ο᾿´ντος ε᾿ν μέσῃ λέξει, τὸ μὲν α᾿´ρχον τῆς μέσης συλλαβῆς δασύνεται, τὸ δὲ ληκτικὸν τῆς αυ᾿τη῀ς ψιλοῦται, οι῾῀ον σύρροια, ε᾿πι´ρροια, καὶ τὰ ο῾´μοια. Καὶ διατί ἡνίκα εὑρεθῇ δύο ΡΡ, τὸ μὲν πρῶτον ψιλοῦται, τὸ δὲ 48 δεύτερον δασύνεται; ∆ιότι ου᾿δε´ποτε ου᾿´τε λέξις ου᾿´τε συλ λαβὴ ει᾿ς δασὺ λήγει, ο῾´θεν τοῦ ἀπφὶς καὶἈτθὶς καὶ Βάκχος τὰ πρῶτα διὰ ψιλοῦ γραφόμενα, καὶ ου᾿ διὰ δασέως, καὶ διὰ τοῦτο τὸ μὲν πρῶτον ψιλοῦται, ι῾´να μὴ συλλαβὴ ει᾿ς δασὺ λήγῃ, τὸ δὲ δεύτερον δασύνεται, ε᾿πεὶ τὸ Ρ πάσης λέξεως α᾿´ρχον δασύνεται. Καὶ διατί τῶν α᾿´λλων συμφώνων μήτε ψιλουμένων μήτε δασυνομένων τὸ Ρ μόνον καὶ ψιλοῦται καὶ δασύνεται; ∆ιότι τὸ Ρ μετὰ ψιλῶν ψιλόν ε᾿στι, καὶ μετὰ τῶν δασέων δασύ. Πόθεν δείκνυται τὸ Ρ φωνῆεν ει᾿῀ναι καὶ ου᾿ σύμφωνον;Ἐκ τοῦ δεῖν αυ᾿το` καὶ δασύνεσθαι καὶ ψιλοῦσθαι, καὶ ο῾´τι τὰ ει᾿ς Α λήγοντα θηλυκὰ καθαρὰ(ὸν) ε᾿´χοντα τὸ Α η᾿` μετὰ τοῦ Ρ φυλάττει αυ᾿το` καὶ ἐπὶ γενικῆς· ει᾿ δὲ σύμφωνον ε᾿´χουσι πρὸ τοῦ Α, τρέπουσιν αυ᾿το` ει᾿ς Η, δίψα δίψης, δόξα δόξης. ∆ιὰ τοῦτο λέγουσι τινὲς τὸ Ρ ει᾿῀ναι φωνῆεν, καὶ ου᾿ σύμφωνον. Καὶ πάλιν πόθεν δῆλον, ο῾´τι σύμφωνόν ε᾿στι τὸ Ρ καὶ ου᾿ φωνῆεν; ∆ιότι πᾶν φωνῆεν καθ' ἑαυτὸ φωνὴν α᾿πο τελεῖ, τὸ δὲ Ρ χωρὶς τοῦ Ω ου᾿ δύναται καθ' ἑαυτὸ φωνὴν α᾿ποτελεῖν, καὶ ο῾´τι ου᾿δε´ποτε ε᾿ν μιᾷ συλλαβῇ φωνήεντα τρία εὑρίσκεται. Ει᾿ ου᾿῀ν ει᾿´πομεν τὸ Ρ φωνῆεν, εὑρίσκονται ε᾿ν τῷ ῥεῦμα καὶ ῥοῦς τρία φωνήεντα ε᾿ν μιᾷ συλλαβῇ, ο῾´περ α᾿´τοπον. Ου᾿κ α᾿´ρα τὸ Ρ φωνῆεν ε᾿στὶν, α᾿λλὰ σύμφωνον. Ῥύω, ῥύσω, ὁ πρῶτος ε᾿´ρρυσα, ὁ δεύτερος ε᾿´ρρυον, ὁ παθη τικὸς ε᾿ρρύην, ε᾿ρρύης, ε᾿ρρύη, καὶ ὁ μέλλων πρῶτος ῥυήσομαι, τὸ δεύτερον ῥυήσῃ, τὸ τρίτον, ῥυήσεται, καὶ μετὰ τῆς α᾿πο` προθέσεως α᾿πορρυήσεται. ∆ιατί πλεονάζει καὶ τὸ ε῾´τερον Ρ; ∆ιότι αἱ ει᾿ς φωνῆεν λήγουσαι προθέσεις, ἐὰν συντεθῶσι μεθ' ἑτέρας λέξεως τῆς α᾿πο` τοῦ Ρ α᾿ρχομένης, πλεονάζει καὶ ε῾´τερον Ρ, οι῾῀ον, σύρροια, κατάρροια. Καὶ α᾿´λλως·Ὅσα τῶν μερῶν τοῦ λόγου καθ' ἑαυτὰ σημαίνει τι, ταῦτα συντιθέμενα ταῖς α᾿πο` τοῦ Ρ α᾿ρχομέναις λέξεσιν ου᾿ διπλασιάζει καὶ ε῾´τερον Ρ, οι῾῀ον χρυσο