διαιροῦνται αἱ προθέσεις; Ει᾿ς δύο· ει᾿ς μονοσυλ λάβους καὶ ει᾿ς δισυλλάβους. Τί ἀντιπεπόνθασιν αἱ μονο σύλλαβοι τῶν δισυλλάβων;Ὅτι αἱ μὲν μονοσύλλαβοι πᾶσαι ει᾿ς σύμφωνον κατέληξαν, μία δὲ ἐξ αυ᾿τω῀ν ει᾿ς φωνῆεν, ἡ πρό· αἱ δὲ δισύλλαβοι πᾶσαι ει᾿ς φωνῆεν κατέληξαν, μία δὲ αυ᾿τω῀ν ει᾿ς σύμφωνον, ἡ ὑπέρ. Πόσαι ε᾿πεκτείνονται ε᾿κ τῶν μονοσυλλάβων; Τέσσαρες, ἡ ἐν, ἡ ει᾿ς, ἡ ἐξ, ἡ πρός. Ἡ ε᾿ν προσλαμβάνει Ι, καὶ γίνεται ε᾿´νι, ὡς τὸ "ου᾿κ ε᾿´νι δοῦλος, ου᾿κ ε᾿´νι ε᾿λεύθερος·" ἡ ει᾿ς πρόθεσις προσλαμβάνει τὸ Ω μέγα, καὶ γίνεται ει᾿´σω, ὡς τὸ καὶ νήεσσ' ἡγήσατ'ἈχαίωνἼλιον ει᾿´σω· ἡ ἐξ προσλαμβάνει τὸ Ω μέγα, καὶ γίνεται ε᾿´ξω, ὡς τὸ ε᾿´ξω τελφυὸς ει᾿῀κε δόρυ μείλινον.[ Il. .♣λ 456 .ο᾿´βριμον ε᾿´γχοςἜξω τε χροὸς ει῾῀λκε.] Ἡ πρὸς προσλαμβάνει Ι καὶ γίνεται προσὶ, καὶ ἀποβολῇ τοῦ Ρ ποσὶ, καὶ τροπῇ τοῦ Σ ει᾿ς Τ ποτὶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ∆ιὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ. Καὶ τί διαφέρει α᾿λλήλοις (σιξ) ἡ ἐν καὶ ἡ πρός; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ἡ μὲν ε᾿ν προσλαμβάνει τὸ Ι, καὶ γίνεται ε᾿´νι, καὶ μετά γεται ει᾿ς ῥηματικὴν σημασίαν· ἡ δὲ πρὸς προσλαμβάνει τὸ 14 Ι καὶ γινομένη προσὶ, καὶ ἀποβολῇ τοῦ Ρ, καὶ τροπῇ τοῦ Σ ει᾿ς Τ ποτὶ, ὡσαύτως μένει πρόθεσις. Καὶ διατί ἡ πρὸς προσλαμβάνει τὸ Ι, καὶ ου᾿ μετάγεται ει᾿ς ῥηματικὴν σημα σίαν; ∆ιότι κατὰ πάθος γέγονε, ὡς δὲ κατὰ πάθος γινομένη τὴν ι᾿δι´αν σημασίαν ε᾿φυ´λαξε.

Πόσαι α᾿ναστρέφονται ε᾿κ τῶν μονοσυλλάβων αι῾´τινες ου᾿κ α᾿ναστρέφονται; εʹ ου᾿κ ἀναστρέφονται, αἱ λοιπαὶ δὲ ἀνα στρέφονται. Καὶ ποῖαι ει᾿σι`ν αἱ μὴ ἀναστρεφόμεναι;Ἡ α᾿να` ου᾿κ ἀνα στρέφεται, ι῾´να μὴ συνεμπέσῃ τῷ "Ζεῦ α᾿´να·" ἡ διὰ ου᾿κ α᾿ναστρέφεται, ι῾´να μὴ συνεμπέσῃ τῷ Ζεὺς, ∆ιὸς, ∆ιὶ, ∆ία· ἡ κατὰ ου᾿κ ἀναστρέφεται, ι῾´να μὴ συνεμπέσῃ τῷ κᾷτα, α᾿πο ρηματικῷ συνδέσμῳ· ἡ ἀντὶ καὶ ἀμφὶ ἐτριχρονίασαν, καὶ αἱ φθάσασαι τριχρονίσαι προθέσεις ου᾿κ ἀναστρέφονται· καὶ αυ῾῀ται αἱ ἀνα..... πότε α᾿ναστρέφουσιν.