107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
ᾶ
ἐρωτήσεως. Ἰστέον δὲ, ο῾´τι ὁ ι῾´να σύνδεσμος ὑποτάσσει· ἐὰν δὲ τὸ τὶ προσέλθῃ μετάγετ' ει᾿ς παρωχημένην ὁριστικ., καὶ λύεται ἡ ὑποταγή. ἘΦΡΎΑΞΑΝ, μέρος λόγου ε᾿στὶ ῥήματος, χρόνου α᾿ορίστου. Τὸ θέμα πῶς ε᾿στι; Φρυάσσω. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ὀφρὺς ο᾿φρύος, ο᾿φρυάσσω, καὶ ἀποβολῇ τοῦ Ο φρυάσσω. Τὸ δὲ ὀφρὺς πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ φέρω, φορὺς, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ ὀφρύς· η᾿` παρὰ τὸ ω᾿`ψ, ω᾿πο`ς, ο῾` σημαίνει τὸν ο᾿φθαλμὸν, καὶ τοῦ φρουρῶ τὸ φυλάσσω, ω᾿ποφρὺς, καὶ ἐν συγκοπῇ ὀφρὺς, καὶ συστολῇ τοῦ Ω ει᾿ς Ο, ὁ τὴν ω᾿῀πα φυλάσσων. Ει᾿ς τὸ Ο ψιλὸν, διατί; Τὸ Ε Ο πρὸ δασέως ψιλοῦται, ο᾿´φις, ε᾿´θνος,Ἔφεσος, ο᾿φρύς. ∆ιατί περισπᾶται; Τὰ ει᾿ς ΥΣ μονοσύλλαβα περισπῶνται, μῦς, σῦς, δρῦς, συναπηνέχθη δὲ αυ᾿τοῖς τὸ ἰχθῦς, α᾿πφῦς, ∆ιονῦς, ο᾿σφῦς, ο᾿[σ]φρῦς. Τὸ ΦΡΥΣ μακρόν. Τὰ ει᾿ς ΥΣ ε᾿πι` τέλους ε᾿´χοντα τὸν τόνον καὶ διὰ καθαροῦ τοῦ ΟΣ κλινόμενα μακροκαταληκτεῖ, ε᾿πι` δὲ τῆς γενικῆς πάλιν συστέλλει αυ᾿το´.Ὀφρὺς πῶς κλίνεται; Τῆς ο᾿φρύος.Ὁ κανών· τῶν δὲ ὀξυτόνων τὰ μὲν ε᾿´χοντα 67 μακρὸν τὸ Υ διὰ καθαροῦ τοῦ ΟΣ κλίνεται, οι῾῀ον οι᾿ζυ´ος,Ἐριν νύος. Τὸ ΦΡΥ ε᾿πι` τῆς γενικῆς βραχὺ, διατί; Τὰ ει᾿ς ΙΣ ει᾿´τε μονοσύλλαβα, ει᾿´τε ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν μακροκατάληκτα, συστέλλουσι τὸ Υ ε᾿πι` τῆς γενικῆς, οι῾῀ον μῦς μυὸς, σῦς συός· συναπηνέχθη δὲ αυ᾿τοῖς τὸ ἰχθῦς, α᾿πφῦς, ∆ιονῦς, ο᾿σφῦς, ο᾿[σ]φρῦς. Καὶ διατί τὸ ἰχθῦς καὶ ὀσφῦς καὶ ὀφρῦς ὑπὲρ μίαν συλ λαβὴν ο᾿´ντα περισπῶνται καὶ (μὴ) ο᾿ξυ´νεται, ω῾´σπερ τὸἘριννὺς καὶ πληθύς;Ἰστέον, ο῾´τι ταῦτα μόνα περισπῶνται, ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν ο᾿´ντα· τὰ γὰρ α᾿´λλα, ει᾿ καὶ μακρὸν ε᾿´χουσι τὸ Υ, α᾿λλ' ο᾿ξυ´νονται. Τὸ δὲ ἀπφῦς καὶ ∆ιονῦς διατί περισπῶνται, οι῾῀ον ὁ ∆ιονῦς τοῦ ∆ιονῦ, ὁ λασῦς τοῦ λασῦ, ὁ λαρδῦς τοῦ λαρδῦ, ὁ ἀπφῦς τοῦ ἀπφῦ; Τὰ δὲ τοιαῦτα μακρὸν ε᾿´χουσι τὸ Υ ε᾿πι` τῆς γενικῆς, διότι π σα γενικὴ ἰσοσυλλαβοῦσα τῇ ι᾿δι´ᾳ ευ᾿θείᾳ μακροκαταληκτεῖ.