ἀνεξίκακον ὁ κύριος ἐπέδειξεν θεῖον ὂν ἑκάτερον παρ' αὐτοῦ, τὸ μὲν γνωστικὸν ἐν τῷ τὸν προδότην ἑωρακέναι καὶ τῷ λόγῳ χωρίζειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν σῳζομένων, ἐπειδὴ τῷ ἔργῳ χωρίζειν οὐκ ἐβουλήθη ἄχρι τοῦ καὶ νίψαι τοὺς πόδας ὥσπερ τῶν ἄλλων. θεοῦ δὲ τὸ τὰς καρδίας ἐξετάζειν καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν ἐσόμενα προορᾶν. θεῖον δὲ τὸ τῆς ἀνεξι κακίας ἐνέφηνεν οὐχ ὅπως ἀτιμάζων τὸν ἐπιβουλεύοντα, ἀλλὰ καὶ τιμῶν ἐξ ἴσου τοῖς ἄλλοις χρώμενός τε τῇ ἐκείνου κακίᾳ πρὸς τὸ κοινωφελές· θεὸς γὰρ καὶ τὰς παρ' ἑαυτοῦ δωρεὰς παρέχει πονηροῖς τε καὶ ἀγαθοῖς ὡς καὶ αὐτὸς ὁ κύριος εἴρηκεν· ἀνατέλλων "τὸν ἥλιον ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ" βρέχων "ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκου" καὶ τῇ κακίᾳ τῶν πονηρῶν εἴς τι χρήσιμον συγχωρῶν πράττει, ἃ βούλεται, ὀλέθρου μὲν τοῖς κακοῖς ἀποκειμένου, τῷ δὲ λόγῳ τῆς προνοίας οὐδαμῶς ἐμποδίζειν δυναμένων, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὑπουργίαν μᾶλλον συντελούντων, ὥσπερ οἱ τῷ Ἰωσὴφ ἐπιβουλεύοντες, ἵνα τι παραπλήσιον τῷ προκειμένῳ λάβωμεν, διὰ τῆς ἐπιβουλῆς εἰς τὴν δόξαν τῷ Ἰωσὴφ συνῄραντο καὶ τὴν δι' ἐκείνου σωτηρίαν ἐν λιμῷ πολλοῖς ἀποκειμένην. 96 Jο 13, 24 Γίνεται καὶ ἐπὶ τοῦ κυρίου μέγιστα τῶν ἐν ἀνθρώποις κακῶν, ἵνα καὶ τέλος λάβῃ καὶ μηκέτι πέρα προελθεῖν δυνηθείη· ἡττᾶται γὰρ κακία κατὰ τοῦ Χριστοῦ παραταξαμένη, ἡττηθεῖσα δὲ ἐπὶ τοῦ δεσπότου τὴν κατὰ

τῶν δούλων νίκην ἀπόλλυσιν. 97 Jο 13, 25-26 Ἀναπεσὼν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ ὥστε μὴ εἰς ἐξάκουστον βοῆσαι τῶν λοιπῶν ἐπύθετο καὶ ὅπερ αὐτὸς οὐκ ἔσπευδεν ἐρωτᾶν μακρο θυμότερον ἴσως διακείμενος. διὸ καὶ μᾶλλον ἠγαπᾶτο· τὸ γὰρ ἡσυχέστερον καὶ μακροθυμότερον καὶ παρὰ θεῷ τιμιώτερον. χαρίζεται τοίνυν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἠγαπημένῳ τὴν τῶν μυστηρίων ἀνακοίνωσιν· φίλου γὰρ καὶ αὐτὸ εἶναί φησι τὸ γινώσκειν καὶ ἅπερ ἐστὶ παρ' αὐτῷ κεκρυμμένα ἐκδηλῶν. λόγῳ οὖν ἀπο κρίνεται καὶ ἔργῳ δείκνυσι τὸν μηνυόμενον. καὶ τοῦτο οὐ μάτην· ἐμφανεστέρα γὰρ ἡ δι' ἔργου κίνησις καὶ μᾶλλον δυναμένη μνημονεύεσθαι. μνημονευθῆναι δὲ ἐβούλετο, διότι προειρήκει τὸν προδιδόντα, ὡς ἂν μηδεὶς ἀγνοοῦντα αὐτὸν ἐπιβεβουλεῦσθαι νομίζοι. καὶ τὸ σημεῖον τὸ εἰς τὴν μήνυσιν θαυμαστόν· διὰ γὰρ ταύτης τῆς ἀγνώμονος συνεστιάσεως αὐτὸν καταμηνύει τὸ ψωμίον ἐπι διδοὺς αὐτῷ καὶ τούτῳ δείξας αὐτὸν προδότην ἐσόμενον, ὅνπερ ἐτίμα ὡς φίλον. οὐκέτι οὖν οὐδὲ αὐτοῦ κρατεῖν ὁ προδότης δύναται, ἀλλ' ἀφ' οὗπερ αὐτὸν ὁ κύριος ἐνέδειξεν, ὁ διάβολος ἐπικρατεῖ τῶν ἐκείνου λογισμῶν καὶ ἄγει πρὸς τὸ κακὸν ἔκδοτον ἔχων αὐτὸν διὰ τὴν πονηρίαν καὶ τὴν εἰς τοῦτο κατάκρισιν. οὗπερ ἄξιον ἑαυτὸν ἀποδέδειχεν. ἐπειδὴ ὃ κρύπτειν ἐδόκει, τῇ δόξῃ τοῦ ψωμίου ἐξη λέγχθη· μὴ φέρων τὸν ἔλεγχον θᾶττον ἐπιθεῖναι πέρας ἔσπευσεν. τοῦτο ἐκά λεσεν ὁ εὐαγγελιστὴς εἴσοδον τοῦ σατανᾶ τὴν κύρωσιν τῶν καταθυμίων τῷ διαβόλῳ λογισμῶν. 98 Jο 13,

34-35 ἐντεῦθεν οἶμαι καὶ ὁ ἀπόστολος μεμαθηκὼς τὴν τῆς ἀγάπης δύναμιν "πλήρωμα" αὐτὴν 'νόμου" ὀνομάζει· δῆλον γὰρ ὡς ὁ καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς τοῖς φίλοις παραχωρῶν ἁπάντων γε τῶν ἄλλων ἡδέως ἐκστήσεται καὶ πολὺ μᾶλλον συγχωρήσει· τούτου δὲ ἐπιτελουμένου κακίας πρόφασις οὐδεμία οὐδὲ χρεία τῶν κατὰ μέρος παραγγελμάτων πάντων ἐν τούτῳ συντόμως περιειλημμένων. 99 Jο 13, 36 Πρὸς πάντας αὐτοὺς προειρήκει τὸ μὴ δύνασθαι ἀπελθεῖν ἔνθα ἐστὶν αὐτὸς οὐ μόνον διὰ τὸ τῷ σώματι μὴ δύνασθαι βαδίζειν εἰς οὐρανόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ μὴ τετελειωκέναι "τὸν δρόμον" τῆς ἀποστολῆς, ὅπερ αὐτοὺς ἀξίους ἐποίει τῆς ἀκολουθήσεως τοῦ κυρίου. ἀκολουθῆσαι δὲ τῷ κυρίῳ τὰς ψυχὰς εἰς οὐρανὸν ὑποφαίνει τὸ λόγιον καὶ μηκέτι κάτω μηδὲ ὑπὸ γῆς κατόχους γινομένας.

14