499. De sancto Zenone.

Ad Vesperas.

1. Summe rex regno dominans supremo,
Rector et celsi sapiens Olympi,
Lege qui vastum stabili per orbem
Cuncta gubernas.

2. Tu Cepbae navi pelago natanti
Provides nautas navis alta doctos
Hanc tuo qui, ne pereat procellis,
Flamine ducunt.

3. Munus ad tantum fideique transtra
Atque Zenonem dederis locandum,
Quem parens quondam peperit, sacrasti
Ventris ab umbra.

4. Hostis ut novit puerum nefandas
Indolis sanctae, rapit bunc Veronae
Matre de cara Medioquelani
Vexit In arces.

5. At tuo tutus clipeo beatus,
Ne sacros daemon laniaret artus,
Exteras exsul subiit nutrices
Lacte ducandus.

6. Cumque discernens veniebat aetas,
Litteras morum radians decore
Hausit ac annis Iter a tenellis
Flexit ad astra.

7. Patrias tandem remeans In oras
Ad sacrum felix ubi praesulatus
Culmen ascendit populique factus
Pastor amatus.

8. Grex ut aeternis fruiturus esset
Pascuis, verbum seruit salutis,
Fulgido firmans operum bonorum
Lumine dicta.

9. Te Deum laudaut sua mira magnum,
Morte nam victis animas reduxit,
Daemonum turbas domuit tuoque
Numine pellit.

10. Unde per mundi mare navigantes
Nos juva ventis placidis, ut Ipsi
Ejus ad portum meritis vehamur
Aetberis altum.

11. Laus honor summo tibi sit parenti
Gloriae splendor genitoque verbo,
Pneumati sancto decus atque virtus
Nunc et In aevum.