107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
σύμφωνα, ω῾῀ν ὁ μὲν δεύτερον α᾿μετάβολον.Ὁ παθητικὸς παρακείμενος πεπρόσταγμαι καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ πρόσταγμα. ∆ιατί προπαροξύνεται; Τὰ ει᾿ς Α λήγοντα ου᾿δε´τερα, ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, προπαροξύ νεται, οι῾῀ον ευ῾´ρημα, θέλημα, μάλαγμα· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ πρό σταγμα. ΕἾΠΕ, ποίου μέρους λόγου ε᾿στί;Ῥήματος, ε᾿γκλίσεως ὁριστικῆς, διαθέσεως ε᾿νεργητικῆς, χρόνου α᾿ορίστου αʹ. Τὸ θέμα πῶς ε᾿στιν;Ἔπω. Πόσα σημαίνει; ∆ύο· ε᾿´πω, τὸ λέγω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ε᾿´πος, ὁ λόγος, ὡς τὸ Ἀτρείδη, ποῖόν σε ε᾿´πος φύγεν ε῾´ρκος ο᾿δο´ντων; 86 ε᾿´πω τὸ ἀκολουθῶ, ὡς τὸ ου᾿κ οἰὴ, α῾´μα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ' ε῾´ποντο· ε᾿´πω τὸ ευ᾿τρεπίζω, ὡς τὸ τὸν δὲ ευ῾῀ρ' ε᾿ν θαλάμῳ περικαλέα τεύχε' ε᾿πο´ντα. ε᾿´πω τὸ διοικῶ, ὡς τὸ α᾿λλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάι¨κος πολέμοιο χεῖρες ε᾿μαὶ διέπουσιν. Ἔπω καὶ ὁ παρατατικὸς ει᾿῀πον· τὸ ΕΙ δίφθογγον, διατί; Τὸ δὲ Ε ποτὲ μὲν ει᾿ς Η τρέπεται, ε᾿λε´γχω η᾿´λεγχον, ποτὲ δὲ καὶ τὸ Ι προσλαμβάνει, ε᾿´χω ει᾿῀χον, ε᾿´θω ει᾿῀θον, τὸ ἐξ ε᾿´θους τι διαπράττομαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ὁ μέσος παρακείμενος ει᾿῀θα, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Ω, ει᾿´ωθα, ε᾿´πω ει᾿῀πον, τὸ λέγω, καὶ τὸ ἀκο λουθέω, ε῾´λω ει῾῀λον, τὸ λαμβάνω καὶ τὸ φονεύω, ε῾´λκω ει῾῀λκον, τὸ σύρω, καὶ ἀπ' αυ᾿τοῦ περισπώμενον ἑλκῶ η῾´λκουν, τὸ ἐπὶ τοῦ ε῾´λκους, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ὁ ἡλκωμένος, ε῾´ρπω ει῾῀ρπον, ε᾿ρω῀ ει᾿´ρουν, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ει᾿´ρηκα, ἐῶ ει᾿´ουν, τὸ συγχωρῶ· ταῦτα δισύλλαβα· τὰ δὲ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ε᾿ργάζομαι ει᾿ργαζόμην, ε᾿θι´ζω ει᾿´θιζον, ἑστιῶ εἱστίων, σημαίνει δὲ τὸ ἀριστοποιῶ, ε᾿ρυ´ω ει᾿´ρυον, ἑλκύω ει῾´λκυον, ἑρπύζω ει῾´ρπυζον· ε᾿´πω καὶ ὁ μέλλων ε᾿´ψω, ὁ ἀόριστος ει᾿῀πα. Ὁ κανών· πᾶς μέλλων α᾿μείβων τὸ τελευταῖον Ω ει᾿ς Α, καὶ τὴν α᾿´ρχουσαν ε᾿κτείνων χρονικῶς η᾿` συλλαβικῶς, ἀόριστος γίνεται, καὶ γίνεται ει᾿῀ψα· α᾿λλὰ σεσημείωται ε᾿ν μὲν τοῖς ει᾿ς Ω ὁ ει᾿῀πα καὶ ὁ η᾿´νεγκα, ε᾿ν δὲ τοῖς ει᾿ς ΜΙ ὁ ε᾿´θηκα, ε᾿´δωκα, η῾῀κα. Ου᾿ γάρ ε᾿στι τὸ Π καὶ Κ χαρακτῆρος α᾿ορίστου αʹ. Καὶ διὰ τί σεσημείωται; ∆ιότι ου᾿κ ἐφύλαξαν τὸ σύμφωνον τοῦ μέλλοντος, καὶ ο῾´τι δι' α᾿φω´νου ε᾿ξενέχθησαν· ου᾿δε´ποτε γὰρ χρόνος δι' α᾿φω´νου ε᾿κφέρεται, α᾿λλὰ διὰ ἑνὸς τῶν ηʹ ἡμι φώνων· καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι ΗΠΑ διὰ τοῦ Η· α᾿λλὰ κανών ε᾿στιν ὁ λέγων, ο῾´τι τῆς θέσει μακρᾶς η᾿῀ν τῆς ε᾿´ψα μεταβολὴ γέγονε διὰ τὴν τοῦ Π α᾿ντιπάθειαν, καὶ τοῦ χρόνου ει᾿ς τὴν ΕΙ δί φθογγον ἡ ει᾿ς τὴν φύσει μακράν· καὶ γέγονε ει᾿῀πα διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου, ἡ μετοχὴ ὁ ει᾿´πας, καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι ε᾿´πας, α᾿λλὰ μὲν ὁ ει᾿´πας καὶ ὁ ει᾿πω`ν ε᾿φυ´λαξε τὴν ΕΙ δίφθογγον, καὶ τὴν παραλήγουσαν· τὰ γὰρ ..... α᾿ρχ (sic 87 προσλαμβάνουσι τὸ Ι, η᾿` τρέπουσι τὸ Ε ει᾿ς Η· ταῦτα πάλιν συστέλλουσιν, οι῾῀ον, ει῾῀λον καὶ ἑλὼν, ει᾿´ασας καὶ ἐάσας, ει᾿´λεγξα καὶ ἐλέγξας· τὰ δὲ ε᾿´χοντα μακρὰν τὴν παραλή γουσαν θέλουσιν ε᾿´χειν ε῾`ν τῶν α᾿μεταβόλων, ὡς τὸ τῆς εʹ συζυγίας.Ἀπολογούμεθα τοίνυν ο῾´τι ἡ θέσει μακρὰ μετε βλήθη ει᾿ς φύσιν.Ὁ δεύτερος ἀόριστος ει᾿῀πον, ἡ μετοχὴ ὁ ει᾿πω´ν.Ὁ κανών· ὁ ει᾿ς ΟΝ δεύτερος ἀόριστος τρέπων τὸ Ο ει᾿ς Ω μέγα, συστέλλομεν, καὶ ω᾿´φειλεν ε᾿πω´ν· α᾿λλὰ κανών ε᾿στιν ὁ λέγων, ο῾´τι α᾿ει` ὁ δεύτερος ἀόριστος συνάρχεσθαι θέλει τῷ πρώτῳ, καθάπερ καὶ ου῾῀τοι συνάρχονται, ὁ ει᾿´πας καὶ ὁ ει᾿πω´ν. Τὸ δὲ η᾿´νεγκα πόθεν γέγονεν;Ἐκ τοῦ ἐνέκω, ε᾿νε´ξω, η᾿´νεξα, καὶ η᾿´νεγξα κατὰ μεταπλασμὸν τοῦ Ν, καὶ τροπῇ τοῦ Ν ει᾿ς Γ· καὶ τὸ διάκονος δὲ ἐξ αυ᾿τοῦ γίνεται· ε᾿κ τοῦ ε῾´νεκα γὰρ γίνεται ε῾´νεκος, καὶ μετὰ τῆς διὰ προθέσεως διά ενεκος, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ διαέκονος, καὶ κράσει τοῦ ΕΑ ει᾿ς Α μακρὸν, διάκονος· οἱ δέ φασιν α᾿πο` τοῦ κονῶ τὸ ἐνεργῶ καὶ τῆς διὰ προθέσεως· α᾿λλ' ου᾿κ ε᾿´στι δεῖξαι τὸ Α μακρὸν τῷ λόγῳ τούτῳ.Ἔπω τὸ Ε ψιλὸν, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ε᾿´πω ῥήματα διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφονται. ∆ιατὶ τῶν εʹ σεση μειωμένων, λέγω δὴ τοῦ ει᾿῀πα, καὶ η᾿´νεγκα, καὶ ε᾿´θηκα, ε᾿´δωκα, η῾῀κα, τὰ δύο μόνα τὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς Ω κλίνονται ει᾿ς πάσας τὰς ε᾿γκλίσεις, τὰ δὲ γʹ ου᾿χι´; ∆ιότι τὸ ει᾿῀πα διὰ τοῦ Ψ ω᾿´φειλεν ε᾿κφέρεσθαι, ὡς τὸ γράψω ε᾿´γραψα, ὁμοίως καὶ τὸ η᾿´νεγκα διὰ τοῦ Ξ· ε᾿νε´γξω γάρ ε᾿στιν ὁ μέλλων· ου᾿κ ἐγένετο δὲ ου῾´τως, α᾿λλὰ τὸ μὲν διὰ τοῦ Π, τὸ δὲ διὰ τοῦ Κ· τὸ δὲ Κ συγγένειαν ε᾿´χει πρὸς τὸ Ξ, καὶ τὸ Π πρὸς τὸ Ψ· ει᾿κο´τως, ὡς μέρος τι τῆς α᾿ναλογίας φυλάξαντα,