Ἐκ τοῦ ὀφρῦς ου᾿῀ν γίνεται φρυάσσω, ῥῆμα συζυγίας δευτέρας τῶν βαρυτόνων. Φρυ άσσω τὸ Α βραχύ· τὰ διὰ δύο ΣΣ ε᾿κφερόμενα παράγωγα ῥήματα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βαρύτονα, ει᾿ ε᾿´χουσι δίχρονον πρὸ τέλους, συστέλλει αυ᾿το`, οι῾῀ον α᾿να´σσω, πατάσσω, α᾿λ λάσσω· χωρὶς ει᾿ μὴ ἀπὸ ὀνόματος γίνωνται, ὡς ε᾿´χει τὸ θάλασσα θαλασσῶ, λύσσα λυσσῶ, πίσσα πισσῶ. Φρυάσσω φρυάξω, ὁ ἀόριστος ε᾿φρύαξα· τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν ε᾿φρύαξαν.Ὁ κανών· ο῾´σοι δὲ αυ᾿τω῀ν ου᾿κ ε᾿´χει τὴν μετοχὴν ει᾿ς Σ μετ' ο᾿ξείας ε᾿νδέον συστολῇ τὸ Γ ε᾿´χουσι τοῦ πρώτου. ἜΘΝΗ πρωτ. ευ᾿θεί. τῶν πληθυντικῶν γένους ου᾿δετέρου· ἡ ευ᾿θεῖα τὸ ε᾿´θνος, ει᾿´δους παραγώγου, ει᾿´δους τῶν παραγώγων ῥηματικοῦ. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ θείνω, τὸ φονεύω, γίνεται θένος, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ, ε᾿´θνος· η᾿` παρὰ τὸ ε᾿´θω τὸ ἐξαίφνης τι διαπράττομαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ει᾿´ωθα· ἑκάστῳ ε᾿´θνει ι᾿´διον ε᾿´θος ε῾´πεται. Ψιλὸν, διατί; Τὸ Ε Ο πρὸ δασέος ψιλοῦται, χωρὶς τοῦ ε῾´θεν α᾿ντωνυμία. (∆ιατὶ) βαρύνεται; Τὰ ει᾿ς ΟΣ λήγοντα ου᾿δε´τερα δισύλλαβα μονογενῆ βαρύ νονται, οι῾῀ον, α᾿´χθος, ε᾿´χθος, πάρος, πένθος, βάθος, βένθος, ε᾿´θος, ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ ε᾿´θνος. ΛΑῸΣ μέρος λόγου ε᾿στὶν, ο᾿νο´ματος, γένους α᾿ρσενικοῦ, 68 ει᾿´δους παραγώγου, ει᾿´δους τῶν παραγώγων τῶν ὑποπεπτω κότων τῷ ὀνόματι περιληπτικοῦ. ∆ιόρισον. Περιληπτικὸν δέ ἐστι τὸ τῷ ἑνικῷ ἀριθμῷ πλῆθος σημαινόμενον, οι῾῀ον δῆμος, χορὸς, ο᾿´χλος, λαός. Τί διαφέρει τὸ ἐπιμεριζόμενον τοῦ περιληπτικοῦ; ∆ιαφέρει, ο῾´τι τὸ μὲν ε᾿πιμεριζόμενον ε᾿κ τοῦ καθ' ἑαυτοῦ(ὸν) ε᾿πιμερισμοῦ τὴν πρὸς πάντας ε᾿´μφασιν ε᾿´χει· τὸ δὲ περιληπτικὸν ου᾿κ ἐξ ε᾿πιμερισμοῦ, α᾿λλ' αυ᾿το´θεν τὴν περίληψιν σημαίνει. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ λαλῶ λαλὸς λαός· η᾿` παρὰ τὸ λάας ὁ λίθος, ἡ γενικὴ λάαος, καὶ κράσει τῶν δύο Α ει᾿ς Α μακρὸν, λᾶος, καὶ μετάγεται ἡ γενικὴ ει᾿ς ευ᾿θεῖαν, καὶ ὀξύνεται· αἱ γὰρ γενικαὶ αἱ μεταγόμεναι ει᾿ς ευ᾿θεῖαν πολλάκις α᾿μείβουσαι τοὺς τόνους, οι῾῀ον, υι῾῀ς υἱὸς, καὶ κράσει υ῾῀ος, καὶ ὑός· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ λάας λάαος καὶ λᾶος λαός. Καὶ διατί τὸ λάας τὸ προσηγορικὸν καὶ τὸ μέγας τὸ ἐπίθετον διὰ καθαροῦ τοῦ ΟΣ κλίνονται; ∆ιότι ε᾿ναλ λάξαντα κατὰ τὸν χρόνον, ε᾿νη´λλαξαν καὶ κατὰ τὴν κλίσιν· οι῾῀ον ὁ λάας, τοῦ λάαος, καὶ ὁ μέγας, τοῦ