ΘΥΜῸΣ παρὰ τὸ θύω τὸ ὁρμῶ, ὁ μέλλων θύσω, ὁ παρα κείμενος τέθυκα, ὁ παθητικὸς τέθυμαι, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ θυμός· τὰ γὰρ α᾿πο` τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου καὶ τοῦ ὁρμῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ θυμὸς καὶ θύρα, δι' η῾῀ς ὁρμῶμεν. Τὸ ΘΥ ψιλοῦται· διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΥΩ ῥήματα διὰ τοῦ Υ ψιλοῦ γράφονται. Τὸ ΘΥ μακρόν. Τὸ θύω, καὶ λύω, καὶ ῥύω κατὰ μὲν τὸν ε᾿νεστῶτα ε᾿´χουσι καὶ μακρὸν καὶ βραχὺ τὸ Υ· κατὰ δὲ τὸν μέλλοντα α᾿ει` μακρὸν, ε᾿ν δὲ τῷ παρακειμένῳ πάλιν συστέλ λουσιν αυ᾿το`, τέθυκα καὶ λέλυκα· ὁμοίως καὶ ἐν τῷ παθητικῷ· τὰ δὲ ἐκ τοῦ πρώτου προσώπου γινόμενα ο᾿νο´ματα, θῦμα καὶ λῦμα, ε᾿κτείνουσιν οἱἈττικοὶ τὸ Υ, καὶ τὸ θυμὸς δὲ μακρὸν ε᾿´χουσι τὸ Υ· τὰ γὰρ ει᾿ς ΜΟΣ ο᾿ξυ´τονα δισύλλαβα τῷ Υ παραληγόμενα ε᾿κτείνει αυ᾿το´· χυμὸς, δρυμὸς, ῥυμὸς, θυμός. ∆ιατί ὀξύνεται; Τὰ ει᾿ς ΜΟΣ καθαρὰ δισύλλαβα ε᾿´χοντα ε᾿ν τῇ παραληγούσῃ τὸ Υ ε᾿κτεταμένον ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον κρυμὸς, ῥυμὸς, θυμός. Θυμὸς πόσα σημαίνει; εʹ· τὴν ψυχὴν, ὡς τὸ μελιηδέα θυμὸν α᾿πηύρα· τὴν ο᾿ργὴν, ὡς τὸ θυμὸς δὲ μέγας ε᾿´στι διοτρεφέων βασιλήων· 82 τὴν ὁμόνοιαν, ὡς τὸ α᾿λλ' ε῾´να θυμὸν ε᾿´χοντες· νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλήν· τὸν ε᾿πιλογισμὸν, ὡς τὸ ε῾´τερος δέ με θυμὸς α᾿νη῀κε· τὴν ε᾿πιθυμίαν, ὡς τὸ ει᾿´ξας τῷ θυμῷ. ΤΑΡΆΞΕΙ, ποίας συζυγίας; Τετάρτης τῶν βαρυτόνων. Ποίου χρόνου; Μέλλοντος πρώτου. Πῶς ε᾿στιν ὁ ἐνεστώς; Ταράσσω. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ῥῶ τὸ φθείρω γίνεται ῥάσσω, καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α α᾿ρα´σσω, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Τ ταράσσω. Τὸ ΡΑ βραχὺ, διατί; Τὰ διὰ δύο Σ ε᾿κφερόμενα ῥήματα παράγωγα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, ὁπότε ε᾿´χει δίχρονον πρὸ τέλους, συστέλλει αυ᾿το´. Πόσας παραληγούσας ε᾿πιδέχονται τὰ ει᾿ς δύο ΣΣ λήγοντα ῥήματα; ϛ. Ζήτει ει᾿ς τὸ νύξ. ἘΓῺ ἀντωνυμίας πρωτοτύπου πτώσεως ευ᾿θείας τῶν ἑνικῶν, πρώτου προσώπου.