AQUÉN. 445

erectionem se devenire eo consilio ut ministrorum Dei nu-

merus augeretur. Atqui si capellanía tam cito atque facile,

extincta agnatorum linea, cum parochiali beneficio consoli-

detur, hic fundationis finis prorsus deficeret.

Accedit quod in fundationis tabulis haec nomina linea,

familia* propinqui* coniuncti promiscue accipiantur , unde

iterum confirmari videtur mentem fundatricum non esse,

quod in sola agnatione ius patronatum passivum coarctetur,

sed ad alios etiam sanguine coniunctos extendatur.

Nec satis ; nam vox linea, quae per se atque in gene-

rali difficilioris interpretationis est, in nostro tamen casu

optimam habere posse videtur explicationem. Sciendum nam-

que est ex Bartolhomaeo Oliveri, qui sub initium saeculi XVI

Tridento Campumligurem venit, et stipes familiae habetur,

duas lineas Olivero esse prognatas, alteram ex qua capella-

niae fundatrices et cuius agnatio nunc in Petrum Olivero

desinit, alteram ex qua plures adhuc sunt agnati, Petrus,

Ioannes, Mathias, etc. Iamvero nil prohibet dicere, quod

fundatrices, quoties lineam nuncupaverunt, intellexerint se-

ctionem illam familiae Olivero ad quam ipsae pertinebant,

in oppositione ad aliam sibi remotiorem ; et idcirco in nostro

casu lineam sumptam quidem esse in oppositionem ad aliam

lineam, at minime ad excludendam cognationem.

Ceterum quidquid de hoc peculiari quaestionis puncto

retineri placeat, legentibus fundationis tabulas saltem id

firmum esse debebit, parochum ius passivum ad beneficium

sibi vindicare non posse, nec nominatum ab Episcopo exclu-

dere, usque dum familia Olivero totaliter extincta non sit, ei-

demque sublata penitus spes successionis. Atqui, eo praeser-

tim tempore quo canonicus Leoncini ad beneficium fuit no-

minatus, extincta totaliter non erat familia Olivero, nec spes

successionis eidem penitus ablata ; nam Petrus Oliveri in ea