ε᾿παποροῦντες εἰώθαμεν χρῆσθαι· ει᾿σι` δὲ οι῾´δε· α᾿῀ρα, κᾆτα, μῶν. Συλλογιστικοὶ δέ ει᾿σιν, ο῾´σοι πρὸς τὰς ε᾿πιφοράς τε καὶ συλλήψεις τῶν α᾿ποδείξεων ευ᾿῀ διάκεινται. Ει᾿σι` δὲ οι῾´δε· α᾿´ρα, α᾿λλὰ, α᾿λλὰ μὴν, τοίνυν, τοιγάρτοι, τοιγαροῦν. Παραπληρωματικοὶ δέ ει᾿σιν, ο῾´σοι μέτρου η᾿` κόσμου ε῾´νεκεν αι᾿τι´ας παραλαμβάνονται· ει᾿σι` δὲ οι῾´δε· δὴ, ῥὰ, νυ, που, τοι, θεν, α᾿ρ, δῆτα, περ, πω, μὴν, α᾿`ν, αυ᾿῀, ου᾿῀ν, κεν, γε. Τινὲς δὲ προστιθέασι καὶ ἐναντιωματικοὺς, οι῾῀ον ε᾿´μπης, ο῾´μως. ∆ιατί πάντων τῶν τοῦ λόγου μερῶν ε᾿´σχατος τίθεται ὁ σύνδεσμος;Ἵνα συνδήσῃ καὶ συνδεσμήσῃ πάντα τὰ πρὸ αυ᾿τοῦ λεχθέντα μέρη τοῦ λόγου. Τί διαφέρει δεσμὸς συνδέσμου; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ὁ μὲν δεσμὸς ει᾿ς ε῾`ν χαρακτηρίζεται, ὁ δὲ σύνδεσμος ει᾿ς πολλά. Τὸ ΚΑῚ ποίου τῶν συνδέσμων; Συμπλεκτικοῦ. ∆ιόρισον. Συμπλεκτικοὶ δέ ει᾿σιν, ο῾´σοι τὴν ἑρμηνείαν ε᾿π' α᾿´πειρον ε᾿κφερο μένην συνδοῦσι. Τὸ ΚΑΙ τί (ΑΙ) γράφεις, διατί; Πᾶσα λέξις α᾿πο` τῆς ΚΕ συλλαβῆς α᾿ρχομένη, διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφεται, οι῾῀ον κέραμος, κεφαλὴ, χωρὶς τοῦ ΚΑΙ συνδέσμου, καὶ καιρὸς, καίριον, Καῖσαρ, καὶ τὰ ἐξ αυ᾿τοῦ γινόμενα Καισαρεὺς Καισάρεια, καὶ τὰ ε᾿´χοντα α᾿ναφαινόμενον τὸ Α, ὡς τὸ καίω, καύσω, καὶ καικίας ὁ α᾿´νεμος, καὶ Καινεὺς (κύριον,) καὶ καινὸν, τὸ νεωστὶ κατεσκευασμένον· κενὸς δὲ ὁ μάταιος ψιλὸν, ε᾿κ τοῦ χέω, χενὸς καὶ κενός. Ει᾿ς ΚΑῚ ὀξεῖαν. ∆ιατί; Πᾶς σύνδεσμος συμπλεκτικὸς μὲν ο᾿ξυ´νεται, συνεπόμενος δὲ καὶ βαρύνεται, πλὴν τοῦ η᾿´τοι. Καὶ ε᾿κεῖνος διατί βαρύνεται; ∆ιότι σύνθετόν ε᾿στι. Καὶ πόθεν συνετέθη;Ἐκ τοῦ Η διαζευκτικοῦ καὶ τοῦ ΤΟΙ παραπληρω ματικοῦ.Ἀντὶ πόσων ὑπάρχει ὁ Η σύνδεσμος;Ἀντὶ δʹ· ε᾿´στι γὰρ διαζευκτικὸς, διασαφητικὸς, βεβαιωτικὸς, καὶ δια πορητικός.

