ἀόριστος δεύτερος ε᾿κ τοῦ ἐντέλλω, ὁ μέλλων ε᾿ντελῶ, ὁ ἀόριστος πρῶτος ε᾿´τειλα, ὁ μέσος ε᾿τει λάμην, τὸ δεύτερον ε᾿τείλω. Ἰ∆ΟῪ, ε᾿πι´ρρημα δεικτικὸν, διατί ὀξύνεται; Σεσημείωται τὸ ἰδοὺ, ι᾿ου`, ου᾿´. ΚΑΤΑΒΉΣΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ βίβημι, ὁ μέλλων βήσω, ὁ μέσος μέλλων, βήσομαι, βήσῃ, βήσεται, καὶ καταβήσεται.

{1ΨΑΛΜῸΣ Ηʹ.} 1 ὩΣ ε᾿πι´ρρημα θαυμαστὸν, α᾿ντὶ λίαν. ἘΠΉΡΘΗ ε᾿κ τοῦ ἐπαίρω ε᾿παρῶ

ἐπῇρκα, ε᾿πῇρμαι, ε᾿πῄρθην. ΜΕΓΑΛΟΠΡΈΠΕΙΑ, ε᾿κ τοῦ μεγαλοπρεπὴς, τοῦτο ε᾿κ τοῦ μεγάλος καὶ τοῦ πρέπω. ΚΑΤΑΡΤΊΣΩ, μέλλων πρῶτος καταρτίσω, ὁ μέλλων καταρτίσω. ΑἾΝΟΣ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἰαίνω τὸ ευ᾿φραίνομαι, ι᾿´αινος, καὶ ἀποβολῇ τοῦ Ι αι᾿῀νος. ∆ΆΚΤΥΛΟΣ, παρὰ τὸ δράσω, δάκτυλος, τοῦτο παρὰ τὸ δρῶ τὸ κρατῶ. ΣΕΛΉΝΗ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ σέλας, τοῦτο παρὰ τὸ νέον ε᾿´χειν τὴν λαμπηδόνα. ἈΣΤῊΡ, παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω· στὴρ καὶ ἀστὴρ, ὁ μὴ ἱστάμενος, η᾿` παρὰ τὸ στερρῶς α᾿´ττειν η᾿` πηδᾶν. ΜΙΜΝΉΣΚΩ ε᾿κ τοῦ μνῶ μνήσω μνήσκω καὶ μιμνήσκω. ἘΛΆΤΤΩΣΑΣ, παρὰ τὸ ἐλαττῶ. ΠΑΡ'ἈΓΓΈΛΟΥΣ, παρὰ τὸ α᾿´γω τὸ φέρω, α᾿´γελος καὶ α᾿´γγελος. ΠΟῪΣ παρὰ τὸ παύω παύσω, παὺς καὶ πούς. ΠΡΌΒΑΤΟΝ παρὰ τὸ πρὸ τῆς ο᾿πισθίου βάσεως ἑτέραν βάσιν ε᾿´χειν, παρὰ τὸ βῶ τὸ τρέφω. ΒΟΥ͂Σ παρὰ τὸ βῶ τὸ τρέφω. 110 ἉΠΆΣΑΣ παρὰ τὸ πᾶς, καὶ μετὰ τοῦ ἀθροιστικοῦ Α α῾´πας, τὸ γὰρ α᾿θροιστικὸν Α δασύνεται. Ει᾿ γὰρ η᾿῀ν πλεονασμὸς, ψιλοῦσθαι ω᾿´φειλε. ΚΤΗ͂ΝΟΣ, παρὰ τὸ κτῶ τὸ φονεύω· κτῶ κτήσω. ΠΕΤΕΙΝῸΝ, ει᾿ μὲν διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται, παρὰ τὸ τὴν πτέρυγα τείνειν· ὁ δὲἩρωδιανὸς ε᾿κ τοῦ πετῶ, πετήσω, πετηνὸν, πετεεινόν. ἸΧΘῪΣ, παρὰ τὸ θύω τὸ ὁρμῶ. ΤΡΊΒΟΣ παρὰ τὸ τρίβω τὸ καταπατῶ, ἡ καταπεπατημένη ὁδός.

