107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
Τὸ αυ᾿θημερὸν παρώνυμον, τὸ ἐξὸν μετοχή. ΓΕΓΈΝΝΗΚΆ ΣΕ, ῥῆμα ὁριστικὸν, ἁπλοῦν, παράγωγον, συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων, χρόνου παρακειμένου. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ γεννῶ, γεννᾷς. Πόσα Ν γράφεις; ∆ύο. ∆ιατί; ∆ιότι ε᾿πι` μὲν τῆς γεννήσεως δύο Ν γράφεται, ε᾿πι` δὲ τῆς ποιήσεως καὶ κτίσεως ε῾`ν Ν, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γενητὸς, ὁ 90 κτιστὸς, γεννητὸς δὲ ὁ γεγενημένος· τὰ δὲ παρ' αυ᾿τω῀ν γιγνό μενα ο᾿νο´ματα δι' ἑνὸς Ν ε᾿κφέρονται, οι῾῀ον γένεσις, γενέθλιον. ΑἼΤΗΣΑΙ ῥῆμα προστακτικὸν, ἁπλοῦν· γίνεται δὲ ἐκ τοῦ αι᾿τω῀ αι᾿τη´σω, ὁ ἀόριστος ᾔτησα, καὶ τὸ προστακτικὸν αι᾿´ τησαι, (ε᾿κ τοῦ τῶ) καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτα[κ]τικοῦ Α, α᾿τω῀, τὸ πάνυ ζητῶ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Ι αι᾿τω῀. ∆ιατί ὁμοφωνεῖ τὸ ἀπαρέμφατον τῷ μέσῳ α᾿ορίστῳ προστακτικῷ; ∆ιότι ε᾿πι` τῶν ὑπὲρ δύο συλλαβὰς φωνῇ μόνῃ συνεμπίπτει, ου᾿κ ε᾿´στι (ε᾿´τι) δὲ καὶ τόνῳ· τὸ μὲν προστακτικὸν προπαροξύνεται, τὸ δὲ ἀπαρέμφατον πρὸ μιᾶς ε᾿´χει τὸν τόνον· ε᾿πι` δὲ τῶν μονο συλλάβων (δισυλ.) καὶ ὁμοφωνεῖ καὶ ὁμοτονεῖ, οι῾῀ον κτίζω κτίσω, ε᾿´κτισα, καὶ τὸ προστακτικὸν κτίσαι, καὶ τὸ ἀπαρέμ φατον ὁμοίως. ΠΑΡ'ἘΜΟῚ, παρὰ πρόθεσις δισύλλαβος, ε᾿μοὶ ἀντωνυμία πρωτότυπος, πτώσεως δοτικῆς, ο᾿ξυ´νεται, ἡ δὲ οι῾῀ περισπᾶται, καὶ ου᾿κ ε᾿´δει πάσας περισπᾶσθαι ὡς δοτικὰς, α᾿λλὰ σεση μείωται ἡ ἐμοὶ καὶ σοὶ καὶ σφὶν, α᾿ντωνυμίαι. ∆εῖ δὲ γιγνώσκειν, ο῾´τι τῶν μὲν ο᾿νομάτων καὶ τῶν ῥημάτων ἡ κλίσις κατὰ ἀκολουθίαν φωνῆς προέρχεται, καὶ ἑτέρα ὑπὸ τῆς ἑτέρας κανονίζεται· αἱ δὲ ἀντωνυμίαι σημασίᾳ μόνῃ ποιοῦνται τὴν κλίσιν, ου᾿ μέντοι φωνῆς α᾿κολουθίᾳ· διὸ καὶ θεματικὰς αυ᾿τα`ς καλοῦμεν· ἑκάστη γὰρ ἑαυτῆς ε᾿´στι θέμα, καὶ ου᾿δε´ποτε ἑτέρα ὑπὸ τῆς ἑτέρας κανονίζεται. Καὶ διατί ε᾿πενοήθη ἡ ἀντωνυμία; ∆ιότι τὸ ῥῆμα καθέκαστον χρόνου δεῖται, προσώπων πρὸς α᾿παρτισμὸν τοῦ ὀνόματος, ου᾿κ ε᾿δυ´νατο δὲ κατὰ σύνταξιν λόγου συντάττεσθαι τοῖς προσ ώποις. ∆ιὰ τοῦτο ε᾿πενοήθη ἡ ἀντωνυμία, πρωσώπων δεικτικὴ ου᾿῀σα, καὶ δυναμένη συντάσσεσθαι τοῖς ῥήμασιν ε᾿πι` παντὸς προσώπου, οι῾῀ον λέγω ε᾿γω`, λέγεις σὺ, λέγει ε᾿κεῖνος. ΚΛΗΡΟΝΟΜΊΑ ο᾿´νομα