444 AQUÉN.

Ex hoc enim agnationem dumtaxat indicari, passim tradunt

DD. cum De Luca tit. loc. discep. 26 n. 3.

Cum itaque canonicus Leoncini ex agnatione Olivero

non sit, sequitur, nullum ex hoc titulum ad patronatum

passivum et ad institutionem ius praesumere posse.

Nec magis id desumere valebit ex nominatione ab Epi-

scopo obtenta : siquidem in primis Episcopus asseverat, se

quasi falsa opinione ductum, ac reputando oratorem bono

iuri innixum, eumdem nominasse; ceterum quominus is ad

vacantem capellaniam deputaretur, ipsa fundationis lex ob-

stabat. Nam fundatrices iusserunt, parochum Campiliguris ad

fruitionem beneficii succedere quando omnino extincta fuerit

familia Olivero, et omnis spes cessaverit quod dictum bene-

ficium consequi possit aliquis descendens ex dicta familia.

Porro etiamsi familia et linea Olivero fundatricibus coniuncta

penitus extincta dici adhuc non possit, certum sin minus est,

spe masculinae prolis, quae dicto beneficio investiri valeat,

eam defecisse.

Q U A E P A R O C H O A D V E R S A N T U R . At ex altera parte consi-

derandum occurrit, quod quae de linea et de familia a DD.

traduntur proprie ad patronatum activum pertinent ; et id-

circo theoriae superius expositae eodem rigore urgendae et

applicandae in activo aeque ac in passivo patronatu non vi-

dentur. Imo in genere, ipsa elementari aequitate suadente,

retineri oportet, fundatorem suos, sive agnatos sive cogna-

tos, praesertim proximos, extraneis praeferri in beneficii frui-

zione semper voluisse. Quapropter in themate praesumptio

atque aequitas canonico Leoncini, utpote proxime coniuncto,

magis quam parocho, qui a sanguine et cognatione fundatri-

cum est alienus, certissime favent.

In eumdem quoque sensum finis in fundatione intentus

concurrit; nam sorores Olivero fassae sunt ad capellaniae