συνεσταλμένον ε᾿´χει τὸ δίχρονον, οι῾῀ον μέγας μέγα, βραχὺς βραχὺ, τὶς τί. Τὶς ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι;Ἐρωτηματικοῦ. ∆ιόρισον.Ἐρωτηματικὸν δέ ἐστιν, ο῾` καὶ πευ στικὸν καλεῖται, τὸ κατ' ε᾿ρω´τησιν λεγόμενον, οι῾῀ον, τὶς, ποῖος, πόσος, πηλίκος. Τὶ διαφέρει πεῦσις ε᾿ρωτήσεως; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ἡ μὲν ε᾿ρω´τησις α᾿πο` τοῦ ἐρωτῶντος ε᾿στὶ μόνου· ἱκανὸν γὰρ πρὸς τὴν ε᾿ρω´τησιν ε᾿πινεῦσαι μόνον η᾿` α᾿νανεῦσαι, οι῾῀ον ε᾿´πραξας, ε᾿νο´ησας· ἡ δὲ πεῦσις α῾´μα τῇ φωνῇ καὶ τὴν α᾿πο´κρισιν θέλει λαμβάνειν, οι῾῀ον τὶς, ποῦ, πῆ, πόθεν, πῶς. Καὶ α᾿´λλως· ο῾´τι ἡ μὲν ε᾿ρω´τησις ε᾿ν παντὶ μέρει τοῦ λόγου εὑρίσκεται, οι῾῀ον "ε᾿´γραψας Σωκράτει τι·" "Τίς α᾿ναγι νώσκει;Ἐγώ·" ἡ δὲ πρόθεσις (πεῦσις) ε᾿ν τοῖς ο᾿νο´μασι καὶ τοῖς ε᾿πιρρήμασι μόνον εὑρίσκεται η᾿` τὸ ναὶ η᾿` τὸ ου᾿´. Πόσαι λέξεις ο᾿νοματικαὶ, πευσματικαὶ, ε᾿ρωτηματικαί; θʹ. Πῶς, καὶ κατὰ πόσους τρόπους διαφέρει τὸ τὶς τῶν λοιπῶν πευστικῶν τῶν ο᾿νοματικῶν; Κατὰ τέσσαρας. Πρῶτον μὲν, ο῾´τι τῶν πευστικῶν α᾿πο` τοῦ Π α᾿ρχομένων, οι῾῀ον ποῖος, πόσος, 65 τὸ τὶς α᾿πο` τοῦ Τ η᾿´ρξατο. Καὶ διατί η᾿´ρξατο α᾿πο` τοῦ Τ; ∆ιότι αυ᾿τη῀ς τῆς ου᾿σι´ας ε᾿´στι ζητητικὸν, οι῾῀ον, "τίς ε᾿στι;" καὶ λέγομεν, Σωκράτης, Πλάτων· τὰ δὲ α᾿´λλα πευστικὰ τῶν περὶ τὴν ου᾿σι´αν ε᾿στὶ ζητητικά· οι῾῀ον, ποῖος, ποιότης, λευκὸν η᾿` μέλαν· πόσος, ποσότης, μακρὸν η᾿` μικρόν, πόστος, τάξεως, οι῾῀ον, πρῶτος, δεύτερος. ∆εύτερον, ο῾´τι πάντων τῶν πευστικῶν ει᾿ς ΟΣ ληγόντων, τὸ τὶς ου᾿ λήγει ει᾿ς ΟΣ, διότι ε᾿κεῖνα μὲν α᾿πο` τοῦ Π α᾿´ρχονται, τὸ δὲ τὶς α᾿πο` τοῦ Τ. Ει᾿κο´τως ου᾿῀ν, ὡς διήλλαξε περὶ τὴν α᾿´ρχουσαν, διήλλαξε καὶ περὶ τὴν παραλήγουσαν. Οἱ μέντοι Αι᾿ολεῖς τοῖος φασὶ, "τοίοισιν ο᾿φθαλμοῖσιν," ὡς παρὰ Σαπφοῖ. Τρίτον, ο῾´τι πάντων τῶν πευστικῶν ὑπερβαινόντων μονο συλλαβίαν, τοῦτο μόνον ε᾿στι μονοσύλλαβον. Καὶ διὰ τί τοῦτο μόνον ε᾿στὶ μονοσύλλαβον; ∆ιότι διήλλαξε μόνον περὶ τὴν α᾿´ρχουσαν, ει᾿κο´τως δὲ περὶ τὴν ποσότητα τῶν συλ λαβῶν. Τέταρτον, ο῾´τι πάντων τῶν ει᾿ς ΙΣ ἁπλῶν μὴ ποιούν των ου᾿δετέρου παρασχηματισμόν· (τὰ γὰρ σύνθετα ποιοῦσιν, οι῾῀ον φυγόπολις φυγόπολι·) τοῦτο μόνον ἁπλοῦν ο᾿`ν ποιεῖ ου᾿δετέρου παρασχηματισμόν. ∆ιατί; ∆ιότι πευστικόν ε᾿στι, τὰ δὲ πευστικὰ τριγενῆ ἐστι. Ποίου ει᾿´δους; Τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι· ε᾿στὶ μὲν καὶ ἐρωτηματικοῦ, ὡς ει᾿´ρηται, ε᾿´στι δὲ καὶ ἀορίστου. ∆ιό ρισον.Ἀορίστου δέ ἐστι τὸ τῷ ἐρωτηματικῷ ἐναντίως λεγόμενον, οι῾῀ον, ο῾´στις, ὁποῖος, ὁπόσος. Τί διαφέρει τὸ ἀόριστον τοῦ ἐρωτηματικοῦ; ∆ιαφέρει, ο῾´τι ὁ μὲν ε᾿ρωτῶν ζητεῖ ὁρισθῆναί τι, η᾿` ο῾ ἐρωτῶν ο῾` ε᾿ρωτᾷ γινώσκει· τὸ δὲ ἀόριστον α᾿´γνωστόν ε᾿στι.Ὁ τὶς πῶς κλίνεται; Ει᾿ μὲν σημαίνει ε᾿ρωτηματικὸν, τίνος, ὁ τόνος ε᾿πι` τῆς παραληγούσης. (Ὁ τόνος πρὸς διάφορον σημασίαν ο᾿ξυ´νεται καὶ βαρύνεται.) Ει᾿ δὲ σημαίνει ἀόριστον πῶς κλίνεται; Τινός· ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΙΣ ο᾿ξυ´(τονα) μονοσύλλαβα μακροκατάληκτα διὰ καθαροῦ τοῦ ΟΣ κλίνεται, οι῾῀ον, κὶς κιὸς, ὁ σκώληξ, λὶς λιὸς, ὁ λέων· τὸ δὲ τὶς ε᾿ναλλάξαν κατὰ τὸν χρόνον, ε᾿νη´λλαξε κατὰ τὴν κλίσιν. Τινὸς, ὁ τόνος; Αἱ ει᾿ς ΟΣ δισύλλαβοι γενικαὶ ὀξύνεσθαι θέλουσιν.Ἡ αι᾿τιατικὴ τίνα.Ὁ τόνος; τὸ τίνα πάλιν πρὸς 66 τὴν σημασίαν ε᾿´χει τὸν τόνον. Τὶς, καὶ ἡ κλητική; Ου᾿κ ε᾿´χει. Πῶς γὰρ δυνατὸν τὸν πυνθανόμενον καλέσαι τὸ μὴ παρὸν, α᾿λλὰ ζητούμενον.Ἡ γενικὴ τῶν πληθυντικῶν, τίνων. Ὁ τόνος; Αἱ ει᾿ς ΕΣ δισύλλαβοι ευ᾿θεῖαι πληθυντικῶν περισπῶσι τὰς γενικὰς, μηνῶν, χηνῶν, γραῶν. Σεση μείωται θʹ· τίνων, πάντων, Τρώων. Καὶ διατί· σεσημεί ωται ζήτει ει᾿ς τὸν πάντων.Ὅ τις καὶ τὸ θηλυκὸν η῾´ τις. ∆ιατί ὁμοφωνεῖ τὰ θηλυκὰ τοῖς α᾿ρσενικοῖς; Τὰ γὰρ ὁμο φωνήσαντα θηλυκὰ τοῖς α᾿ρσενικοῖς καὶ τὴν αυ᾿τη`ν κλίσιν ε᾿πι δέχονται, οι῾῀ον ὁ ευ᾿φυὴς τοῦ ευ᾿φυοῦς, ἡ ευ᾿φυὴς τῆς ευ᾿φυοῦς. Τὸ ου᾿δε´τερον τὸ τί.Ὅτι πᾶν ου᾿δε´τερον α᾿ρσενικῷ παρεσχη-ματισμένον, ει᾿ μὲν ι᾿σοσυλλάβως κλίνοιτο, τῇ αι᾿τιατικῇ τοῦ α᾿ρσενικοῦ ὁμοφωνεῖ, ει᾿ δὲ περιττοσυλλάβως, τῇ κλητικῇ· τοῦ μέντοι τὶς ἡ κλητικὴ ει᾿ καὶ ἀπέλειψε διὰ σημασίαν, α᾿λλ' ου᾿῀ν τὸ ου᾿δε´τερον ὡς α᾿πο` τῆς κλητικῆς κανονίζεται. Τὸ ι῾´να καὶ τὸ τὶ συντιθέμενον γίνεται ε᾿πι´ρρημα, καὶ