LIBER DE MORTALITATE.

 ARGUMENTUM.

 Etsi apud plurimos vestrum, fratres dilectissimi, mens solida est et fides firma et anima devota, quae ad praesentis mortalitatis copiam non movetur,

 II. Agnoscere enim se debet, fratres dilectissimi, 0584A qui Deo militat, qui positus in coelestibus castris divinam jam sperat, ut ad procellas et tu

 III. Scriptum est enim justum fide vivere (Rom. I, 17). Si justus es, et fide vivis, si vere in Christum credis, cur non cum Christo futurus et de Dom

 IV. Caeterum, quid aliud in mundo, quam pugna 0585B adversus diabolum, quotidie geritur, quam adversus jacula ejus et tela conflictationibus assiduis

 V. Tot persecutiones animus quotidie patitur , tot periculis pectus urgetur et delectat hic inter 0585C diaboli gladios diu stare, cum magis concupis

 VI. Hoc autem fit, fratres dilectissimi, quia fides deest, quia nemo credit vera esse quae promittit 0586B Deus, qui verax est, cujus sermo credentibu

 VII. Quantum prosit exire de saeculo Christus ipse salutis atque utilitatis nostrae magister ostendit qui, cum discipuli ejus contristarentur quod se

 VIII. Atenim quosdam movet quod aequaliter cum gentilibus nostros morbi istius valitudo corripiat quasi ad hoc crediderit Christianus, ut, immunis a

 IX. Quinimmo, si qua conditione, qua lege crediderit Christianus noscat et teneat, sciet plus sibi quam caeteris in saeculo laborandum, cui magis sit

 X. Sic Job post rerum damna, post pignorum funera, vulneribus quoque et vermibus graviter afflictus, non victus est, sed probatus qui in ipsis confli

 XI. Hanc tolerantiam justi semper habuerunt, hanc Apostoli disciplinam de Domini lege tenuerunt, non mussitare in adversis, sed quaecumque in saeculo

 XII. Sic Abraham Deo placuit, qui, ut placeret Deo, nec amittere filium timuit, nec gerere parricidium recusavit (Gen. XX). Qui filium non potes lege

 XIII. Sic et apostolus Paulus, post naufragia, post flagella, post carnis et corporis multa et gravia tormenta, non vexari sed emendari se dicit adver

 XIV. Hoc quod nunc corporis vires solutus in fluxum venter eviscerat, quod in faucium vulnera conceptus medullitus ignis exaestuat, quod assiduo vomit

 XV. Multi ex nostris in hac mortalitate moriuntur, hoc est, multi ex nostris de saeculo liberantur. Mortalitas ista, ut Judaeis et gentilibus et Chris

 XVI. Quid deinde illud, fratres dilectissimi, quale est, quam pertinens, quam necessarium, quod pestis ista et lues, quae horribilis et feralis videtu

 XVII. Sed fortasse aliquis opponat et dicat: Hoc 0593C me ergo in praesenti mortalitate contristat quod qui paratus ad confessionem fueram, et ad tole

 XVIII. Meminisse debemus voluntatem nos, non nostram, sed Dei facere debere, secundum quod nos Dominus quotidie jussit orare. Quam praeposterum est, q

 XIX. Denique, ut manifestius divinae providentiae indicia clarescerent quod Dominus praescius futurorum suis consulat ad veram salutem, cum quidam de

 XX. Nobis quoque ipsis minimis et extremis quoties 0596A revelatum est, quam frequenter atque manifeste de Dei dignatione praeceptum est ut contestare

 XXI. Increpat denique apostolus Paulus et objurgabat et culpat si qui contristentur in excessu suorum: Nolumus , inquit, ignorare vos, fratres, de dor

 XXII. Quod interim morimur, ad immortalitatem morte transgredimur nec potest vita aeterna succedere, nisi hinc contigerit exire. Non est exitus iste,

 XXIII. Sic denique invenimus et Enoch translatum esse, qui Deo placuit, sicut in Genesi testatur et loquitur Scriptura divina: Et placuit Enoch Deo, e

 XXIV. Ejus est in mundo diu velle remanere quem mundus oblectat, quem saeculum blandiens atque decipiens illecebris terrenae voluptatis invitat. Porro

 XXV. Quod cum semper faciendum fuerit Dei servis, nunc fieri multo magis debet, corruente jam mundo et malorum infestantium turbidinibus obsesso ut q

 XXVI. Considerandum est, fratres dilectissimi, et 0601A identidem cogitandum renuntiasse nos mundo, et tamquam hospites et peregrinos istic interim de

8. But nevertheless it disturbs some that the power of this Disease attacks our people equally with the heathens, as if the Christian believed for this purpose, that he might have the enjoyment of the world and this life free from the contact of ills; and not as one who undergoes all adverse things here and is reserved for future joy.  It disturbs some that this mortality is common to us with others; and yet what is there in this world which is not common to us with others, so long as this flesh of ours still remains, according to the law of our first birth, common to us with them? So long as we are here in the world, we are associated with the human race in fleshly equality,16    [The Christian is not exempted from the common lot of humanity; but all men, if they would live godly, would escape many evils (1 Tim. vi. 6), even in the light of 2 Tim. iii. 12.] but are separated in spirit. Therefore until this corruptible shall put on incorruption, and this mortal receive immortality, and the Spirit17    A few codices read, for “the Spirit,” “Christ.” lead us to God the Father, whatsoever are the disadvantages of the flesh are common to us with the human race. Thus, when the earth is barren with an unproductive harvest, famine makes no distinction; thus, when with the invasion of an enemy any city is taken, captivity at once desolates all; and when the serene clouds withhold the rain, the drought is alike to all; and when the jagged rocks rend the ship, the shipwreck is common without exception to all that sail in her; and the disease of the eyes, and the attack of fevers, and the feebleness of all the limbs is common to us with others, so long as this common flesh of ours is borne by us in the world.

VIII. Atenim quosdam movet quod aequaliter cum gentilibus nostros morbi istius valitudo corripiat; quasi ad hoc crediderit Christianus, ut, immunis a contactu malorum, mundo et saeculo feliciter perfruatur, et non omnia hic adversa perpessus, ad futuram laetitiam reservetur. Movet quosdam quod sit 0587B nobis cum caeteris mortalitas ista communis. Quid enim nobis in hoc mundo non commune cum caeteris quamdiu adhuc, secundum legem primae nativitatis, manet caro ista communis? Quoadusque istic in mundo sumus, cum genere humano carnis aequalitate conjungimur, spiritu separamur. Itaque, donec corruptivum istud induat incorruptionem, et mortale hoc accipiat immortalitatem (I Cor. XV, 53), et Christus nos perducat ad Deum Patrem, quaecumque sunt carnis incommoda sunt nobis cum humano genere communia. Sic, cum foetu sterili terra jejuna est, neminem fames separat. Sic, cum irruptione hostili civitas aliqua possessa est, omnes simul captivitas vastat. Et quando imbrem nubila serena suspendunt, omnibus siccitas una est. Et cum navem 0587C scopulosa saxa constringunt , navigantibus naufragium sine exceptione commune est. Et oculorum dolor, et impetus febrium, et omnium valitudo membrorum cum caeteris communis est nohis quamdiu portatur in saeculo caro ista communis.