A Q U É N . 441

rochus Campiliguris, tum quidam Christophorus Olivero ni-

hil transeat contra eius institutionem opposuerunt, dicen-

tes , nominatum clericum ex fundatricum cognatione, ac

maxime in concursu aliorum potiore iure fruentium, non

posse ad beneficii possessionem admitti ; sed, addebat ex parte

sua parochus, se utpote in agnatorum defectu vocatum, esse

ex fundationis lege instituendum : dum vicissim Christopho-

rus ex altera parte contendebat, infantulum filium suum,

quippe agnatum, praeferri potius oportere.

Adita aquensi Curia ad controversiae definitionem, haec

die 24 Aprilis 1845 formalem tulit sententiam, qua decre-

vit, beneficium esse clerico Palladino conferendum, quia, ta-

bulis et mente fundatricum inspectis, cognati a capellaniae

possessione non videbantur exclusi, et aliunde tum parochus

tum Christophorus Olivero bonum suum ius cum exclusiva

aliorum non evincebant.

Cum vero parochus et Christophorus, qui causa ceci-

derant, ad metropolitanum taurinense forum provocavissent,

ad trutinam iterum causa vocata est, advocatorum allega-

tiones productae, ipsiusque procuratoris fiscalis votum exqui-

situm, ac tandem die 11 Oct. 1847 sententia ferebatur, qua

clerici Palladino nominatio denuo quidem confirmabatur, sed

aliis atque aliis ac in prima instantia de causis. Nam de

admissione aut exclusione cognatorum a fruitione beneficii

tribunal nullum emittendum censuit iudicium, utpote de re

ad controversiae definitionem non necessaria, licet tamen non

celaverit, in votum promotoris fiscalis, quo cognati passiva

vocatione exclusi dicebantur, se maxime propendere ; sed te-

nuit, nominationem clerici Palladino ideo esse probandam,

quia ex una parte nullus agnatorum extaret requisita ido-

neitate, idest clericali charactere insignitus ; ut ex altera

substitutioni in parochi favorem statutae locus esse non po-