700 EX S. C. INQUISITIONIS

I. Si habeat adhuc plenam advertentiam, tantum illum ad- hortando ad dolorem et ad confidentiam, minime loquendo de nostris mysteriis, ex timore ut ipsis non crediturus sit ;

II. Quamcumque habeat advertentiam, nihil ei dicendo, cum ex una parte supponitur illi non deesse contritionem, ex alia vero prudens non esse loqui cum eo de nostris mysteri is;

III. Si iam advertentiam amiserit, nihil p rorsus ei dicendo. In Congregatione Generali habita ab EE. ac RR. DD. Car-

dinalibus Inquisitoribus Generalibus, proposito dicto dubio, prae- habitoque RR. DD. Consultorum voto, EEmi ac RRmi Patres responderi mandarun t :

Ad I. et II. Negative, i. e. non licere huiusmodi mahume- danis, de quibus in primo et secundo quaesito agitur, sive ab- solute sive eonditionate administrare baptismum; et dentur de- creta S. O. ad Episcopum Quebecensem sub die 25 ianuarii et 10 maii 1703 (1), et Instructio S. Officii sub die 6 iunii 1860 ad Vicarium Apostolicum Tche-Kiang.

(1) En dispositiones dictorum decretorum 25 Ian. 1703. - Quaeritur utrum antequam adulto conferatur Baptisma, minister teneatur ei explicare omnia Fidei nostrae mysteria, praesertim si est moribundus, quia hoc perturbaret mentem illius- An non sufficeret si moribundus promitteret fore, ut ubi e morbo convalescet, in- struendum se curet, ut in praxim redigat quod ei praescriptum fuerit.

R. Non sufficere promissionem, sed missionarium teneri adulto etiam moribundo, qui incapax omnino non sit, explicare mysteria Fidei quae sunt necessaria necessi- tate medii, ut sunt praecipue mysteria Trinitatis et Incarnationis.

10 Maii 1703. - i. Quaeritur an missionarius possit conferre Baptisma, aliaque Sacramenta infirmo barbaro, cui explicata sunt Religionis mysteria, quique pollicitus est observaturum se mandata; missionarius autem certus est quod non promiserit ea servaturum nisi hoc tantum motivo, scilicet, quod nolit ei contradicere. Multae ipsi supersunt rationes dubitandi, num moribundus sit bene instructus, quia missio- narius linguae barbarae rudis fere atque imperitus non potuit nisi obiter explicare mysteria sublimia, excedentia captum barbarorum, et quamvis moribundus affirmet se omnia capere, exteriora tamen et exiguitas devotionis persuadent id moribundum dicere ex eomplacentia, ita ut si alius ad eum accederet qui diceret, quod omnia quae dicta sunt ei nihil sint nisi merae Tabulae, etiam, sunt fabulae, responderet barbaras complacendi gratia. Hoc autem oriri potest ex duobus principiis: Primum quia non capit, quae ei dicuntur; ex. gr. animi levitale, ita ut eo ipso momento, quo dicit: credo et faciam, credat revera, et exequi velit, sed minima ratione contraria sententiam mutabit : quod tamen constat quod barbaras nollet uri in inferno, et sic affirmatio eius possit esse vere ex intimo cordis, difficultas est, utrum credat esse infernum, an vero audiat quae dicta sunt ei tamquam historiam sibi narratam, quae vera et falsa esse potest.

2 An possit baptizari adultus rudis et stupidus, ut contigit in barbaro, si ei