ἐλάσσων τῆς ληγούσης τοῦ ου᾿δετέρου, ο῾´περ ε᾿στὶν α᾿´τοπον, εὑρίσκετο ἡ παραλήγουσα θέσει μακρὰ, ου᾿δε´ποτε δὲ τὸ Α πρὸ δύο συμφώνων φύσει μακρὸν θέλει ει᾿῀ναι, α᾿λλὰ θέσει· διὰ τοῦτο σημειούμεθα ......... ε᾿λα´σσων.Ἡ δοτικὴ τῶν πληθυντικῶν τοῖς πᾶσιν, ο῾´τι πᾶσα δοτικὴ πληθυντικῶν δισύλλαβος ει᾿ς Ι λήγει. Τὸ θηλυκὸν ἡ πᾶσα.Ὁ κανών· πᾶσα γενικὴ διὰ τοῦ Ν Τ κλινομένη, τρέψασα τὸ τέλος τῆς γενικῆς ει᾿ς Α, καὶ τὴν παραλήγουσαν 52 φύσει μακρὰν ποιοῦσα, τὸ θηλυκὸν ποιεῖ, πλὴν τῶν α᾿πο` τῶν ει᾿ς ΕΙΣ, οι῾῀ον, χαρίεις χαρίεσσα. Τὸ ΣΑ βραχὺ, διατί; Τὰ ει᾿ς Α λήγοντα θηλυκὰ παρεσχη ματισμένα α᾿ρσενικὰ, συνεσταλμένου ο᾿´ντος τοῦ Α, βαρύνεται. Τὸ ου᾿δε´τερον, τὸ πᾶν.Ὁ κανών· πᾶν ου᾿δε´τερον α᾿ρσε νικῷ παρεσχηματισμένον, ει᾿ μὲν ι᾿σοσυλλάβως κλίνοιτο, τῇ αι᾿τιατικῇ τοῦ ἀρσενικοῦ ὁμοφωνεῖ· ει᾿ δὲ περιττοσυλλάβως, τῇ κλητικῇ. Τὸ πᾶν μακρὸν, διὰ τὸ φυλάσσειν τὸν τόνον τοῦ ἀρσε νικοῦ· πᾶν γὰρ ου᾿δε´τερον α᾿ρσενικῷ παρεσχηματισμένον, τὸν αυ᾿το`ν τόνον φυλάσσει τῆς τελευταίας τοῦ ἀρσενικοῦ, οι῾῀ον ὁ καλὸς, τὸ καλόν· ὁ χρυσοῦς, τὸ χρυσοῦν· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ ὁ πᾶς τὸ πᾶν, χωρὶς τοῦ ει῾῀ς ε῾´ν. Καὶ διατί περιεσπάσθη τὸ πᾶν;Ἵνα μὴ νομισθῇ μετοχὴ ει᾿῀ναι· ου᾿δε´ποτε γὰρ μετοχὴ ει᾿ς Σ λήγουσα περισπᾶται, α᾿λλ' ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον τυφθεὶς, ἱστάς. ὍΣΑ, ο᾿νο´ματος α᾿ναφορικοῦ, γένους ου᾿δετέρου, πτώσεως ευ᾿θείας τῶν πληθυντικῶν· ἡ ευ᾿θεῖα τὸ ο῾´σον, τὸ ἀρσενικὸν ὁ ο῾´σος· ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι α᾿ναφορικοῦ. ∆ιόρισον.Ἀναφορικὸν δέ ἐστιν, ο῾` καὶ ὁμοιωματικὸν καὶ δεικτικόν. ∆ιατί δασύνεται; Τὰ κατὰ τὴν α᾿ποβολὴν τοῦ Τ α᾿ναφορικὰ δασύνονται, τοῖος, οι῾῀ος· τόσος, ο῾´σος. ὉἊΝ σύνδεσμος συμπλεκτικὸς η᾿` καὶ παραπληρωματικός. Ει᾿ς τὸἊΝ τί πνεῦμα; Ψιλόν. ∆ιατί; Οἱ σύνδεσμοι πάντες ψιλοῦνται, πλὴν τῶν αι᾿τιολογικῶν· οἱ γὰρ αι᾿τιολογικοὶ δασύνονται πλὴν τοῦὌΦΡΑ, καὶ βραχυκαταληκτοῦσι, πλὴν τοῦὍΠΩΣ. Ει᾿ς τὸνἊΝ ο᾿ξεῖαν, διατί; Πᾶς σύνδεσμος συμπλεκτικὸς ο᾿ξυ´νεται, συνεπόμενος δὲ βαρύνεται. ΠΟΙΗ͂Ι, ποίου μέρους τοῦ λόγου ε᾿στί;Ῥήματος· ε᾿γκλί σεως ὑποτακτικῆς. Τὸ Η ῇ διὰ τί; ∆ιότι ὁἊΝ σύνδεσμος ὑποτάσσει. Καὶ πόσα μόρια ὑποτακτικά; Οι῾῀ον, ι῾´να, ο᾿´φρα, ο῾´πως, ἐὰν, α᾿`ν, μὴ, πολλάκις δὲ καὶ ὁ ἡνίκα, καὶ ὁ ε῾´ως, καὶ ὁ ει᾿ σύνδεσμος, ἡνίκα ε᾿´χουσι καὶ ἑτέρους συνδέσμους, ὡς τὸ ει᾿´περ γάρ τε χόλον γε καὶ αυ᾿τη῀μαρ καταπέψῃ. 