175. (4. ) Oratio contra falsidicos testes.

Lux aeterna, Deus, fons lucis, fons veritatis, Perspicua tales argue luce viros.

Ins est namque tibi gemitus audire tuorum,

Qui te quique tuum nomen amore sonant. 5. Tu pater es veri, verus Deus, omnia verax,

Te verum Dominum cuncta creata probant. Ergo fuga densas, o lux immensa tenebras,

Detege mendosos luminis ore globos Non confundantur mites te principe pacis, 10. 0 fili David, o Salomone prior,

Sed confundantur mendosi daemonis arma,

Quis inopes contra sibilat aspis oves. Tu, leo de Iuda, tu, rex, tu, splendide Christe,

Vince latebrosas luce nitente strophas. 15. Clarescat cunctis erroris et atra caverna,

Unde serit piceas falsa loquela faces. Tu quondam fueras castae fautorne Susannae,

Testes falsidici nec valuere viri ? Non illis geminus numerus, non cana vetustas 20. Profuit, haud fusum falsa per ora malum, Sed te veraci Domino, te iudice summo

Sorpserunt reprobos Tartara caeca viros; Qui dilexerunt mendosis figmina plastis,

Inter mendosos praemia digna luunt. 25. Magne, tui victrix sic splendet celsa potestas,

Cuius in aspectu nubila falsa cadunt. Tu solus nobis sis iudex, Christe, benignus

Alto deque throno propitiare tuis. Credimus altithroni genitum te, maxime rector, 30. Speramus mitem mitibus esse ducem. Ergo tuis famulis alienae sarcina molis

Non adponatur iudice te Domino. In te sperantes non confundamur in aevum,

Sceptri virga tui frangat enorme nefas. 35. Iustitiae trutinam manibus rege, candide iudex,

Vera volent sursum, vergat in ima malum. Tu nobis clipeus, tu sis turrisque salutis,

Maxime, tu miseros respice, Christe, tuos.