ρήμων, χρυσόρειθρον, θεορήμων, θεόρητον· ο῾´σα δὲ ου᾿ σημαίνει, α᾿λλὰ σεσημαινομένα (συσσημαίνει,) ταῦτα συντιθέμενα ταῖς α᾿πο` τοῦ Ρ α᾿ρχομέναις λέξεσι, διπλασιάζει καὶ ε῾´τερον Ρ, οι῾῀ον σύρροια, ε᾿πι´ρροια. Τί διαφέρει ἡ παρὰ πρόθεσις τῆς α᾿πο´; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ἡ μὲν παρὰ ἐπὶ ἐμψύχων λαμβάνεται, ἡ δὲ 49 α᾿πο` ἐπὶ ἀψύχων, οι῾῀ον, α᾿π'Ἀθηνῶν. Πολλοὶ δὲ καὶ προ θέσει κέχρηνται α᾿ντὶ προθέσεως. Τί ἐστιν ι᾿´διον τῆς προ θέσεως; Τὸ προτίθεσθαι καὶ μὴ ὑποτίθεσθαι ο᾿νο´ματι καὶ ῥήματι, η᾿` κατὰ σύνθεσιν η᾿` κατὰ σύνταξιν. Κατὰ σύνθεσιν μὲν, οι῾῀ον ε᾿´νοικος, ει᾿´σοδος, προβαίνω, προφεύγω· ταῦτα γὰρ ε᾿ν συνθέσει τὴν πρόθεσιν ε᾿´χει, καὶ ε῾´να τόνον δέχονται· ε᾿ν συντάξει δὲ, οι῾῀ον σὺν ε᾿μοὶ, καθ' ὁδόν.Ἀπορρυήσομαι, τὸ ΣΟ μικρὸν, διατί; Πᾶν ῥῆμα ει᾿ς ΜΑΙ λῆγον, ὁριστικὸν, α᾿παθὲς ε᾿πι` τῶν ει᾿ς Ω, πρὸ τοῦ Μ τὸ Ο μικρὸν θέλει ε᾿´χειν. ΠΆΝΤΑ, ο᾿´νομα τριγενὲς, οι῾῀ον ὁ πᾶς, ἡ α῾´πασα, τὸ πᾶν.Ὁ κανών· παρατηρητέον, ο῾´τι πᾶν ου᾿δε´τερον α᾿ρσενικὸν (α᾿πο` ἀρσε νικοῦ) παρεσχηματισμένον τοῦ ἀρσενικοῦ ε᾿´χει τὴν κλίσινὉ πᾶς α᾿ρσενικὸν πόθεν γίνεται; Πρωτότυπόν ε᾿στι, καὶ παραγω γὴν ου᾿κ ε᾿´χει. Τί ἐστι πρωτότυπον; Τὸ πρωτόθετον ὑπάρχον, καὶ μὴ ε᾿´χον προκάταρξιν τῆς ἑαυτοῦ γεννήσεως, οι῾῀ον πᾶς, ὁ πᾶς. Ποίου ει᾿´δους; Τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι περιληπτικοῦ. ∆ιόρισον. Περιληπτικὸν δέ ἐστι τὸ τῷ ἑνικῷ α᾿ριθμῷ πληθυντικὸν, οι῾῀ον δῆμος, χορὸς, ο᾿´χλος. Ει᾿ς τὸν πᾶς περιεσπωμένον· ὁ κανών· ∆ιατί τὰ ει᾿ς ΑΣ μονογενῆ διὰ τοῦ Ν Τ κλινόμενα, ο᾿ξυ´νονται, οι῾῀ο Ζὰς Ζαντὸς, Πρὰς Πραντός· ει᾿ δὲ ἰσοσυλλάβως κλίνοιτο, περισπῶνται, οι῾῀ον Θωμᾶς Θωμᾶ, Λουκᾶς Λουκᾶ· τὸ μέντοι πᾶς περισπᾶται, ὡς διαλλάξαν κατὰ τὸ γένος καὶ ο᾿`ν τριγενές· ὁ πᾶς, τοῦ παντός.Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΑΣ τριγενῆ διὰ τοῦ Ν Τ κλίνονται, ει᾿´τε ο᾿νο´ματα ει᾿´η, ει᾿´τε μετοχαί· ἡ γενικὴ τῶν πλαγιῶν, τῶν πάντων.Ὁ τόνος. Αἱ μὲν ει᾿ς ΕΣ δισύλλαβοι ευ᾿θεῖαι πληθυν τικαὶ περισπῶσι τὰς γενικὰς, μηνῶν, χηνῶν, γραῶν. Σεση μείωται θʹ· τίνων, πάντων. ...