UTINEN. 593

Acta, Tom. XXX. rase. CCCLVII1. 3 8

trimonii, quae pro veritate accipienda erit, nisi afferantur argumenta quae inconsummationem matrimonii certo osten- dant.

Porro argumentum depromptum ex iurata partium con- fessione, licet confirmata suffragio testium septimae manus, non videtur tantam habere probandi vim, ut inconsumma- tionem matrimonii moraliter undequaque certam reddat : primo quia coniuges, etsi plene conveniant in asserenda in- consummatione matrimonii, prorsus inter se dissident in assignanda causa inconsummationis.

Enimvero ; Petrus deponit « nocte secunda post initas nuptias invitavi illam ad usum matrimonii, sed ipsa acquie- scere noluit sub obtentu fluxus menstrui ». Et testante co- ram iudice coniugum parocho, vir confessus est extraiudi- cialiter se pluries et instanter petiisse debitum : et uxorem semper renuisse.

Aiente vero oratrice, Petrus nullo umquam tempore petiit debitum coniugale, neque ostendit desiderium consummandi matrimonium. Fatetur insuper oratrix se paratam fuisse de- bitum reddere. Angela interrogata ex officio an tempore co- habitationis quaesierit a viro qua de causa nollet rem ma- ritalem perficere ; respondit : « Bis aut ter ; et ille noluit responsum dare : unum hoc dicebat : sine me dormire ». « Quinque circiter diebus, pergit oratrix, antequam fugerem dixi Petro : Die mihi quid habeas ; cur ita mecum agas ; habesne forsitan aliquod vitium seu defectum ? Quod si dicere nolis, ego in Americam proficiscar. Et ipse mihi respondit: nolo nunc huiusmodi fastidia ». Denique Angela conquesta est coram parocho se loco ancillae, et non uxoris, habitam fuisse a viro, quia vir matrimonium consummare noluit.

Unde si fides adhibeatur Petro, matrimonium non fuit consummatum, quia Angela viro petenti debitum reddere noluit ; dum ex adverso Angela aperte fatetur se paratam fuisse debitum reddere ; quinimo uti voluisse matrimonio, quod si consummatum non fuit, causam inconsummationis referendam esse in Petrum, qui nec debitum petiit, nec uxori