107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
α᾿ριθμοὶ, πτώσεις. Τὸ ο῾`ς ποίου γένους ε᾿στίν;Ἀρσε-νικοῦ. Ποίου α᾿ριθμοῦ;Ἑνικοῦ. Ποίας πτώσεως;Ὀρθῆς καὶ ευ᾿θείας τῶν ἑνικῶν. Τὸ προτακτικὸν πῶς ε᾿στιν; ὁ. Καὶ πόσα σημαίνει τὸ ὁ α᾿´ρθρον; ζʹ. Τὶ καὶ τὶ;Ἄρθρον προ τακτικὸν α᾿ρσενικὸν, ὡς τὸ[ Il. .♣ξ 25 ].τὸν δ' ὁ γέρων Πρίαμος πρῶτος ει᾿῀δεν ο᾿φθαλμοῖς· καὶ ἀντὶ τοῦ ο῾`ς, ὡς το[ ∴Il. .♣… 460 ]. καὶ θώρηχ' ο῾` γὰρ η᾿῀ν (οἱ) α᾿πω´λεσεν πιστὸς ἑταῖρος. ε᾿´στι δὲ καὶ ὑποτακτικὸν ου᾿δε´τερον, ὡς τὸ ει᾿´λετο δ' α᾿´λκιμον ε᾿´γχος ο῾´ οἱ παλαμῆφιν α᾿ρη´ρει, καὶ ἀντὶ τοῦ ο῾´τι, ὡς τὸ λεύσσετε γὰρ τόγε παντὲς ο῾´ μοι γέρας ε᾿´ρχεται α᾿´λλῃ· καὶ ἀντὶ τοῦ ου῾῀τος, ὡς τὸ ὁ γὰρ βασιλῆι¨ χολωθείς· καὶ ἀντὶ τοῦ διό· ὡς τὸ τοιούτου γὰρ πατρὸς, ο῾` καὶ πεπνυμένα βάζεις· καὶ ἀντὶ τοῦ τοῦτο, ὡς τὸ τὸ γὰρ γέρας ε᾿στὶ γερόντων· κατὰ πλεονασμὸν τοῦ Τ. Πόσα α᾿´ρθρα προτακτικὰ ἀρσενικά; ιγʹ. Καὶ ὑπο τακτικά; ι. Τὰ ὑποτακτικὰ δὲ κλητικὰς ου᾿χ ε᾿´χουσι, διατί; Ου᾿δεὶς γὰρ τὸν α᾿πο´ντα καλεῖ. Τὸ δὲ ο῾`ς πῶς ε᾿´χομεν γνῶναι κα᾿´ν τε α᾿´ρθρον ε᾿στὶ, κα᾿´ν τε α᾿ντωνυμία;Ἐκ τοῦ ἐπαγομένου· λέγει γὰρ ὁ κανὼν, ο῾´τι τὰ α᾿´ρθρα μὴ ἐπαγομένου ο᾿νο´ματος ᾧ συνταγῶσι, μετάγονται ει᾿ς ἀντωνυμικὴν σημασίαν. 10 ΟΥ᾿ΚἘΠΟΡΕΎΘΗ· πόσα μέρη λόγου ει᾿σι´ν; ∆ύο· ου᾿κ ἐπ' α᾿ρνήσεως ε᾿πορεύθη, φησί. Τὸ ου᾿ ποίου τῶν ε᾿πιρρημάτων; Ἀρνήσεως. ∆ιόρισον. Τὰ δὲ ἀρνήσεως η᾿` α᾿ποφάσεως, οι῾῀ον ου᾿, ου᾿χι`, ου᾿ δῆτα, ου᾿δαμῶς. Τί διαφέρει α᾿´ρνησις α᾿παγορεύσεως; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ἡ μὲν α᾿´ρνησις ε᾿πι` ἐγκλήματος ε᾿πιφερομένου τίθεται, ὡς τὸ, "σὺ τὸν δεῖνα ὑβρίσας, ου᾿´·" ἡ δ' α᾿παγόρευσις α᾿πο` τρόπου ε᾿στὶ πράγματος τινὸς, ὡς τὸ "μὴ κλέψῃς, μὴ πορνεύσῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς." Ει᾿ς τὸ ου᾿ τί πνεῦμα; Ψιλόν. ∆ιατί;Ἡ ου᾿ α᾿´ρνησις ψιλοῦται, τὸ δὲ α᾿´ρθρον καὶ ἡ ἀντωνυμία δασύνεται. Τίνα τόνον;Ὀξεῖαν. ∆ιατί; Πᾶσα δίφθογγος τελικὴ ει᾿ς Υ λήγουσα, καὶ ἐφ' ἑαυτῆς ε᾿´χουσα τὸν τόνον, περισπᾶται. Σεσημείωται τὸ ἰδοὺ, ι᾿ου`, ου᾿´. Καὶ διατί σεσημείωται;Ὡς