θηλυκὸν, παράγωγον καὶ παρώνυμον. Καὶ πόθεν γίνεται;Ἀπὸ τοῦ κλῆρος καὶ τοῦ νόμος. Ποίου σχήματος; Συνθέτου. Ποίας διαφορᾶς τῶν συνθέτων ο᾿νο μάτων;Ἐξ α᾿πολείποντος καὶ τελείου. Πόσαι διαφοραὶ τῶν συνθέτων ο᾿νομάτων; Τέσσαρες. Καὶ διατί ει᾿σι` τέσσαρες;Ἐπεὶ πᾶν διφυὲς συμπλεκόμενον 91 ἑτέρῳ διφυεῖ τέτταρα σχήματα α᾿ποτελεῖ, οι῾῀ον ε᾿πι` τῆς χειρὸς τὸ μὲν ε᾿´ξωθεν αυ᾿τη῀ς ε᾿´στι μέλαν, τὸ δὲ ε᾿´σωθεν λευκὸν, η῾´τις συμπλεκομένη τῇ ἑτέρᾳ χειρὶ τέσσαρα σχήματα α᾿ποτελεῖ. Τὸ κλῆρος πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ καλέσω, καλῆρος, καὶ ε᾿ν συγκοπῇ κλῆρος. Πόσα σημαίνει; ∆ύο· τὸν βαλλόμενον ει᾿ς τὸ λαχεῖν, ὡς τὸ κλήρους δ' ε᾿ν κυνέῃ χαλκήρει¨ πάλλον ἑλόντες καὶ τὰ κτήματα, ὡς το[ ∴Il. .♣ο 498.] α᾿´λοχός τε σόη καὶ παῖδες ο᾿πι´σω, ...... καὶ κλῆρος α᾿κη´ρατος. Ποσαχῶς συντίθενται τὰ ει᾿ς ΟΣ;Ὀκταχῶς, η᾿` γὰρ φυ λάσσει τὸ Σ, ὡς τὸ λαὸς σόος, λαοσόος, καὶ θεὸς δοτὸς (θεόσδοτος)· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ καὶ προσλαμβάνει τὸ Ι, ὡς τὸ Πύλος Πυλογενὴς καὶ Πυλοιγενής· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ, καὶ τρέπει τὸ Ο ει᾿ς Ε, ὡς τὸ μένος, μενοπτόλεμος καὶ μενεπτό λεμος· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ, καὶ τρέπει τὸ Ο ει᾿ς Ι, ὡς τὸ ο᾿´ρος, ο᾿ροβάσιος καὶ ὀριβάσιος· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ καὶ τρέπει τὸ Ο ει᾿ς Ε καὶ προσλαμβάνει τὸ Ι, ὡς τὸ ο᾿´ρος, ο᾿ρεφοίτης, καὶ ο᾿ρειφοίτης· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ, καὶ τρέπει τὸ Ο ει᾿ς Η, ὡς τὸ θεὸς, θεοτόκος καὶ θεητόκος· η᾿` α᾿ποβάλλει τὸ Σ, καὶ τρέπει τὸ Ο ει᾿ς Α καὶ προσλαμβάνει τὸ Ι, ὡς τὸ κλυτὸς Κλυταμνή στρα καὶ Κλυταιμνήστρα. Τὸ ΜΙ Ι, διατί; Τὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς ΟΣ α᾿ρσενικῶν διὰ τοῦ ΙΑ γινόμενα, θηλυκὰ, διὰ τοῦ Ι γράφονται, οι῾῀ον κακὸς κακία, α᾿ργὸς α᾿ργία, ῥᾴθυμος ῥᾳθυμία. Καὶ α᾿´λλως· τὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς Ω περισπωμένων διὰ τοῦ ΙΑ γινόμενα θηλυκὰ διὰ τοῦ Ι γράφονται, οι῾῀ον μαρτυρῶ μαρ τυρία, ευ᾿δοκῶ ευ᾿δοκία· τὸ μέντοι βοηθῶ βοήθεια, καὶ ω᾿φελῶ ὠφέλεια, ε᾿ναλλάξαντα κατὰ τὸν τόνον, διήλλαξαν καὶ κατὰ τὴν γραφήν. Ευ῾´ρηται δὲ καὶ ὠφελία παροξυτόνως διὰ τοῦ Ι. Καὶ α᾿´λλως· τὰ διὰ τοῦ ΙΑ παροξύτονα θηλυκὰ