PARISIEN. 54 £

in iunioribus, qui non sint meretrices, quod sciam, nunquam. Nihil in actis suspicionem ingerit quod maritus cum uxore conspiraverit de generatione impedienda, imo iurat ille se- voluisse semper prolem habere, et in hunc finem matrimo- nium contraxisse. Remanet ergo tantum factum noctis pri- mae a Susanna confessum, quod parum valet. Aliud sane est repellere primos accessus neo-sponsi, quod accidere potest plurimas ob causas, et per bimestre fieri potest absque pec- cato, aliud est idem facere ob pravum finem, cum animo perseverandi. Primum admitti potest in casu, sed non valet ut argumentum; secundum valeret quidem ut argumentum,, sed non probatur.

Etenim quae de « notorietate » intentionis Susannae pro- feruntur infirma sunt. Rumor vel fama cui innititur facile orire potuit ex verbis sive ex ioco, sive ex ira prolatis, prae- sertim quando dissensiones factae sunt publici iuris: prae- terquamquod suspicandum est Concives viri et feminas spe- ciatim non fuisse tenerissimas erga puellam Parisiensem pul- cherrimam, imprudentem in verbis et, quod peius erat, ad- mirationis hominum cupidissimam. Humana res agitur, hu- mano modo igitur sunt omnia interpretanda. Absque iniuria ergo missam faciamus « notorietatem. >

Praeter « notorietatem » et iactum primae noctis, aliud profertur argumentum nempe confessio iuridica oratoris in sua depositione coram Iudicibus ecclesiasticis. In hac, negat co- pulam unquam inter ipsos locum habuisse, quia uxor sem- per recusavit, onera et incommoda prolis habendae refugiens. « Pluries tentavi consummationem. » « Uxor mea semper obstitit. Noluit ipsa filios habere. » Haec et similia pluries in decursu suae depositionis repetit.

Verum, praeterquamquod huiusmodi confessio tota in commodum confitentis, in iura parum vel nihil probat; in casu omni vi et valore caret: et hoc probatur ex ipsis a,ctis processus.

luter testes al) oratore vocatos, unus est D. Roger, ad- vocatus civilis, familiae Alovsii iusri amicitia devinctus. Te-