μεγά[λ]ος· ἡ γὰρ μεγάλου γενικὴ ἑτερόκλιτόν ε᾿στιν, ὡς α᾿πο` τῆς μεγάλος ευ᾿θείας. Καὶ διατί ἐξέλειψεν ἡ μεγάλος ευ᾿θεῖα; ∆ιότι τὰ διὰ τοῦ ΑΛΟΣ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς η᾿` ο᾿ξυ´νονται, ὡς τὸ ὀμφα λὸς,Ἰταλὸς, (η᾿` προπαροξύνονται,) ὁ δὲ μεγάλος μόνον παρω ξύνθη, διὰ τὸ ἀχαρακτήριστον τοῦ τόνου ε᾿ξε´λειψε. Καὶ πόθεν δῆλον ο῾´τι παρωξύνθη ἡ μεγάλος ευ᾿θεῖα;Ἀπὸ τῆς ευ᾿θείας τῶν πληθυντικῶν· οἱ μεγάλοι γὰρ φαμέν· διὰ τοῦτο καὶ ἑτερο κλίτως κλίνεται, ὁ μέγας, τοῦ μεγάλου. Καὶ διατί τὸ μέγας τὸ ἐπίθετον συστέλλει τὸ Α; ∆ιότι ε᾿´χει καὶ ου᾿δε´τερον τὸ μέγα. Τὰ γὰρ ει᾿ς Σ λήγοντα μετὰ διχρόνου α᾿ποβολῇ τοῦ Σ τὸ ου᾿δε´τερον ποιοῦντα, συνεσταλμένον ε᾿´χει τὸ δίχρονον, οι῾῀ον μέγας μέγα, βραχὺς βραχὺ, τὶς τί. Τὸ δὲ λάας τὸ προσηγορικὸν, διατί ε᾿´χει βραχὺ τὸ Α; ∆ιότι τὰ ει᾿ς ΑΣ καθαρὰ ὀνόματα δισύλλαβα α᾿ρσενικὰ ου᾿δε´πω ει᾿σι` προση γορικὰ, α᾿λλ' η᾿` κύρια, ὡς τὸ Θόας, ∆ρύας, η᾿` ε᾿θνικὰ, ὡς τὸ ὝαςὝαντος, (Ὕαντες δὲ λέγονται οἱ κατοικοῦντες τὴν Βοιωτίαν,) η᾿` ε᾿πι´θετα, ὡς τὸ Ευ᾿´ας, Ευ᾿´αντος· (ε᾿´στι δὲ ἐπίθετον τοῦ ∆ιονύσου.)Ἐπεὶ ου᾿῀ν τὸ λάας προσηγορικόν ε᾿στιν, ὡς 69 διήλλαξε περὶ τὸ σημαινόμενον, διήλλαξε καὶ περὶ τὸν χρόνον. Λαὸς τὸ Α μακρὸν, διατί; ∆ιότι α᾿πο` κράσεώς ε᾿στιν· η᾿` ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΟΣ ο᾿ξυ´τονα α᾿ρσενικὰ δισύλλαβα μακρὰ (καθαρὰ) διχρόνῳ παραληγόμενα, ε᾿κτείνει αυ᾿το`, οι῾῀ον ναὸς, λαὸς, κριὸς, ἰός. ∆ιατί ὀξύ(νεται); Τὰ ει᾿ς ΟΣ λήγοντα καθαρὰ δισύλλαβα παραληγόμενα τῷ Α μακρῷ, ο῾´σα μὴ ᾖ κύρια, μὴ δὲ ε᾿´χοντα ου᾿δετέρου παρασχηματισμὸν, ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον ναὸς, λαός. ΚΕΝᾺ πτώσεως αι᾿τιατικῆς τῶν πληθυντικῶν· ἡ ευ᾿θεῖα τῶν ἑνικῶν, τὸ κενόν.Ἔστι δὲ γένους ου᾿δετέρου, τὸ ἀρσενικὸν, ὁ κενὸς, ει᾿´δους παραγώγου, ει᾿´δους τῶν παραγώγων ῥημα τικοῦ. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ χέω, χενὸς καὶ κενός. Κενὸς πόσα σημαίνει; Τρία. ∆ιὰ τοῦ Ε ψιλοῦ τὸ μά ταιον, κοῦφον· διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου τὸ νεωστὶ κατεσκευα σμένον, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ἐγκαίνιον· σημαίνει δὲ τὸ παράδοξον καὶ θαυμαστὸν, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ καινὸν, τὸ θαῦμα. Κενὸν διατί ὀξύνεται; Πᾶν ου᾿δε´τερον ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν παρεσχηματισμένον ὁμότονον ε᾿στι τῷ ἀρσενικῷ, οι῾῀ον καλὸς καλὸν, φίλος φίλον· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ κενός.Ὁ ΚΕ ψιλὸν, διατί; Πᾶσα λέξις α᾿πο` τῆς ΚΕ συλλαβῆς α᾿ρχομένη διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφεται, οι῾῀ον κέραμος. ΒΑΣΙΛΕῪΣ παρὰ τὸ σίνω, σινεὺς, ὁ βλαπτικὸς, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α, α᾿σινεὺς, ὁ ἀβλαβὴς, ο῾`ν ου᾿δεὶς δύναται βλάψαι, καὶ τροπῇ τοῦ Ν ει᾿ς Λ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Β, βασιλεύς. Καὶ πόθεν ε᾿τυμολογεῖται; Παρὰ τὸ βάσις ει᾿῀ναι ε᾿λε´ους η᾿` ε᾿πι´βασις καὶ υ῾´ψος? δὲ (δεῖ) γὰρ α᾿ληθῶς βασιλέα καλοποιεῖν, ὁ δὲ κακοποιεῖ(ῶν) τύραννος· η᾿` παρὰ τὸ βάσις ει᾿῀ναι λαοῦ, οἱονεὶ ε῾´δρα καὶ στήριγμα· η᾿` παρὰ τὸ πεπᾶσθαι λαοὺς, τουτέστι κεκτῆσθαι· η᾿` παρ' αυ᾿το` (παρὰ τὸ) ε᾿πι` πᾶσι λεύσσειν, καὶ πάντων προνοεῖσθαι. Τί διαφέρει βασιλεὺς κοίρανος καὶ ἡγεμών; ∆ιαφέρει· βασιλεὺς μὲν λέγεται ὁ ἑαυτῷ τὴν α᾿ρχὴν περιποιούμενος, κοίρανος δὲ ὁ πρὸς καιρὸν τοῦ βασιλέως ε᾿´ργον ε᾿πιτελῶν, ἡγεμὼν δὲ ὁ τῆς στρατείας ἡγούμενος. Τὸ. 70 ΣΙ Ι διατί;Ἐκ τοῦ σίνω. Καὶ ἐκεῖνο διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΝΩ ῥήματα διὰ τοῦ ί γράφεται, πλὴν τοῦ στείνω, γείνω, τείνω. Καὶ α᾿´λλως· τὰ διὰ τοῦ ΙΛΕΥΣ α῾´παντα διὰ τοῦ Ι γρά φεται, πλὴν τοῦ Πηλεὺς καὶ Νηλεύς. ∆ιατί ὀξύνεται; Τὰ ει᾿ς ΕΥΣ λήγοντα α᾿ρσενικὰ, ει᾿´τε μονοσύλλαβα ει᾿´τε ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν, α῾´παντα ο᾿ξυ´νεται, δηλονότι κοινολεκτούμενα, οι῾῀ον Ἀχιλλεὺς, Πηλεὺς, βασιλεὺς, Ζεὺς, Φλεὺς ὁ ∆ιόνυσος, (Νεὺς) ο᾿´νομα ποταμοῦ, ∆νεὺς, ο᾿´νομα πόλεως ε᾿ν Λυκίᾳ, ο῾´που α᾿νετράφη ἡ Χίμαιρα, σεὺς, ὁ σκώληξ· ταῦτα δὲ, φημὶ τὸ Φλεὺς καὶ ∆νεὺς, ου᾿δε` συνήθεις(η) ει᾿σι` τοῖςἝλλησι· τὸ δὲ σεὺς ου᾿δε` ευ῾´ρηται ε᾿ν χρήσει κατὰ τὴν ευ᾿θεῖαν, α᾿λλὰ κατὰ τὰς πλα γίας. ∆ιατί ει῾῀πε κοινολεκτούμενα;Ἐπεὶ οἱ Αι᾿ολεῖς βαρυ τόνως λέγουσινἈχίλλευς, Πήλευς· τοιοῦτον δέ ἐστι καὶ τὸ Ἄρευς, Αι᾿ολικῶς λεγόμενον· τὸ γὰρἌρηςἌρευς λέγουσι. ∆ιατί ει᾿῀πεν α᾿ρσενικόν; ∆ιότι νεῦς καὶ γρεῦς· ταῦτα γὰρ περισπῶνται μὲν, α᾿λλὰ θηλυκά ει᾿σιν, νεῦς γάρ ε᾿στιν ἡ ναῦς, καὶ γρεῦς ἡ γραῦς.Ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλέος κοινὸν, καὶ βασιλέωςἈττικῶς.Ὁ