δεύτερον, ε᾿πα´ταξας. ἘΧΘΡΑΊΝΟΝΤΑΣ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἐχθραίνω, τοῦτο παρὰ τὸ ἐχθρὸς, τοῦτο παρὰ τὸ ε᾿´χθος, τὸ μῖσος, τοῦτο παρὰ τὸ ε᾿´χω τὸ κρατῶ. ΜΑΤΑΊΩΣ, ε᾿πι´ρρημα μεσότητος· πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ μάταιος, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´τη, ο῾` σημαίνει τὴν βλάβην· α᾿´την καὶ μάτην. Τὸ ΗΝ Η. Τὰ ει᾿ς ΗΝ ε᾿πιρρήματα διὰ τοῦ Η γράφεται, πλὴν τοῦ πρὶν, πάλιν, ε᾿´μπαλιν, α᾿νο´πιν, κατόπιν. Τὸ δὲ α᾿´τη πόθεν γίνεται; Παρὰ τῶ τὸ ζητῶ, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿τω῀ τὸ ου᾿ ζητῶ, τὴν γὰρ βλάβην α῾´παντες ε᾿κφεύγομεν. Ὀ∆ΌΝΤΕΣἉΜΑΡΤΩΛΩ͂Ν, ἡ ευ᾿θεῖα ο᾿δούς. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ε᾿´δω τὸ ἐσθίω, ε᾿δοὺς καὶ ὀδούς· ο῾´θεν καὶ ὀξύνεται, ὡς τὸ πούς. ΕΥ᾿ΛΟΓΊΑ, παρὰ τὸ ευ᾿λογῶ ευ᾿λογία, τοῦτο παρὰ τὸ ευ᾿´λογος, τοῦτο παρὰ τὸ ευ᾿῀ μόριον καὶ τὸ λόγος, τὸ δὲ ευ᾿῀ παρὰ τὸ ἐῢς, ὁ σημαίνει τὸν α᾿γαθόν· τὸ ου᾿δε´τερον τὸ ἐῢ, καὶ κράσει ευ᾿῀· τὸ δὲ λόγος παρὰ τὸ λέγω.

103 {1ΨΑΛΜῸΣ ΤΈΤΑΡΤΟΣ.} 1 Ὄνομα καταληκτικὸν, γίνεται δὲ παρὰ τὸ τέσσαρας α᾿ριθμοὺς ε᾿´χειν.

ἘΠΙΚΑΛΕΙ͂ΣΘΑΙ ποίας ε᾿γκλίσεως;Ἀπαρεμφάτου. Ποίας συζυγίας; Πρώτης τῶν περισπωμένων· καλέω, καλῶ, ὁ μέλ λων καλέσω. Καὶ διατί ου᾿κ ε᾿´χει τὸ Η;Ἀλλ' ἐὰν διχρόνῳ παραλήγηται ὁ ἐνεστὼς, διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, πλὴν τοῦ ἀρῶ ἀρέσω, καλῶ καλέσω· ε᾿κ τοῦ ου᾿῀ν καλέω καλῶ γίνεται τὸ ἀπαρέμφατον παθητικὸν καλέεσθαι καλεῖσθαι. ΕΙ᾿ΣΗ´ΚΟΥΣΕ ποίου χρόνου;Ἀορίστου πρώτου. Ποίου σχήματος; Συνθέτου. Καὶ πόθεν συντίθεται;Ἐκ τῆς ει᾿ς προθέσεως καὶ τοῦ ἀκούω, τὸ δὲ ἀκούω ε᾿κ τοῦ κῶ τὸ κοιμῶμαι γίνεται κούω, ὡς ῥῶ ῥούω· καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿κούω· οἱ γὰρ α᾿κούοντες ου᾿ κοιμῶνται.Ἀκούω ὁ μέλλων α᾿κούσω, ὁ ἀόριστος η᾿´κουσα η᾿´κουσας η᾿´κουσε, καὶ μετὰ τῆς ει᾿ς προ θέσεως ει᾿ση´κουσε. ∆ΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ δίκαιος, τοῦτο παρὰ τὸ δίκη, τοῦτο παρὰ τὸ δίχω, τὸ διχάζω· ἡ γὰρ δίκη τὰ δύο μέρη διΐστησι. ΘΛΊΨΕΙ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ θλίβω θλίψω