IMOLEN. 339

nia sibi fiat percipiendi superèxtantés reditus, usque dum filius suus, adepta aetate canonica, ad subdiaconatum pro- moveri possit, et sacro patrimonio in vestiri.

Age vero, missis, quae ad condonationem et absolutio- nem de praeterito, nec non ad reductionem onerum quoad futurum pertinent, super quibus sapiens EE . P P . discretio quid agendum sit constituet; quoad propositas preces hoc unum observandum est, nempe si peculiares fundationis le- ges, quae nos latent, huic proposito non obsistant, optime posse de enunciato benefìcio clericorum, duodeviginti anno- rum oratoris filium etiam nunc provideri. Ad communia enim beneficia quae capellaniarum, patrimonii sacri aut alio si- mili nomine veniunt, obtinenda, sufficit aetas 14 annorum ex Trid. Sess. 23 cap. 6 De reform.; dum adiuncta onera, si quae sunt, quae a clerico 14 annorum obiri non possunt, interim per alium impleri permittitur, iuxta Fagnanum in Cap. 1 n. 65 De aet. et quaiit. etc. Quapropter in errore versari videtur orator, si maiorem filii aetatem attendendam putat, ut beneficium filio conferat.

Quod eo tutius asserendum videretur, si , ceu probabile est, patrimonium sacrum, de quo quaestio, in titulum ec- clesiasticum et in canonicum beneficium, attenta dotis na- tura, non sit adhuc erectum.

Verumtamen cum oratoris filius in seminario missionum alatur, et forte peculiaribus obligationibus obstrictus existat, remissum fuit E E . P P . decernere, utrum expediat sive se- quentibus annis eidem in titulum hoc beneficium seu patri- monium sacrum concedi.

Quibus animadversis, quaesitum fuit quomodo oratoris preces essent dimittendae.

RESOLUCTIO. Sacra C. O . sub die 9 Augusti 1 8 9 0 re discussa, censuit respondere: Pro gratia absolutionis et condonationis quoad praeteritum, imposito aliquo missarum numero, arbitrio Episcopi, facto verbo cum SSmo. In re- liquis non expedire.