LIBER DE MORTALITATE.

 ARGUMENTUM.

 Etsi apud plurimos vestrum, fratres dilectissimi, mens solida est et fides firma et anima devota, quae ad praesentis mortalitatis copiam non movetur,

 II. Agnoscere enim se debet, fratres dilectissimi, 0584A qui Deo militat, qui positus in coelestibus castris divinam jam sperat, ut ad procellas et tu

 III. Scriptum est enim justum fide vivere (Rom. I, 17). Si justus es, et fide vivis, si vere in Christum credis, cur non cum Christo futurus et de Dom

 IV. Caeterum, quid aliud in mundo, quam pugna 0585B adversus diabolum, quotidie geritur, quam adversus jacula ejus et tela conflictationibus assiduis

 V. Tot persecutiones animus quotidie patitur , tot periculis pectus urgetur et delectat hic inter 0585C diaboli gladios diu stare, cum magis concupis

 VI. Hoc autem fit, fratres dilectissimi, quia fides deest, quia nemo credit vera esse quae promittit 0586B Deus, qui verax est, cujus sermo credentibu

 VII. Quantum prosit exire de saeculo Christus ipse salutis atque utilitatis nostrae magister ostendit qui, cum discipuli ejus contristarentur quod se

 VIII. Atenim quosdam movet quod aequaliter cum gentilibus nostros morbi istius valitudo corripiat quasi ad hoc crediderit Christianus, ut, immunis a

 IX. Quinimmo, si qua conditione, qua lege crediderit Christianus noscat et teneat, sciet plus sibi quam caeteris in saeculo laborandum, cui magis sit

 X. Sic Job post rerum damna, post pignorum funera, vulneribus quoque et vermibus graviter afflictus, non victus est, sed probatus qui in ipsis confli

 XI. Hanc tolerantiam justi semper habuerunt, hanc Apostoli disciplinam de Domini lege tenuerunt, non mussitare in adversis, sed quaecumque in saeculo

 XII. Sic Abraham Deo placuit, qui, ut placeret Deo, nec amittere filium timuit, nec gerere parricidium recusavit (Gen. XX). Qui filium non potes lege

 XIII. Sic et apostolus Paulus, post naufragia, post flagella, post carnis et corporis multa et gravia tormenta, non vexari sed emendari se dicit adver

 XIV. Hoc quod nunc corporis vires solutus in fluxum venter eviscerat, quod in faucium vulnera conceptus medullitus ignis exaestuat, quod assiduo vomit

 XV. Multi ex nostris in hac mortalitate moriuntur, hoc est, multi ex nostris de saeculo liberantur. Mortalitas ista, ut Judaeis et gentilibus et Chris

 XVI. Quid deinde illud, fratres dilectissimi, quale est, quam pertinens, quam necessarium, quod pestis ista et lues, quae horribilis et feralis videtu

 XVII. Sed fortasse aliquis opponat et dicat: Hoc 0593C me ergo in praesenti mortalitate contristat quod qui paratus ad confessionem fueram, et ad tole

 XVIII. Meminisse debemus voluntatem nos, non nostram, sed Dei facere debere, secundum quod nos Dominus quotidie jussit orare. Quam praeposterum est, q

 XIX. Denique, ut manifestius divinae providentiae indicia clarescerent quod Dominus praescius futurorum suis consulat ad veram salutem, cum quidam de

 XX. Nobis quoque ipsis minimis et extremis quoties 0596A revelatum est, quam frequenter atque manifeste de Dei dignatione praeceptum est ut contestare

 XXI. Increpat denique apostolus Paulus et objurgabat et culpat si qui contristentur in excessu suorum: Nolumus , inquit, ignorare vos, fratres, de dor

 XXII. Quod interim morimur, ad immortalitatem morte transgredimur nec potest vita aeterna succedere, nisi hinc contigerit exire. Non est exitus iste,

 XXIII. Sic denique invenimus et Enoch translatum esse, qui Deo placuit, sicut in Genesi testatur et loquitur Scriptura divina: Et placuit Enoch Deo, e

 XXIV. Ejus est in mundo diu velle remanere quem mundus oblectat, quem saeculum blandiens atque decipiens illecebris terrenae voluptatis invitat. Porro

 XXV. Quod cum semper faciendum fuerit Dei servis, nunc fieri multo magis debet, corruente jam mundo et malorum infestantium turbidinibus obsesso ut q

 XXVI. Considerandum est, fratres dilectissimi, et 0601A identidem cogitandum renuntiasse nos mundo, et tamquam hospites et peregrinos istic interim de

15. Many of our people die in this mortality, that is, many of our people are liberated from this world. This mortality, as it is a plague to Jews and Gentiles, and enemies of Christ, so it is a departure to salvation to God’s servants. The fact that, without any difference made between one and another, the righteous die as well as the unrighteous, is no reason for you to suppose that it is a common death for the good and evil alike. The righteous are called to their place of refreshing, the unrighteous are snatched away to punishment; safety is the more speedily given to the faithful, penalty to the unbelieving. We are thoughtless and ungrateful, beloved brethren, for the divine benefits, and do not acknowledge what is conferred upon us. Lo, virgins depart in peace, safe with their glory, not fearing the threats of the coming Antichrist, and his corruptions and his brothels.  Boys escape the peril of their unstable age, and in happiness attain the reward of continence and innocence. Now the delicate matron does not fear the tortures; for she has escaped by a rapid death the fear of persecution, and the hands and the torments of the executioner. By the dread of the mortality and of the time the lukewarm are inflamed, the slack are nerved up, the slothful are stimulated, the deserters are compelled to return, the heathens are constrained to believe, the ancient congregation of the faithful is called to rest, the new and abundant army is gathered to the battle with a braver vigour, to fight without fear of death when the battle shall come, because it comes to the warfare in the time of the mortality.

XV. Multi ex nostris in hac mortalitate moriuntur, hoc est, multi ex nostris de saeculo liberantur. Mortalitas ista, ut Judaeis et gentilibus et Christi hostibus pestis est, ita Dei servis salutaris excessus est. Hoc quod, sine ullo discrimine generis humani, cum injustis moriuntur et justi, non est quod putetis bonis et malis interitum esse communem: ad refrigerium justi vocantur, ad supplicium rapiuntur injusti; datur velocius tutela fidentibus, perfidis poena. Improvidi et ingrati sumus, fratres dilectissimi, ad divina beneficia, nec quid nobis conferatur agnoscimus. Excedunt ecce in pace tutae cum gloria sua virgines, venientis antichristi minas et corruptelas et lupanaria 0592C non timentes, pueri periculum lubricae aetatis evadunt, 0593A ad continentiae atque innocentiae praemium feliciter perveniunt, tormenta jam non timet delicata matrona, metum persecutionis et manus cruciatusque carnificis moriendi celeritate lucrata. Pavore mortalitatis et temporis accenduntur tepidi, constringuntur remissi, excitantur ignavi, desertores compelluntur ut redeant, gentiles coguntur ut credant, vetus fidelium populus ad quietem vocatur, ad aciem recens et copiosus exercitus robore fortiore colligitur, pugnaturus sine metu mortis cum praelium venerit, qui ad militiam tempore mortalitatis accedit.