Ἔστι δὲ ἀσύναρθρον. Ει᾿ς τὸ Ε ψιλήν· διατί; Τὸ ἐν ἀντωνυμίαις Ε πρὸ συμφώνου ψιλοῦται, ε᾿γω`, ε᾿μοὶ, ε᾿κεῖνος, πλὴν τοῦ ε῾´θεν. Καὶ διὰ τί πλὴν τοῦ ε῾´θεν; ∆ιότι πᾶσα α᾿ντωνυμία α᾿ποβολῇ τοῦ Σ γίνεται δασὺ φωνῆεν. ∆ιατί ὀξύνονται; Αἱ πρωτότυποι α᾿ντωνυμίαι, ἑνικαὶ ου᾿῀σαι, ο᾿ξυ´νονται. ΚΑΤΕΣΤΆΘΗΝ, ποίας καταλήξεως; Τῶν ει᾿ς ΜΙ. Τί δια φέρει τὰ ει᾿ς Ω τῶν ει᾿ς ΜΙ; ∆ιαφέρει, ο῾´τι τὰ μὲν ει᾿ς Ω ποῖ μὲν πρωτότυπά ει᾿σι, ποῖ δὲ παράγωγα· τὰ δὲ ει᾿ς ΜΙ α᾿ει` παράγωγα. Ποίας συζυγίας; ∆ευτέρας τῶν ει᾿ς ΜΙ. Ποίου χρόνου; Ἀορίστου πρώτου. Τὸ θέμα πῶς ε᾿στιν;Ἵστημι, ὁ μέλλων στήσω, ὁ παρακείμενος ε᾿´στακα, ὁ παθητικὸς ε᾿στάμην, ἀό ριστος πρῶτος ε᾿στάθην, καὶ μετὰ τῆς κατὰ προθέσεως κατεστάθην, καὶ γίνεται καταεστάθην· α᾿λλ' ει᾿ς φωνῆεν λή γουσαι προθέσεις, ἐὰν συντεθῶσι μεθ' ἑτέρας συλλαβῆς τῆς α᾿πο` φωνήεντος α᾿ρχομένης, α᾿ποβάλλουσι τὸ ε᾿´σχατον αυ᾿τω῀ν 83 φωνῆεν ε᾿ν τῇ συνθέσει, οι῾῀ον κατὰ ἐμοῦ, κατ' ε᾿μοῦ· κατα εστάθην, κατεστάθην. ἘΠῚ ΣΙῺΝ, ο᾿´νομα θηλυκὸν, καὶ ει᾿ μὲν σημαίνει τὴν πόλιν, γράφεται διὰ τοῦ Ι, ει᾿ δὲ τὸ κύριον ο᾿´νομα, διὰ τοῦ Η, ὡς τὸ τὸν "Σηὼν βασιλέα τῶνἈμορραίων," α᾿μφότερα κατὰ παράδοσιν. Τὸ ΩΝ μέγα· διατί; Πᾶν α᾿ρσενικὸν καὶ θη λυκὸν ει᾿ς ἀμετάβολον λῆγον ..... Σιὼν, διατί ὀξύνεται; Καθόλου τὰ ει᾿ς Ν λήγοντα βαρύτονα ο᾿νο´ματα ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον θεατὰν, ε᾿ρατὰν, Ναασσὼν, Φεισὼν, Γεών· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ Σιών· χωρὶς τοῦ Ματθὰν, Βαραββᾶν, ΒὰρἸωνᾶν. Πῶς κλίνεται;Ἡ Σιὼν, τῆς Σιών· α᾿´κλιτον ε᾿στι καὶ κλίσιν ου᾿κ ε᾿πιδέχεται, η᾿` μονόπτωτον. Καὶ τί διαφέρει α᾿´πτωτον μονοπτώτου; ∆ιαφέρει, ο῾´τι τὸ μὲν α᾿´κλιτον ε᾿π' ευ᾿θείας μόνον λέγεται, οι῾῀ον τὸ ο᾿´φελος, τὸ ου᾿῀ς, τὸ δὲ μονόπτωτον ε᾿π' ευ᾿θείας καὶ γενικῆς καὶ δοτικῆς καὶ αι᾿τιατικῆς μετὰ διαφόρων α᾿´ρθρων, οι῾῀ον ὁἈβραὰμ, τοῦ Ἀβραὰμ, τῷἈβραάμ. ὌΡΟΣ, ποίου γένους; Ου᾿δετέρου. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ὁρῶ τὸ βλέπω· σημαίνει δὲ τὸν βουνόν· η᾿` παρὰ τὸ αι᾿´ρω, τὸ ἐπαίρω, α᾿῀ρος καὶ ο᾿´ρος, τὸ ἀρθὲν α᾿πο` τῆς γῆς ει᾿ς υ῾´ψος· ει᾿ δὲ σημαίνει τὸν ὁρισμὸν, ποίου γένους;Ἀρσενικοῦ. Καὶ πῶς κλίνεται;Ὁ ο῾´ρος, τοῦ ο῾´ρου. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ αι᾿´ρω, τὸ διαχωρίζω· τὸ ου᾿δε´τερον τὸ ο᾿´ρος. ∆ιατί βαρύνεται; Τὰ ει᾿ς ΟΣ ου᾿δε´τερα βαρύνονται, οι῾῀ον ψεῦδος, ει᾿῀δος, τεῖχος· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ ο᾿´ρος· καὶ μὴν τὸ