ΣΤΗ Η, διατί; Τῶν ει᾿ς ΜΙ, ἡ πρώτη μὲν καὶ ἡ δευτέρα συζυγία τῷ Η παραλήγει, ἡ δὲ γʹ τῷ Ω, καὶ ἡ δʹ διχρόνῳ ε᾿κτεταμένῳ. Καὶ διατί ἡ πρώτη καὶ δευτέρα τῷ Η παρα λήγει; ∆ιότι κατὰ τὴν ε᾿ν τέλει (ε᾿ντελῆ) τῶν πρωτοτύπων τὸ Ε καὶ Α ε᾿στί· τὸ δὲ ι᾿´διον μέγεθος τοῦ Ε καὶ Α τὸ Η ε᾿στί. Τὸ ΜΙ, Ι διατί; Πᾶν ῥῆμα ει᾿ς ΜΙ λῆγον διὰ τοῦ Ι γρά φεται, ει᾿ δὲ ει᾿ς ΜΗΝ διὰ τοῦ Η. ∆ιατί βαρύ; Τὰ ει᾿ς ΜΙ λήγοντα βαρύτονα, πλὴν τοῦ φημὶ ει᾿μι` καὶ ἠμὶ διὰ τοῦ Η, ο῾´περ α᾿πο` τοῦ φημὶ γέγονε κατὰ ἀποβολὴν τοῦ Φ. Καὶ ταῦτα διατί ὀξύ;

∆ιότι ε᾿γκλίνεται· καὶ τὰ ἐγκλινόμενα καθ' ἑαυτὰ μὲν ο᾿´ντα ο᾿ξυ´νεται, μετὰ δὲ ἑτέρας λέξεως συντι θέμενα α᾿ναβιβάζει τοὺς τόνους, οι῾῀ον σύμφημι ε᾿γω`, η᾿μι`, α᾿πο´ημι.Ἵστημι, καὶ ὁ μέλλων στήσω, δεύτερος ἀόριστος ε᾿´στην, τὸ πληθυντικὸν ε᾿´στημεν, καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι ε᾿´σταμεν· α᾿λλ' ι᾿στέον ο῾´τι ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿νεργητικὸς ε᾿ν τοῖς ει᾿ς ΜΙ ου᾿ συστέλλει τὴν παραλήγουσαν αυ᾿τοῦ ἐν τοῖς πληθυν τικοῖς α᾿λλὰ φυλάσσει αυ᾿τη´ν· οι῾῀ον ε᾿´στην ε᾿´στημεν, ε᾿´γνων ε᾿´γνωμεν· σεσημείωται τὸ ε᾿´θην ε᾿´θεμεν, καὶ ε᾿´δων ε᾿´δομεν, καὶ η᾿῀ν ε᾿´μεν· σημαίνει δὲ τὸ ἐπέμψαμεν. Καὶ διὰ τί ταῦτα συστέλλει τὴν παραλήγουσαν; ∆ιότι τὰ ἑνικὰ αυ᾿τω῀ν ου᾿χ ευ῾´ρηται ε᾿ν χρήσει· λέγω δὴ ὁ ε᾿´θην, ε᾿´δων, η᾿῀ν· τούτου χάριν τὰ πληθυντικὰ αυ᾿τω῀ν ὡς ε᾿´τυχε καὶ ου᾿ κατὰ ἀναλογίαν γέγονε. Καὶ κατὰ πόσους τρόπους σεσημείωνται οἱ τρεῖς ου῾῀τοι δεύτεροι ἀόριστοι; Κατὰ τρεῖς· πρῶτον μὲν, ο῾´τι συστέλ λουσι τὴν παραλήγουσαν αυ᾿τω῀ν ε᾿ν τοῖς πληθυντικοῖς, τῶν 25 α᾿´λλων φυλασσόντων αυ᾿τη´ν· ε᾿´θεμεν, ε᾿´δομεν, ε᾿´μεν, ε᾿´φημεν καὶ ε᾿´γνωμεν· ει᾿῀τα ο῾´τι ε᾿ν τοῖς α᾿παρεμφάτοις διφθόγγῳ παραλήγει, οι῾῀ον θεῖναι, δοῦναι, ει᾿῀ναι, τῶν ει᾿ς ΝΑΙ α᾿πα ρεμφάτων, μὴ θέλοντες sic) παραλήγειν, οι῾῀ον τυφθῆναι, στῆναι. Καὶ διατί θεῖναι, δοῦναι, ει῾῀ναι, διφθόγγῳ παρα λήγει;Ἐπειδὴ τὰ ει᾿ς ΝΑΙ α᾿παρέμφατα α᾿ορίστου ο᾿´ντα φύσει μακρᾷ θέλουσι παραλήγειν, οι῾῀ον στῆναι, γνῶναι, α᾿ναγκάζονται καὶ ταῦτα μακρᾷ παραλήγειν, καὶ διότι τὸ μὲν Ο μεγεθυνόμενον διὰ τῆς προσθήκης τοῦ Υ μεγεθύνεται, οι῾῀ον λέγοντα