ε᾿κα τευόδουν· α᾿λλὰ τὰ ἀπὸ τοῦ ΕΥ μορίου καὶ τοῦ ∆ΥΣ α᾿ρχό μενα ῥήματα ου᾿κ αυ᾿´ξει τὴν α᾿´ρχουσαν τοῦ παρατατικοῦ 54 ε᾿´ξωθεν, α᾿λλ' ε᾿´σωθεν ε᾿´χει τὴν κλίσιν, οι῾῀ον, ευ᾿ορκῶ εὐώρκουν, ευ᾿αγγελίζομαι ευ᾿ηγγελιζόμην, δυσαπιστῶ δυσηπίστουν. Καὶ α᾿´λλως· τὰ ἀπὸ προθέσεως α᾿ρχόμενα ῥήματα α᾿´τρεπτον τηρεῖ τὴν πρόθεσιν ε᾿´ξωθεν, ε᾿´σω δὲ κλίνεται· διάγω διῆγον. Καὶ πῶς τὸ ἐκαθεζόμην αυ᾿´ξει τὴν α᾿´ρχουσαν, χωρὶς ει᾿ μὴ κατὰ πλεονασμὸν ει᾿´η, ὡς ε᾿πι` τοῦ καθέζομαι ε᾿καθεζόμην, καὶ πῶς τὸ ἀντιβολῶ ἠντιβόλουν ε᾿´τρεψε τὴν πρόθεσιν, η᾿`Ἀττικῶς κλιθείη, ὡς α᾿ντιβολῶ ἠντιβόλουν. Κατευοδῶ, ὁ μέλλων κατευοδώσω. Τὸ ∆Ω μέγα διατί;Ἡ γὰρ τρίτη συζυγία τῶν περισπω μένων ε᾿πι` τοῦ μέλλοντος ε᾿´χει τὸ Ο η᾿` τὸ Ω. Καὶ ω᾿´φειλεν ε᾿´χειν τὸ Ο μικρὸν καὶ μὴ τὸ Ω μέγα· α᾿λλ' ἡνίκα ε᾿´χει πρου¨ποκείμενον ο᾿´νομα, τότε διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται, οι῾῀ον χρυσὸς χρυσῶ χρυσώσω· ἡνίκα δὲ ου᾿κ ε᾿´χει, τότε διὰ τοῦ Ο μικροῦ. Καὶ πάντοτε δὲ διὰ τοῦ Ω μεγάλου, πλὴν τοῦ α᾿ρω῀ ἀρόσω, ο῾` σημαίνει τὸ ἀροτριῶ, ο᾿μω῀ ὀμόσω, ο῾` σημαίνει τὸ ὀμνύω, ο᾿νω῀ ὀνόσω, ο῾` σημαίνει τὸ μέμφομαι, καὶ βῶ βόσω, ο῾` σημαίνει τὸ τρέφω. Καὶ διατί πλὴν τούτων; ∆ιότι ου᾿κ ε᾿´χουσιν ο᾿´νομα πρου¨ποκείμενον.Ὁ παρακείμενος κατευώδωκα· ὁ παθητικὸς κατευώδωμαι· ὁ ἀόριστος πρῶτος κατευωδώθην, τὸ δεύτερον κατευωδώθη, τὸ τρίτον, κατευω δώθη, καὶ ὁ μέλλων πρῶτος κατευοδωθήσομαι, κατευοδωθήσῃ, κατευοδωθήσεται. ΟΥ᾿Χ ΟΥ῾´ΤΩΣ, πόσα μέρη λόγου ει᾿σι´ν;Ἕν. ∆ιατί; Τὰ γὰρ δύο ε᾿πιρρήματα α᾿ντὶ ἑνὸς μέρους λόγου τάττονται. Τὸ ου᾿χ ποίου τῶν ε᾿πιρρημάτων;Ἀρνήσεως. Τὸ δὲ ου῾´τως .... μεσότητος, διότι μετὰ ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ καὶ ου᾿δετέρου κεῖνται. Καὶ ποσαχῶς λαμβάνονται τὰ τῆς μεσότητος ε᾿πιρρή ματα; Πενταχῶς· Κατὰ ε᾿´παινον, ὡς τὸ καλῶς, σοφῶς· κατὰ ψόγον, ὡς τὸ πονηρῶς, α᾿θε´ως· κατὰ ἐπιτήδευμα, ὡς τὸ γραμματικῶς, ῥητορικῶς· κατὰ μετουσίαν, ὡς τὸ σαρκικῶς, α᾿νθρωπικῶς· κατὰ ἐναλλαγὴν, ὡς τὸ α᾿´λλως, ου῾´τως, ε᾿κείνως, καὶ τὰ παραπλήσια. Τὸ ΤΩΣ μέγα διατί; Τὰ ει᾿ς ΩΣ ε᾿πιρρήματα διὰ τοῦ Ω 55 μεγάλου γράφεται, πλὴν τοῦ πάρος, η᾿῀μος, τῆμος, τημοῦτος, ε᾿´ναγχος, ε᾿το`ς, ε᾿ντὸς, ε᾿κτὸς, κῆχος, καὶ πλὴν τοῦ διαβραχέος, διαταχέος, καὶ καταχρέος. Ποίαις ε᾿γκλίσεσι συντάσσονται τὰ τῆς μεσότητος ε᾿πιρρή ματα; Ταῖς ὁριστικαῖς· τὰ δὲ τῆς α᾿ρνήσεως, ὡς ε᾿πι` τὸ πλεῖστον ταῖς προστακτικαῖς, τὰ δὲ τῆς α᾿παγορεύσεως καθὸ ταῖς προστακτικαῖς. Ει᾿ς τὸ ου῾´τως δασεῖαν, διατί;Ἐκ τῆς ου῾῀τος α᾿ντωνυμίας. Καὶ ἐκεῖνο διὰ τί; Πᾶσα α᾿ντωνυμία α᾿πο` μακρᾶς α᾿ρχομένη δασύνεται, πλὴν τῆς αυ᾿το´ς. Καὶ διατί πλὴν τῆς αυ᾿το´ς; ∆ιότι ἡ ΑΥ δίφθογγος ψιλοῦται. Καὶ μετὰ τῆς ΟΥ α᾿ρνή σεως, ου᾿χ ου῾´τως. Καὶ πῶς γίνεται ου᾿χ ου῾´τως; Κατὰ πλεο νασμὸν τοῦ Χ. ∆ιατί πλεονάζει τὸ Χ; ∆ιὰ τὴν χασμω δίαν. Καὶ τί ἐστι χασμωδία;Ἀλλεπάλληλα φωνήεντα. Καὶ διατί ου᾿κ ἐπλεόνασε τὸ Κ α᾿λλὰ τὸ Χ; ∆ιότι ἡ ΟΥ α᾿´ρνησις συντιθεμένη μεθ' ἑτέρας λέξεως τῆς α᾿πο` φωνήεντος α᾿ρχομένης ψιλ αυ᾿τῇ πλεονάζει, ου᾿κ ε᾿´ρχομαι, ου᾿κ ε᾿´στιν, ου᾿κ ἐπορεύθη, ου᾿κ ἐμὸν τὸ ἀργύριον. ὩΣΕῚ ἐπίρρημα παραβολῆς καὶ σχήματος συνθέτου. Καὶ πόθεν συνετέθη;Ἐκ τῆς ὡς παραβολῆς καὶ τοῦ ει᾿ συν δέσμου, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γράφεται διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου, ω῾´σπερ καὶ τὸ οἱονεί· οἱ δὲ λέγουσιν ε᾿πι´ρρημα παρέλκον, ὁ γὰρ ει᾿ σύνδεσμος παρέλκει. Τὸ ΕΙ ποίου συνδέσμου; Συναπτικοῦ. ∆ιόρισον. Συναπτικοί ει᾿σιν, οἱ υ῾´παρξιν μὲν ου᾿ δηλοῦσι, σημαίνουσι δὲ ἀκολουθίαν· ει᾿σι δὲ οι῾´δε, ει᾿, ει᾿´περ. Τὸ ΣΕΙ δίφθογγος, διατί;Ἡ διὰ τοῦ Ι ε᾿πε´κτασις δίφθογγον ου᾿κ ε᾿´χει, ὡδὶ, δευρὶ, νυνὶ, ε᾿νθαδὶ, οὑτοσὶ, ε᾿κεινοσὶ, πλὴν τοῦ ὡσπερεὶ, καὶ ὡσανεὶ, καὶ οἱονεὶ, καὶ ὡσεί. Τούτοις συνεξηκο λούθησε καὶ τὸ καθαπερεί. ΧΝΟΥ͂Σ ο᾿´νομα ἁπλοῦν, παράγωγον, ῥηματικόν. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ χέω, χόος χοῦς, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Ν χνοῦς. Χέω τὸ ΧΕ ψιλὸν, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΕΩ ῥήματα δισύλλαβα δυνάμενα ε᾿πι` δευτέρου καὶ τρίτου προσώπου συναίρεσιν δέξασθαι, διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφονται, οι῾῀ον χέω χέεις χεῖς, ῥέω ῥέεις ῥεῖς. Χέω, καὶ ὁ μέλλων χεύσω. ∆ιατί 56 πλεονάζει τὸ Υ; Τὰ γὰρ ει᾿ς Ω καθαρὰ λήγοντα ῥήματα δισύλλαβα τῷ Ε