Πόσα παρέπεται τῷ συνδέσμῳ; Τρία· ει᾿῀δος, σχῆμα, καὶ τόνος. Κατὰ πόσους τρόπους διαφέρει ὁ η᾿´τοι τοῦ μέν; Κατὰ 21 δύο· ο῾´τι ὁ μὲν η᾿´τοι κατ' α᾿ρχῆς τίθεται, ὁ δὲ μὲν μέσος παράκειται. Τί διαφέρει ὁ τε τοῦ καὶ συνδέσμου; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ὁ μέν τε τὰ ο᾿´πισθεν συμπλέκει, ὡς τὸ Ἀγαμέμνονά τε καὶ Μενέλαον, ὁ δὲ καὶ τὰ ἐπιφερόμενα. Ἀντὶ τίνος παραλαμβάνεται ὁ ἀλλὰ σύνδεσμος;Ἀντὶ τοῦ καί· οι῾῀ον "ἡμέρα μέν ε᾿στιν, α᾿λλὰ τὰ νέφη ου᾿χ ὁρῶ." Ὁ∆ῸΣ ο᾿´νομα, γένους θηλυκοῦ, ει᾿´δους παραγώγου, ει᾿´δους τῶν παραγώγων ῥηματικοῦ. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ε῾´ω τὸ πορεύομαι. Καὶ πόσα σημαίνει τὸ ε῾´ω;Ἓξ, δʹ βαρύτονα, καὶ δύο περισπώμενα· ε῾´ω τὸ ἐνδύομαι, (ε῾´ω, τὸ πορεύομαι) α᾿φ' ου῾῀ καὶ ὁδός· ε᾿´ω τὸ ὑπάρχω, α᾿φ' ου῾῀ καὶ ε᾿´σεται τὸ γενήσεται· ε῾´ω, τελειῶ, α᾿φ' ου῾῀ καὶ ε῾´ως ἡμέρα, καὶ ἑσπέρα, ἡ τῆς ἡμέρας τελείωσις· τὰ δὲ περισπώμενα, ἐῶ τὸ συγχωρῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ἐάσας· ἑῶ τὸ καθέζομαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ε῾´εμαι, η῾῀μαι καὶ κάθημαι.

∆ιατί τὸ ε᾿´ω ψιλοῦται; ∆ιότι τὸ Ε πρὸ φωνήεντος ο᾿`ν κατὰ διάστασιν ψιλοῦται, ει᾿ μή τις ε῾´τερος λόγος κωλύσῃ, χωρὶς τοῦ ε῾´ω τὸ ἐνδύομαι, καὶ τὸ ε῾´ω τὸ καθέζομαι.Ἐκ τοῦ ε῾´ω τὸ πορεύομαι γίνεται ἑδὸς καὶ ὁδός. Καὶ διατί δασύ; Τὸ Ο πρὸ τοῦ ∆ ψιλοῦται, ο᾿δοὺς, ο᾿δωδὸς, ο᾿δα´ξ· πλὴν τοῦ ὁδὸς καὶ τῶν ε᾿ξ αυ᾿τοῦ γινομένων, ὁδοιπόρος, ὁδηγὸς, καὶ τῶν ὁμοίων. Ὁδὸς τὸ Ο μικρὸν διατί;Ἐκ τοῦ ε῾´ω τὸ πορεύομαι. Τὰ γὰρ ε᾿´χοντα τὸ Ε ε᾿γκείμενον ε᾿ν τοῖς ῥήμασιν, ε᾿´χουσι τὸ Ο α᾿ντιπαρακείμενον ε᾿ν τοῖς ο᾿νο´μασιν.Ὀξεῖαν διατί; Τὰ ει᾿ς ∆ΟΣ δισύλλαβα, διβράχεα, θηλυκὰ, προσηγορικὰ ο᾿´ντα, ο᾿ξυ´ νονται, οι῾῀ον σποδὸς, ὁδός. Ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτω κότων τῷ ὀνόματι; Προσηγορικοῦ. Πόσα σημαίνει ὁδός; Τρία· τὸν βίον· "μακάριοι α᾿´μωμοι ε᾿ν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι," τουτέστιν ε᾿ν βίῳ· καὶ τὴν ε᾿´νεδραν, ὡς τὸ η᾿` ο῾δο`ν ε᾿λθέμεναι η᾿` α᾿νδράσιν ι᾿῀φι μάχεσθαι· καὶ τὴν κοινῶς νοουμένην ὁδὸν, ὡς τὸ ὁδὸς δ' ἑτέρηφι παρελθεῖν. 22 ἉΜΑΡΤΩΛΩ͂Ν· μέρος λόγου ε᾿στὶν ο᾿νο´ματος, γένους α᾿ρσε νικοῦ, ει᾿´δους παραγώγου, ει᾿´δους τῶν παραγώγων ῥηματικοῦ. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἁμαρτῶ, ἁμαρτήσω, ἁμαρ τηλὸς καὶ ἁμαρτωλός. Ἁμαρτῶ, συζυγίας πρώτης τῶν περισπωμένων, ἁμαρτῶ· καὶ ὁ μέλλων ἁμαρτήσω. Πόθεν ε᾿´χει τὸ Η;Ἡ δὲ πρώτη συζυγία τῶν περισπωμένων ε᾿πι` τοῦ