Ὅπου (ἡνίκα) α᾿ναμεταξὺ (σιξ) δύο κυρίων η᾿` προσηγορικῶν εὑρεθῶσι σύν δεσμοι, παραλαμβανόμενοι μετὰ προθέσεως, τότε α᾿ναστρέ φονται αἱ προθέσεις, ὡς ε᾿ν τῷ νεῶν α᾿πο` καὶ κλισιάων. "Ἀγαμέμνονος πέρι καὶἈχιλλῆος." Καὶ τί ἐστιν α᾿να στροφή; Μετάθεσις τόνου. Πότε α᾿ναστρέφεται ἡ κατὰ πρόθεσις;Ἡνίκα ὑποτάττηται τῇ λέξει, μεθ' η῾῀ς ο᾿φείλει συντάττεσθαι, μὴ παρατιθεμένης ε᾿ν τῷ μέσῳ οἱασδήποτε λέξεως, τότε α᾿ναστρέφεται ἡ κατὰ πρόθεσις, ὡς ε᾿ν τῷ ξύλοχον κάτα βοσκομένων. Πόσα παρέπεται τῇ προθέσει; Πέντε; Τὶ καὶ τί; Τὸ ο᾿ξυ´νεσθαι, τὸ βραχυκαταληκτεῖν, τὸ μέχρι τῆς δισυλλαβίας αυ᾿´ξεσθαι, τὸ διὰ ψιλοῦ συμφώνῳ τυποῦσθαι, καὶ τὸ ψιλοῦ σθαι. Πῶς τὸ ὀξύνεσθαι; Πᾶσα πρόθεσις ο᾿ξυ´νεσθαι θέλει. Πῶς τὸ βραχυκαταληκτεῖν; Πᾶσα πρόθεσις βραχυκατα ληκτεῖ, πλὴν τῆς ει᾿ς καὶ ἐξ, ο῾´θεν καὶ ἀναλογώτεραί ει᾿σιν, ει᾿ (ἐς) καὶ ἐκ λεγόμεναι. Πῶς τὸ μέχρι τῆς δισυλλαβίας αυ᾿´ξεσθαι; Ου᾿δε´πω πρόθεσις ὑπερβαίνειν θέλει τὴν δισυλλαβίαν. Πῶς τὸ διὰ ψιλοῦ συμφώνου τυποῦσθαι; Πᾶσα πρόθεσις α᾿πο` φωνήεντος α᾿ρχομένη ψιλοῦται, πλὴν τῆς ὑπὸ καὶ ὑπέρ.

15 Ἡ α᾿ντὶ πρόθεσις πόσα σημαίνει; Τρία· κυρίως τὴν πρόθεσιν, ὡς ἡμεῖς τίθεμεν, καὶ ὡςἈρίσταρχος α᾿ναγινώσκει τόνδε τὸν στίχον, Τρώων α᾿νθ' ἑκατόν τε διηκοσίων τε ε῾´καστος στήσεσθ' ε᾿ν πολέμῳ. Τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ ι᾿῀σος· α᾿ντί τοι ει᾿μ' ἱκέταο διοτρεφὲς αι᾿δοίοιο· α᾿ντὶ, ι᾿῀σος ει᾿μι` ἱκέτου, καὶ α᾿ντιθέουὈδυσῆος, α᾿ντὶ ἰσοθέου.Ἐπὶ δὲ τοῦ Κύκλωπος, ο῾´τε φησὶν "α᾿ντίθεον Κύκλωπα," Πολύφημον λέγει τὸν ε᾿ναντιούμενον τοῖς θεοῖς. ∆ιότι; Αυ᾿το`ς ε᾿στὶν ὁ λέγων· ου᾿ γὰρ Κύκλωπες ∆ιὸς αι᾿γιόχοιο α᾿λε´γουσι· τὰς δὲ "α᾿ντιανείραςἈμαζόνας" ὁ μὲνἈρίσταρχος τὰς ι᾿´σας α᾿νδρῶν· ε᾿´νιοι δὲ ἐπὶ πολεμικῶν τὰς α᾿ντιαζούσας, οι῾῀ον ε᾿ναντιουμένας α᾿νδράσι. Τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ ἐναντίου, καθὼς ει᾿´ρηται, ὡς τὸν "α᾿ντίθεον Κύκλωπα." Ἡ παρὰ πρόθεσις πόσα σημαίνει; Τρία. Τὴν ε᾿κτὸς σχέσιν, ὡς τὸ α᾿´νομος, παράνομος· λαλῶ τὸ παραλαλῶ· καὶ τὴν πλησίαν σχέσιν, ὡς τὸ ε῾´ζετο, [ιλ. αʹ. 557.] παρέζετο καὶ λάβε γούνων· καὶ τὴν πλείονα σχέσιν, ὡς τὸ ὁρμῶ, παρορμῶ. Ἡ α᾿πο`