383. De sancto Wendelino.

1. Wendeline, pater alme,
Eremita inclite,
Quem victricis fructus palmae

Pascit caeli curiae,
Prona vota supplicantis
Sus cipe familiae.

2. Tu regalibus prognatus

Scotiae parentibus
Et virtute decoratus

Atque morum floribus.
Caelicam vivendo vitam

Dignus es honoribus.

3. Roma pius peregrinus
Advenisti Trevirim

Regulamque vir divinus
Condidisti interim,

Postea Zebennae vastam
Intras solitudinem.

4. Ibi herbas comedisti

Aquam bibens frigidam,

Inde claustrum repetisti,
Clarus a miraculis

Vitae cursum finivisti,
Sociatus angelis.

5. Cumque sacrum corpus terrae
Rite esset conditum,
Visum est se sursum ferre

Novum quaerens tumulum,
Nec sepulcro cohibetur,
Supra terram constitit.

6. Hoc tam saepe iteratur,
Dum imponunt currui,

Nutu Dei devehatur
In Zebennam, mortui

Ubi corpus inhumatur,
Pax ut sit spiritui.

7. Hunc patronum attollamus
Laudum per praeconia,

Grata illi studeamus
Reddere servitia,

Ut adesse sentiamus
Eius nobis praemia.

8. Trinitati sit immensae
Summa laus et gloria,

Wendelino quae impense
Tot concessit merita,

Ut post mortem caelo datus
Fulgeat miraculis.

Appendix.

Historiae quaedam Rhythmicae,

quae ineditae restabant.