μιμησάμενα τὸ σχῆμα τῆς α᾿νανεύσεως. Ἐκ πόσων μερῶν τοῦ λόγου γίνεται τὰ ἐπιρρήματα;Ἐκ πάντων· α᾿πο` ὀνόματος, ῥήματος, μετοχῆς, α᾿´ρθρου, α᾿ντωνυ μίας, προθέσεως ε᾿πιρρήματα σημ. Ἐκ πόσων πτώσεων γίνονται τὰ ἐπιρρήματα;Ἐκ πασῶν· ε᾿ξ ευ᾿θείας, γενικῆς, δοτικῆς, αι᾿τιατικῆς, κλητικῆς. ἘΠΟΡΕΎΘΗ ε᾿στὶ ῥήματος, ε᾿γκλίσεως ὁριστικῆς, διαθέσεως παθητικῆς, χρόνου α᾿ορίστου πρώτου, συζυγίας ϛʹ τῶν βαρυ τόνων. Πρωτότυπόν ε᾿στιν η᾿` παράγωγον; Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πόρος. Πόσα σημαίνει πόρος; γʹ. Τὸν περάσιμον τόπον τοῦ ποταμοῦ, ὡς τὸ[ Il. .♣χ 433 ].Ἀλλ' ο῾´τε δὴ πόρον ι῾῀ξον ευ᾿ρρεῖος ποταμοῖο, καὶ τὸν τραχὺν καὶ λιθώδη τόπον, καὶ κύριον ο᾿´νομα τοῦ Αι᾿γυ´πτου βασιλέως, ο῾` καὶ διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται. Τὸ δὲ πόρος πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέρας. Τὸ δὲ πέρας πόθεν; Παρὰ τὸ ἀπόπαυσιν ε᾿´χειν τῆς ε᾿´ρας· τὸ ΡΑΣ βραχύ. Τὰ ει᾿ς ΑΣ ου᾿δε´τερα συστέλλει τὸ Α, πρὸς α᾿ντιδιαστολὴν τῶν α᾿ρσενικῶν· καὶ ει᾿ μὲν ει᾿σι` καθαρὰ, η᾿` ε᾿´χουσι πρὸ τοῦ Α τὸ Ρ, ε᾿πιδέχονται καὶ κλίσιν, οι῾῀ον κρέας κρέατος, γήρας γήρατος, χωρὶς τῶν τῷ Λ παραληγομένων, οι῾῀ον α῾´λας α῾´λατος, 11 ε᾿ρυσιπέλας (νόσος) ε᾿ρυσιπέλατος, ει᾿ δὲ μὴ, ου᾿ κλίνεται, οι῾῀ον δέμας (σῶμα),δ έπας, (τὸ ποτήριον,) βρέτας, (τὸ ει᾿´δωλον·) ου᾿ λέγομεν τούτων τὰς γενικάς. Περῶ διατί περισπᾶται; Τὰ ἀπὸ ὀνομάτων γινόμενα ῥήματα περισπῶνται, οι῾῀ον μόνος μονῶ, χρυσὸς χρυσῶ, α᾿γα´πη α᾿γαπῶ, τέλος τελειῶ, καὶ πέρας περῶ. Καὶ πότε γίνονται τὰ ὀνόματα ε᾿κ τῶν ῥημάτων, καὶ πότε τὰ ῥήματα ε᾿κ τῶν ο᾿νομάτων;Ἡνίκα ι᾿σοσυλλαβοῦσι τὰ ῥήματα τοῖς ο᾿νο´μασιν, ο᾿ξυ´νονται δὲ η᾿` βαρύνονται τὰ ὀνόματα, τὰ δὲ ῥήματα περισπῶνται, τότε ε᾿κ τῶν ο᾿νομάτων παράγονται τὰ ῥήματα, οι῾῀ον μόνος μονῶ, χρυσὸς χρυσῶ, πέρας περῶ· ἡνίκα δὲ πάλιν ι᾿σοσυλλαβεῖ τὰ ῥήματα τοῖς ο᾿νο´μασιν, ο᾿ξυ´νονται δὲ η᾿` βαρύνονται τὰ ὀνόματα, βαρύνονται δὲ καὶ τὰ ῥήματα, τότε ε᾿κ τῶν ῥημάτων παράγονται τὰ ὀνόματα, οι῾῀ον λέγω λόγος, φέρω φόρος. Ει᾿ δὲ περιττοσυλλαβεῖ τὰ ῥήματα τοῖς