θλίψις, η᾿` α᾿πο` τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου. ἘΠΛΆΤΥΝΑΣ, πρώτου ε᾿νεργητικοῦ (α᾿ορίστου), προσώπου δευτέρου· τὸ θέμα, πλατύνω, ὁ μέλλων πλατυνῶ, ὁ ἀόριστος, ε᾿πλάτυνα ε᾿πλάτυνας. ΟΙ᾿ΚΤΕΊΡΗΣΟΝ, ῥῆμα προστακτικὸν, συζυγίας πρώτης τῶν περισπωμένων. Πῶς ε᾿´στι τὸ θέμα; Οι᾿κτειρῶ. Πόθεν γίνεται;Ἐκ τοῦ οι᾿κτείρω βαρυτόνου· τοῦτο παρὰ τὸ οι᾿῀κτος· τοῦτο παρὰ τὸ ει᾿´κω τὸ ὑποτάττομαι· οἱ γὰρ οι᾿κτεί ροντες ὑπείκουσι καὶ ὑποτάσσονται· ὁ ἀόριστος ω᾿κτείρησα, καὶ τὸ προστακτικὸν, οι᾿κτείρησον. ΠΡΟΣΕΥΧΗ͂Σ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὴν πρὸς πρόθεσιν καὶ τὸ ευ᾿χη´· τὸ δὲ ευ᾿χη` παρὰ τὸ ευ᾿῀ ε᾿´χειν ἡ τοῦ ευ᾿῀ ε᾿´χειν αι᾿´ τησις, η᾿` παρὰ τὸ ε᾿´χεσθαι τὸ ἀκολουθεῖν· α᾿πε´λειψε δὲ τοῦ ευ᾿´χομαι τὰ ἐνεργητικά. 104 ἈΝΘΡΏΠΩΝ παρὰ τὸ α᾿´νω θρεῖν τὸν ω᾿῀πα, η᾿` αι᾿´ρειν τὸν ο᾿φθαλμόν· μόνος γὰρ τῶν α᾿´λλων ζώων ὁ α᾿´νθρωπος α᾿´νω βλέπει, η᾿` παρὰ τὸ ἀναθεωρεῖν α῾` ο᾿´πωπεν, η᾿` α᾿ναλογί ζεσθαι. ἝΩΣ, ε᾿πι´ρρημα α᾿ναφορικὸν, διατί δασύνεται; Τὰ κατὰ α᾿ποβολὴν τοῦ Ι α᾿ναφορικὰ δασύνονται. ΠΌΤΕ, ε᾿πι´ρρημα ε᾿ρωτήσεως· τὸ ΠΟ μικρὸν διατί; Τὰ ει᾿ς Ε λήγοντα ε᾿πιρρήματα τὴν μὲν παραλήγουσαν διὰ τοῦ Ο μικροῦ ε᾿´χουσι, τὴν δὲ τελευταίαν διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ. ΒΑΡΥΚΆΡ∆ΙΟΙ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ βαρὺς καὶ τὸ καρδία· τὸ δὲ βαρὺς παρὰ τὸ βάρος, τοῦτο παρὰ τὸ βίᾳ αι᾿´ρεσθαι. Τὸ ΡΥΣ ψιλόν· τὰ ει᾿ς ΥΣ, ει᾿´τε α᾿ρσενικὰ ει᾿´τε θηλυκὰ, διὰ τοῦ Υ ψιλοῦ γράφεται, χωρὶς ει᾿ μὴ ἀπὸ συναι ρέσεως ει᾿´η, ὡς τὸ φθόι¨ς φθοῖς, καὶ ο᾿´ι¨ς οι᾿῀ς. Τὸ δὲ καρδία πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ κραδαίνω τὸ σείω, α᾿εικίνητος γάρ ε᾿στιν ἡ καρδία. ἈΓΑΠΑ͂ΤΕ, ποίου μέρους λόγου ε᾿στί;Ῥήματος. Πῶς ε᾿στι τὸ θέμα;Ἀγαπῶ. Ποίας συζυγίας; ∆ευτέρας τῶν περισπωμένων· ὁ μέλλων α᾿γαπήσω. Πόθεν ε᾿´χει τὸ Η; Τὰ δὲ ε᾿´χοντα ε᾿ν τῷ ἐνεστῶτι σύμφωνον α᾿´λλο χωρὶς τοῦ Λ καὶ τοῦ Ρ, διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα. ΖΗΤΕΙ͂ΤΕ, ῥῆμα ὁριστικὸν ε᾿νεργητικόν. Καὶ πόθεν γίνε ται; Παρὰ τὸ ζητῶ, τοῦτο παρὰ τὸ αι᾿τω῀ καὶ του =sic) ΖΑ ε᾿πιτατικοῦ, ζααιτῶ, καὶ ἐν συγκοπῇ, ζατῶ, καὶ