, Innoc. XI decr. a. 1676 apud Ferraris v. Paro- chus % 3 n. 40, ipsaque S. C. C. in Ragusina Funerum 7 Martii et 11 Iulii 1885 p. s. parochum defuncti proprium alienam paroeciam ingredi posse cum stola et cruce sive ut inde efferat, sive ut per eam ad tumulantem ecclesiam co- mitetur, sive demum ut ad coemeterium cadaver ipse de- ducat, quin parochus loci, quo funebris associatio transit, obsistere, aut tributa quaerere, aut iurisdictiones sibi vindi- care possit; dummodo quidem sine solemni pompa et recto tramite huiusmodi transitus per alienam paroeciam contin- gat, prout monet Vecchiotti I. c. % 62 in nota et Emus d'Annibale tom. 3 § 481 not. 79 in fine iuxta resolut. S. C. C. dier. 24 Ian. 1846 et 24 Feb. 1872.

Sepositis itaque atque expunctis hisce rationum momen- tis, alia tamen suppetunt, quae causam disputabilem adhuc efficiunt.

Etenim parochus suburbanus potest in primis pro re sua proponere, quod etsi dominus coemeterii S. Crucis ipse non sit, sed potius municipium, ceu argumenta in facti specie relata forte suadent, sin minus qua rector et proximus et immediatus coemeterii superior haberi certe debet. Ipse enim sacras functiones in die S. Crucis ibi celebrat, ipse notam