UTINEN. 595

sive mulieris ; 5° nullam afferri idoneam rationem inconsum- mationis matrimonii : quae omnia violentam procul dubio inducunt praesumptionem pro consummatione matrimonii, cui profecto praesumptioni 6° favent omnino relationes ob- stetricum et iudicia peritorum.

VOTUM THEOLOGI. Brevissime ad memoriam revocatis quae facti speciem attingunt, ait Consultor veniendum est ad me- ritum causae et videndum : a) utrum matrimonium hoc nul- lum haberi possit ex capite vis et metus ; b) utrum saltem fuerit inconsummatum, et causae praeterea habeantur, quae Beatissimum Patrem iure movere possint ad matrimonii rati vinculum abrumpendum.

Porro quoad primam quaestionem sciunt omnes metum quibusdam in casibus matrimonium irritare ; quod ab eccle- siastica potestate rectissime inductum est, ut in re tanti mo- menti maxima esset in consensu libertas. Sed quum ex alia parte necessitas stabilitatis contractus matrimonialis vehe- menter postularet, ut nonnisi gravibus de causis matrimonium aliquod infirmaretur, merito sancitum fuit ut metus, qui matrimonium invalidum redderet, non solum deberet esse incussus a causa libera, iniuste et in ordine ad extorquendum matrimonium, sed praeterea gravis, idest qui caderet in vi- rum constantem c. 15, XIV, 1. Verum quidem est metum per se levem aliquando fieri relative gravem, spectatis nempe circumstantiis et qualitatibus metum passi, ut est metus, quem vocant reverentialem ; sed gravis sive absolute sive relative necessario debet esse. In casu autem nostro si quis metus intercessit, non fuit nisi metus reverentialis ; neque enim de ullo alio, matre excepta, queritur actrix, neque ex processu apparet alium quempiam ulla quacumque ratione egisse ut Petro Angela nuberet. At metus huiusmodi reve- rentialis non is fuisse videtur, qui gravem metum et ad ir- ritandum matrimonium sufficientem constituere posset. Nam praeter unum alterumve bacilli ictum, unam alteramve ala- pam nihil aliud contra Angelam egit mater, quae praeterea mulier est, ut videtur, praeceps in iram, a qua tamen fa-