λέγουσα· τὸ δὲ Ε μεγεθυνόμενον διὰ τῆς προσθήκης τοῦ Ι μεγεθύνεται, οι῾῀ον θέντος, θεῖσα· τούτου χάριν τὸ μὲν δόναι ε᾿μεγεθύνθη διὰ τῆς προσθήκης τοῦ Υ, καὶ γέγονε δοῦναι· τὸ δὲ θέναι καὶ ε᾿´ναι διὰ τῆς προσθήκης τοῦ Ι, καὶ γέγονε θεῖναι καὶ ει᾿῀ναι· τρίτον δὲ, ο῾´τι μὴ ει᾿ς ΘΙ ποιοῦσι τὸ προστακτικὸν, ε᾿´χοντες ει᾿ς Σ ο᾿ξυ´τονον τὰς μετοχὰς, ο᾿φείλουσιν ει᾿ς ΘΙ ποιεῖν τὸ προστακτικὸν, οι῾῀ον στὰν στάντος στῆθι· διότι δύο κανόνες ει᾿σι`ν οἱ μαχόμενοι α᾿λλήλοις, ὁ μὲν ει῾῀ς λέγων, ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΘΙ προστακτικὰ, καὶ τὰ ει᾿ς ΝΑΙ α᾿πα ρέμφατα τὴν παραλήγουσαν φυλάττουσι τοῦ ἰδίου ὁριστικοῦ πρώτου προσώπου τῶν πληθυντικῶν· ὁ δὲ ε῾´τερος λέγων, ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΘΙ προστακτικὰ καὶ τὰ ει᾿ς ΝΑΙ α᾿παρέμφατα α᾿ορίστου ο᾿´ντα φύσει μακρᾷ παραλήγεται. Τῶν ου᾿῀ν δύο κανόνων μαχομένων α᾿λλήλων(λοις), καὶ τοῦ μὲν ἑνὸς α᾿παιτοῦντος μακρὰν τὴν παραλήγουσαν, τοῦ δὲ ἑτέρου βραχεῖαν, συνεκόπη τὸ ἀμφίβολον, (ἡ ἀμφιβαλλομένη συλλαβὴ), καὶ ἐγένετο θὲς, δὸς, ε᾿´ς. Ποσαχῶς ε᾿λε´γχονται τὰ ει᾿ς ΜΙ μὴ ει᾿῀ναι Αι᾿ολικά;Ἑξ αχῶς· α᾿πο` τόνου, ο῾´τι πᾶσα λέξις ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν παρ' ἡμῖν ο᾿ξυνομένην αυ᾿τοὶ βαρύνουσι, χωρὶς τῶν προθέσεων καὶ τῶν συνδέσμον· τὸ δὲ ει᾿μι` καὶ φημὶ καὶ ἠμὶ ὀξύ(νεται·) ου᾿κ α᾿´ρα ει᾿σι`ν Αι᾿ολικὰ τὰ ει᾿ς ΜΙ· α᾿πο` κλίσεως, ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΜΙ ε᾿ν τῷ δευτέρῳ προσώπῳ προσλαμβάνοντα τὸ Ι τρίτον ποιοῦσι παρ' ἡμῖν, οι῾῀ον τίθης, τίθησι, παρ' Αι᾿ολεῦσι δὲ πάντα τὰ κατὰ ἀποβολὴν τοῦ Σ· ου᾿κ α᾿´ρα ει᾿σι`ν Αι᾿ολικὰ τὰ ει᾿ς ΜΙ· α᾿πο` γραφῆς, ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΜΙ ου᾿ θέλουσι διφθόγγῳ παρα 26 λήγειν, πλὴν τοῦ ει᾿μι` τοῦ σημαίνοντος τὸ ὑπάρχω, καὶ τοῦ ει᾿῀μι τὸ πορεύομαι· παρ' Αι᾿ολεῦσι δὲ πολλὰ εὑρίσκονται, γέλαιμι, ι῾´σταιμι· ου᾿κ α᾿´ρα ει᾿σι`ν Αι᾿ολικὰ τὰ ει᾿ς ΜΙ· α᾿πο` ποσότητος τῶν συλλαβῶν, ο῾´τι ου᾿δε´ποτε τὰ ει᾿ς ΜΙ ἁπλᾶ ο᾿´ντα ὑπερβαίνουσι τὰς τρεῖς συλλαβὰς, χωρὶς τοῦ ὀρέγνυμι τὸ ἐκτείνω, πετάννυμι, τὸ διΐπταμαι, ο᾿μο´ργνυμι, τὸ σπογ γίζω, κεράννυμι· παρ' Αι᾿ολεῦσι δὲ πολλὰ