107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
Παρὰ τὸ ὀπίζω, τὸ κατόπιν διώκω· τοῦτο παρὰ τὸ ο᾿´πις, θεῶν ο᾿´πιν ου᾿κ ἀλέγοντες, τοῦτο παρὰ τὸ ε῾´πω τὸ ἀκολουθῶ. Τὸ ΠΙ Ι διατί;Ἐκ τοῦ ο᾿πι´ζω. ἈΣΘΕΝΉΣΟΥΣΙΝ ε᾿κ τοῦ ἀσθενῶ, τοῦτο παρὰ τὸ ἀσθενὴς, τὸ δὲ σθένος παρὰ τὸ ι῾´στημι στήσω, στένος καὶ σθένος. ΘΡΌΝΟΣ παρὰ τὸ θόρω τὸ πηδῶ, θόρονος καὶ θρόνος, ἡ ε᾿πῃρμένη καθέδρα. ἘΠΕΤΊΜΗΣΑΣ, ε᾿κ τοῦ ἐπιτιμῶ, τοῦτο ε᾿κ τῆς ε᾿πι` προ θέσεως καὶ τοῦ τιμῶ· τὸ δὲ τιμῶ ἐκ τοῦ τιμή. Σημαίνει δὲ τὴν τιμωρίαν, καὶ γίνεται παρὰ τὸ τίω τὸ τιμωρῶ. Τὸ τίω πόσα σημαίνει; Τρία· τίω τὸ τιμῶ, καὶ τὰ ἑξῆς .... ἈΠΏΛΕΤΟ τὸ ῥῆμα ο᾿´λλω, ὁ μέλλων ο᾿λω῀, ὁ δεύτερος ἀόριστος ω᾿῀λον, ὁ μέσος ω᾿λο´μην, ω᾿´λου, ω᾿´λετο, καὶ ἀπώλετο. Τὸ ΜΝΗΜΌΣΥΝΟΝ α᾿πο` τοῦ μνῶ μνήσω, ο᾿´νομα ῥηματικὸν, μνήμων μνήμονος, ε᾿ξ αυ᾿τοῦ μνημοσύνη, καὶ τὸ ου᾿δε´τερον, τὸ μνημόσυνον. ἮΧΟΙ παρὰ τὸ χέω καὶ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α α᾿χε´ω α᾿´χος καὶ η᾿῀χος. ἘΞΉΛΕΙΨΑΣ, ε᾿κ τοῦ ἀλείφω, οἱ μὲν α᾿πο` τοῦ λείπω, τὸ καταλιμπάνω, καὶ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α τὸ παντελῶς α᾿παλείφω καὶ ἀφανίζω· οἱ δὲ παρὰ τὸ ἐν α῾´λῃ sic γίνεσθαι ad marg. 112 γράφεται φαίνεσθαι) οἱ δὲ πρωτότυπον αυ᾿το` καλοῦσι. Τὸ ΛΕΙ δίφθογγον; ∆ιότι α᾿νεφάνη τὸ ΟΙ ε᾿ν τῷ ἀλοιφῇ. ΤΈΛΟΣ, ε᾿κ τοῦ ε῾´ω τὸ πληρῶ, ε῾´λος καὶ τέλος. Σημαίνει ε῾´ξ· τὸ τάγμα, ὡς[ Il. .♣κ 470.] αι᾿῀ψα δ' ε᾿πι` Θρηκῶν τέλος ι᾿´ξον ἰόντες· σημαίνει καὶ τὸ πέρας, ὡς τὸ, οἱ δή τοι τόσον μὲν ε᾿´χον τέλος· καὶ τὸ πρόσταγμα, ὡς τὸ ου᾿δε`ν ε᾿´γωγε φημὶ τέλος χαριέστερον ει᾿῀ναι· καὶ τὴν ἑορτὴν, ὡς τὸ καὶ τέλος προσάξομεν καὶ τὸ δαπάνημα· ε᾿´νθεν καὶ πολυτελὴς τράπεζα. Σημαίνει καὶ τὸ τελούμενον δημόσιον. ΠΌΛΙΣ παρὰ τὸ πέλω τὸ ἀναστρέφομαι, η᾿` παρὰ τὸ πολίζω, η᾿` παρὰ τὸ ἐκ πολλῶν συνίστασθαι. Τί διαφέρει πόλις καὶ α᾿´στυ; ∆ιαφέρει. Πόλις μὲν λέγεται τὸ οι᾿κοδό μημα, α᾿´στυ ἡ κατασκευὴ τῆς πόλεως· η᾿` πόλις λέγεται τὸ πολίτευμα, α᾿´στυ δὲ τὸ τεῖχος. ΚΑΘΕΙ͂ΛΕΣ, τὸ θέμα ε᾿στὶν ε῾´λω. Σημαίνει δύο· τὸ λαμ βάνω, ὡς τὸ ει῾´λετο (ε᾿´λαβε) κρείωνἘλεφήνωρ· καὶ τὸ φονεύω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ἀνεῖλε. Τὸ ΕΙ δίφθογγον διατί; Τὸ δὲ ΕΙ ποτὲ μὲν ει᾿ς Η τρέ πεται, ποτὲ δὲ τὸ Ι προσλαμβάνει. ἘΓΈΝΕΤΟ δι' ἑνὸς Ν· ε᾿στὶ γενῶ, καὶ σημαίνει τὸ πράττω, ὁ μέλλων γενήσω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´γενον, ὁ μέσος ε᾿γενόμην, ε᾿γε´νου, ε᾿γε´νετο. ΚΑΤΑΦΥΓῊ, παρὰ τὸ φεύγω φυγὴ καὶ καταφυγή. ΠΈΝΗΣ παρὰ τὸ πένω τὸ ἐνεργῶ. Τί διαφέρει πτωχὸς καὶ πένης; ∆ιαφέρει· πτωχὸς μὲν λέγεται ὁ ἀπὸ πλούτου πεσὼν ει᾿ς πενίαν, πένης δὲ, ὁ ἀεὶ ἐν πενίᾳ διάγων. ΒΟΗΘῸΣ παρὰ τὸ βοὴ καὶ τὸ θέω τὸ τρέχω. Τὸ δὲ βοὴ ε᾿στὶν ο᾿´νομα προσηγορικὸν, καὶ γίνεται παρὰ τὸ βέω βοὴ, ω῾´σπερ παρὰ τὸ χέω χοή· η᾿` παρὰ τὸ βῶ τὸ τρέφω, η᾿´τοι διὰ τῆς α᾿ρτηρίας α᾿ναβαίνουσα, ἡ ἀναπεμπομένη ε᾿κτρεφομένων 113 πνευμάτων.Ὀξύνεται. Τὰ ει᾿ς Η λήγοντα καθαρὰ δισύλλαβα τῷ Ο παραληγόμενα, ω῾῀νπερ κατ' α᾿ρχὴν ῥῆμά ἐστι τὸ Ε, ο᾿ξυ´ νεται, οι῾῀ον πνέω πνοὴ, χέω χοὴ, βέω βοή. ΕΥ᾿ΚΑΙΡΊΑ, ε᾿κ τοῦ ευ᾿´καιρος, τοῦτο παρὰ τὸ ευ᾿῀ μόριον καὶ τοῦ καιρός.Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΟΣ α᾿ρσενικὰ ποιοῦνται κατ' ι᾿δι´αν θηλυκά· ει᾿ μὲν καθαριεύουσιν, η᾿` ε᾿´χουσι τὸ Ε, ει᾿ς Α ποιοῦσι τὸ θηλυκὸν, οι῾῀ον ο῾´σιος ὁσία, κύριος κυρία, ευ᾿´καιρος ευ᾿καιρία. ΖΗΤΩ͂ ἐκ τοῦ ΖΑ ε᾿πιτατικοῦ καὶ τοῦ τῶ τὸ ζατῶ καὶ ζητῶ. ΣΙῺΝ ἡ πόλις διὰ τοῦ Ι· ἑρμηνεύεται δὲ ἀναγωγικῶς, διψῶσα· τὸ δὲ κύριον ο᾿´νομα διὰ τοῦ Η. "Τὸν Σηὼν βασιλέα τῶνἈμορραίων." ἘΠΙΤΉ∆ΕΥΜΑ ε᾿κ τοῦ ἐπιτηδεύω· τοῦτο παρὰ τὸ ἐπιτηδής· τοῦτο παρὰ τὸ δέος, ο῾` σημαίνει τὸν φόβον· γίνεται δεὴς καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿δεὴς, ὁ α᾿´φοβος, καὶ μετὰ τῆς ε᾿πι` προθέσεως, ε᾿πιαδεὴς, καὶ ἐκβολῇ τοῦ Ε, ε᾿πιάδης, καὶ ἐν πλεονασμῷ τοῦ Τ ε᾿πιτάδης, καὶ τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Η, ε᾿πιτήδης· ε᾿πιτηδεύω, ε᾿πιτηδεύσω, ε᾿πιτήδευκα, ε᾿πιτήδευμαι, ε᾿πιτήδευμα. ἘΠΕΛΆΘΕΤΟ ε᾿κ τοῦ λήθω τὸ λανθάνω, ὁ ἀόριστος δεύτερος ε᾿´λαθον, ὁ μέσος ε᾿λαθόμην, ε᾿λα´θου, ε᾿λα´θετο, καὶ ἐν συγκοπῇ ε᾿πλάθετο. ΚΡΑΥΓῊ ἐκ τοῦ κράζω, κράξω, κέκραγα, κραγὴ καὶ κραυγή. ἘΛΈΗΣΟΝ, α᾿πο` τοῦ ἐλεῶ, τοῦτο παρὰ τὸ ε᾿´λεος, τοῦτο παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω. Ἴ∆Ε παρὰ τὸ ει᾿´δω τὸ βλέπω, ὁ παρατατικὸς ει᾿῀δον, καὶ τὸ προστακτικὸν ι᾿´δε, καὶ ἐπὶ τῶν ὁριστικῶν