viCEN. 697

nes vero qui statis horis interfuerint recipiant, reliqui,., his careant -; nihilominus vera distinctio est, quam Moneta Tract, de distr, quotid. part. 1 quaest. 3 seqq. cum aliis tradit, nimirum, quoties una sit mensa capitularis, aut, sin minus, una atque indivisa distributionum massa, ne capituli reditus decrescant, ius accrescendi obtinere : quod si distin- ctae sint praebendae, et pro distributionibus e communi massa, ad uniuscuiusque sollicitudinem excitandam, regimen punctaturarum inductum sit, locum non esse iuri accrescen- di, sed iuxta superius cit. cap, 3 sess. 22 mulctatitiam pe- cuniam a negligentibus amissam ecclesiae aut alteri pio loco arbitrio Ordinarii cedere debere. Praeterquam quod ad ipsam quoque consuetudinem est respiciendum ; nam neminem la- tet antiquissimum usum et ecclesiarum statuta in his rebus legem auctoritatemque facere.

Quidquid ergo retineri velit in themate, sive nempe sit ex lege aut indole fundationis uniuscuiusque praebendae, sive demum ex antiquissimis statutis vicensis ecclesiae, aut ex consuetudine, certum tamen est fallentias absentium non in inservientium commodum, sed in bonum ecclesiae olim cessisse.

At vero haec antiquissima praxis nuperrimis hisce tem- poribus cessavit. Videtur namque, imo dubio procul ex actis innuitur, prout ex voto archipresbyteri, can. doctoralis, alio- rumque, imo et ipsius Episcopi liquet, in capitulo vicensi missam conventualem sine ulla eleemosyna a singulis, quasi personale onus gratis celebrari consuevisse.

Porro in definitione cuiusdam controversiae anno 1864, monente apostolico Nuntio , ut Episcopus cum capitulo statueret « si qua pro conventualibus missis distributio aliunde assignanda videbitur, » capitulum censuit fallentia- rum fundum, hucusque fabricae ecclesiae proprium, ad hunc effectum applicare.

Utrum tamen id iustum fuerit, et an possit nunc iterum restitui, prout Episcopus cum quinque canonicis postulavit, remissum fuit Emis. Patribus definire. Unum hac de re,