53 ∆ιαθέσεως ε᾿νεργητικῆς, χρόνου ε᾿νεστῶτος. Τὸ Η ῇ διατί; Πᾶν ὑποτακτικὸν ε᾿ν μὲν τοῖς ε᾿νεργητικοῖς ... Καὶ α᾿´λλως· πρὸς α᾿ντιδιαστολὴν τῶν ὁριστικῶν· ε᾿κεῖνα γὰρ διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται, πλὴν τοῦ ζῶ ζῆς ζῇ, πεινῶ πεινῇς πεινῇ, διψῶ διψῇς διψῇ. Ταῦτα γὰρ κατὰ τροπὴν ∆ωρικὴν γέγονε τοῦ Α ει᾿ς Η. Τὸ ὁριστικὸν πῶς ε᾿στι; Ποιῶ παράγωγόν ε᾿στι. Καὶ πόθεν γίνεται;Ἀπὸ τοῦ ποῶ, πλεονασμῷ τὸ Ι, ποιῶ, ὡς πομὴν, ποιμήν. Καὶ διατί ου᾿κ ἐτράπη τὸ Ο ει᾿ς Ω;Ἵνα μὴ βαρυνθῇ. Τὰ γὰρ τῷ Ω παραληγόμενα βαρύνονται, οι῾῀ον ζώω, πλώω, γνώω. ΚΑΤΕΥΟ∆ΟΘΉΣΕΤΑΙ μέρους λόγου ε᾿στὶ ῥήματος, ε᾿γκλίσεως ὁριστικῆς, διαθέσεως ὁριστικῆς, χρόνου μέλλοντος πρώτου. Τὸ θέμα πῶς ε᾿στι; Κατευοδῶ. Ποίας συζυγίας; Τρίτης τῶν περισπωμένων. Καὶ πόθεν γίνεται;Ἀπὸ τῆς κατὰ προθέσεως καὶ τοῦ ευ᾿´οδος. Τὸ δὲ ευ᾿´οδος πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ευ᾿῀ μόριον καὶ τὸ ὁδός· τὸ δὲ ὁδὸς παρὰ τὸ ε῾´ω τὸ πορεύομαι, ἑδὸς καὶ ὁδός. Τὸ Τ μετὰ τοῦ Ε ε᾿ν συλλήψει ε᾿στὶν, η᾿` ε᾿ν διαστάσει; Ἐν συλλήψει. ∆ιατί; Πᾶν σύμφωνον μεταξὺ δύο φωνη έντων ε᾿ν μιᾷ λέξει τῷ βʹ α᾿κολουθεῖ, α᾿λλ' ω῾῀δε δύο λέξεις ει᾿σι`, κα᾿`ν μὴ ᾖ δὲ μία λέξις, α᾿λλὰ δύο, πάθῃ δὲ ἡ πρώτη ε᾿´κλειψιν, τὸ πρὸ τῆς α᾿ποστρόφου σύμφωνον τῷ ἐπιφερο μένω φωνήεντι συνάπτεται. Καὶ α᾿´λλως· πᾶσα πρόθεσις συγκοπὴν πάσχουσα τοῦ ἐσχάτου φωνήεντος τὸ καταλειπό μενον σύμφωνον ἡμιτονεῖ. Κατευοδῶ, συζυγίας τρίτης τῶν περισπωμένων. ∆ιόρισον. Ἡ δὲ τρίτη ε᾿πι` δευτέρου καὶ τρίτου προσώπου διὰ τῆς ΟΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ον χρυσῶ, χρυσοῖς· κατευοδῶ, καὶ ὁ παρατατικὸς κατευόδουν· καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι κατηυόδουν· α᾿λλ' ἡ ΕΥ δίφθογγος ου᾿ τρέπεται, πλὴν τοῦ ευ᾿´χομαι, ηυ᾿χο´μην· καὶ τοῦτο δὲ οἱἈττικοὶ τρέπουσι· καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι