μονογενῆ ε᾿´χοντα πρὸ τοῦ Τ τὸ ΣΤ ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον ἱστὸς, πιστὸς, χρι στὸς, καὶ ει᾿´ τι ο῾´μοιον. ∆ΙΑΡΡΉΞΩΜΕΝ, ὑποτακτικῆς ε᾿γκλίσεως. Καὶ τί ὑπο 75 τάσσει; Ου᾿δε`ν, α᾿λλὰ τὰ συμβουλευτικὰ διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται, καὶ ἀντὶ ὑποτακτικῶν λαμβάνονται. Τὸ θέμα; Ῥήσσω τὸ ῥηγνύω. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ῥῶ τὸ φθείρω. Τὸ ῥῶ πόσα σημαίνει; ζʹ· ῥῶ τὸ λέγω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ῥῆσις ὡς καὶ ῥῆμα· ῥῶ, τὸ ῥέω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ῥεῖθρον· ῥῶ τὸ ὑγιαίνω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ῥῆσις ἡ ὑγεία, καὶ ῥώμη ἡ δύναμις· ῥῶ τὸ φθείρω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ῥαῦς καὶ γραῦς, ἡ διεφθαρμένη· ῥῶ τὸ ε᾿ξα´γομαι, ὡς τὸ "ῥῦσαί με κύριε·" ῥῶ τὸ κινῶ καὶ σείω· α᾿μβρόσιαι δ' α᾿´ρα χαῖται ε᾿περρώσαντο α᾿´νακτος. ῥῶ τὸ πράττω, ε᾿ξ ου῾῀ τὸ ῥέζω. Ῥήσσω τὸ ΡΗ Η, διατί; Ου᾿δε´ποτε πρὸ τῶν δύο ΣΣ εὑρί σκεται δίφθογγος, πλὴν τοῦ λεύσσω καὶ κρείσσων. Καὶ α᾿´λλως· διότι α᾿νεφάνη τὸ Α ε᾿ν τῷ δευτέρῳ α᾿ορίστῳ, καὶ τὰ ε᾿´χοντα α᾿ναφαινόμενον τὸ Α ε᾿ν τῷ δευτέρῳ α᾿ορίστῳ διὰ τοῦ Η γράφεται, οι῾῀ον ῥήσσω ε᾿´ρραγον, πήσσω ε᾿´παγον.Ῥήσσω, ῥήξω, ε᾿´ρρηξα, καὶ τὸ ὑποτακτικὸν, ἐὰν ῥήξω, καὶ τὸ πληθυν τικὸν, ἐὰν ῥήξωμεν· καὶ μετὰ τῆς διὰ προθέσεως, διαρρή ξωμεν. Πόσα Ρ γράφεις; ∆ύο. ∆ιατί; Ζήτει ει᾿ς τὸ "ου᾿κ ἀπορ ρυήσεται." ΉΣΣΩ διατί γράφεις δύο ΣΣ; ∆ιότι ου᾿δε´ποτε βαρύτονος ε᾿νεστὼς δι' ἑνὸς Σ ε᾿κφέρεται· τὸ γὰρ ε῾`ν Σ χαρα κτηριστικόν ε᾿στι βαρυτόνου μέλλοντος· καὶ τάχα χαρακτη ριστικὰ τοῦ βαρυτόνου μέλλοντος ου᾿ δύναται ει᾿῀ναι χαρα κτηριστικὰ βαρυτόνου ε᾿νεστῶτος. ∆ιὰ τοῦτο τὰ φθάσαντα γενέσθαι βαρύτονα δι' ἑνὸς Σ ε᾿με´ρισαν τὴν κλίσιν. ∆ΕΣΜῸΣ παρὰ τὸ δέω, τὸ δεσμεύω. Τὸ δέω πόσα ση μαίνει; ∆ιὰ τοῦ Ε ψιλοῦ σημαίνει τέσσαρα· δέω τὸ δεσμεύω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δεσμός· δέω τὸ φοβοῦμαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δέος ὁ φόβος· δέω τὸ ἱκετεύω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ δέομαί σου· 1ν∧ο∧1∧0ω⇔π∧/ε∧ρ∧π∧0∧ ∴οτ 1ν∧ο∧1∧0ω⇔/ε∧δ∧0∧ sic , ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ε᾿´δεον, ε᾿´δεες, ε᾿´δεε, καὶ ε᾿´δει γενέσθαι· καὶ διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου εʹ· δαίω, τὸ μανθάνω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δαίμων, οἱονεὶ δαήμων τις ω᾿´ν, καὶ ἐδάην τὸ ε᾿´μαθον· δαίω τὸ μερίζω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δαιτρὸς ὁ μάγειρος̣ δαίω τὸ ευ᾿ωχοῦμαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ἡ 76 ευ᾿ωχία, καὶ δαιτυμόνες, οἱ φίλοι· δαίω τὸ καίω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δᾴδες αἱ καιόμεναι· δαίω τὸ ποικίλλω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ δαιδάλειος κατασκευὴ, ἡ ποικίλη. ∆εσμὸς τὸ ∆Ε ψιλὸν, διατί; Πᾶσα λέξις α᾿πο` τῆς (∆Ε) συλ λαβῆς α᾿ρχομένη διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφεται, πλὴν τῶν εʹ σεσημειωμένων.Ὀξύνεται. Τὰ ει᾿ς ΜΟΣ ἁπλᾶ ε᾿´χοντα πρὸ τοῦ Μ τὸ Σ ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον χρησμὸς, ξυσμὸς, δεσμός. Αυ᾿το`ς διατί ὀξύνεται; Πᾶσα α᾿ντωνυμία α᾿ναφορικὴ ου᾿῀σα καὶ δεικτικὴ βαρύνεται, οι῾῀ον ου῾῀τος, ε᾿κεῖνος, καὶ τὰ ο῾´μοια· σεση μείωται μόνη ἡ αυ᾿το´ς.

ἈΠΟΡΡΊΨΩΜΕΝ, ῥῆμα συμβουλευτικόν· γίνεται δὲ ἐκ τῆς α᾿πο` προθέσεως καὶ τοῦ ῥίπτω. ΤὸῬΙ Ι, διατί; Τὰ ει᾿ς ΠΤΩ λήγοντα ῥήματα ἑνὶ φωνήεντι παραληγόμενα .... ἈΦ'ἩΜΩ͂Ν ε᾿κ τῆς α᾿πο` προθέσεως καὶ τῆς ἡμῶν α᾿ντωνυ μίας. Γίνεται δὲ κατὰ τροπὴν τοῦ Π ει᾿ς Φ διὰ τὸ ἐπιφερό μενον δασὺ πνεῦμα τοῦ ἡμῶν. Ει᾿ς τὸ Η δασεῖαν, διατί; ∆ιότι πᾶσα α᾿ντωνυμία α᾿πο` μακρᾶς α᾿ρχομένη δασύνεται, πλὴν τῆς αυ᾿το´ς. Καὶ διατί πλὴν τῆς αυ᾿το´ς; ∆ιότι ἡ ΑΥ δίφθογγος ψιλοῦται, αυ᾿´ξω, αυ᾿δω῀. ΖΥΓῸΣ, παρὰ τὸ δύο α᾿´γειν, δυαγὸς, καὶ ἐν συγκοπῇ δυγὸς, καὶ τροπῇ ∆ωρικῇ τοῦ ∆ ει᾿ς Ζ, ζυγός. Οἱ γὰρ ∆ωριεῖς τὸ ∆ ει᾿ς Ζ τρέπουσι. Τὸ ΖΥ βραχὺ, διατί; ∆ιότι ευ῾´ρηται βραχὺ παρὰ ποιητῇ, ὡς τὸ ε᾿κ δ' ε᾿´φερον ζυγόδεσμον α῾´μα ζυγῷ ἐννεάπηχυν· καὶ παρὰ Λυκόφρονι, βάλλειν νεογνὸν σκύμνον η᾿` μόνη ζυγόν. Ζυγὸς διατί ὀξύνεται; ∆ιότι μετεπλάσθη ει᾿ς γένος ου᾿δε´ τερον· τὰ γὰρ ει᾿ς ΓΟΣ δισύλλαβα ει᾿ ε᾿´χει πρὸ τέλους δίχρονον συνεσταλμένον, κύρια η᾿` προσηγορικὰ ο᾿´ντα, βαρύ νεται, οι῾῀ον κράτος, πάγος, τράγος, χωρὶς ει᾿ μὴ μεταπλάτ τοιτο ει᾿ς γένος ου᾿δε´τερον, ὡς ε᾿´χει αυ᾿το` τὸ ζυγὸς εὑρημένον παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ ου᾿δε´τερον. 77 Ζυγὸς πόσα σημαίνει; Τρία· τὸν τῶν ἁρμάτων ζυγὸν, ὡς τὸ ἱππείου δὲ θεὰ ζυγοῦ η῾´ψατο. καὶ ὡς τὸ υ῾´περ (ε᾿πι`) δ' α᾿ργύρεον ζυγὸν η᾿῀εν. Σημαίνει καὶ τὰς τῶν ε᾿ρεσσούντων καθέδρας. Ὁ ΚΑΤΟΙΚΩ͂Ν μέρος λόγου ε᾿στὶ μετοχῆς. Καὶ τί ἐστι μετοχή;