{1ΨΑΛΜΟΣἜΝΝΑΤΟΣ.} 1 Ἔνατος δι' ἑνὸς Ν· καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἐννέα, διὰ δύο Ν. Ει᾿ς τὸ Ε

ψιλὸν διατί; Τὸ Ε τῶν α᾿ριθμῶν δασύ νεται, ε῾`ξ, ἑπτὰ, ἑβδομήκοντα· σεσημείωται τὸ ἐννέα καὶ ε᾿νενήκοντα. ∆ιὰ τί σεσημείωται;Ἐπειδὴ ει᾿ ε᾿δασύνετο, [α᾿]λόγῳ α᾿νεφίκτῳ μεθίστατο sic). Αἱ γὰρ ἁπλαῖ φωναὶ τῶν α᾿ριθμῶν θεματικαὶ ου᾿῀σαι ου᾿ παραδέχονται ἑτέρου α᾿ριθμοῦ ε᾿´ννοιαν, καθὼς αἱ συνθέσεις τὸ τοιοῦτον α᾿ναδέχονται, ὡς ε᾿´χει ε᾿ν ἁπλαῖς φωναῖς, [τὸ βῆτα,] τὸ δύο, τὸ τρεῖς, ε᾿ν δὲ συνδέσει δυοκαίδεκα, τρισκαίδεκα. Ει᾿´περ ου᾿῀ν ὁ ἐννέα α᾿ριθμὸς ε᾿δα σύνετο, ε᾿´ννοιαν ει᾿῀χεν α᾿`ν καταρχὰς σύνθετον(έτου) ὁμοίως καὶ τὸ ε῾´νδεκα. Προπαροξύνεται· τὰ γὰρ ει᾿ς ΤΟΣ λήγοντα ο᾿νο´ματα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς τῷ Α παραληγόμενα προπαροξύνονται, οι῾῀ον ε᾿´ννατος, α᾿´κακος, α᾿´κρατος. ὍΛΗ, παρὰ τὸ ο῾´λος, τοῦτο παρὰ τὸ ε῾´ω (ο᾿λω῀) τὸ πληρῶ. ∆ιατί δασύνεται; Τὸ Ο πρὸ τοῦ Λ ψιλοῦται, πλὴν τοῦ ο῾´λος· τοῦτο δὲ δείκνυται ε᾿κ τῆς συναλοιφῆς, "ε᾿φ' ο῾´λην τὴν οι᾿κουμένην." ∆ΙΗΓΉΣΟΜΑΙ, ε᾿κ τοῦ [διηγήσομαι] διηγῶ, τοῦτο παρὰ τὴν διὰ πρόθεσιν καὶ τὸ α᾿´γω. Τὸ ∆ΙΗ Η διατί; Τὰ παρὰ τὸ α᾿´γω καὶ ἡγοῦμαι διὰ τοῦ Η γράφεται· ὁ μέλλων διηγήσω, ὁ μέσος μέλλων διηγήσομαι. ΠΆΝΤΑ τῶν πληθυντικῶν, ἡ ευ᾿θεῖα τῶν ἑνικῶν, τὸ πᾶν· ὁ κανών· πᾶν α᾿ρσενικὸν ι᾿σοσυλλάβως κλινόμενον, ἡνίκα ποιεῖ ου᾿δε´τερον, ὁμόφωνον αυ᾿το` ποιεῖ τῇ ἰδίᾳ αι᾿τιατικῇ. Τὸ πᾶν, 111 μακρὸν, διατί; Πᾶν ου᾿δε´τερον α᾿ρσενικῷ παρεσχηματισμένον, ει᾿ μὲν ι᾿σοσυλλάβως κλίνοιτο .... ΘΑΥΜΆΣΙΑ ε᾿κ τοῦ θαυμάσιον, τοῦτο παρὰ τὸ θαυμαστῶ, τοῦτο παρὰ τὸ θεῶ θεάσω, τεθέακα, τεθέαμαι, τέθαυμα καὶ θαῦμα. ἈΠΟΣΤΡΑΦΗ͂ΝΑΙ, τὸ θέμα, στρέφω, ὁ μέλλων στρέψω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´στραφον, ὁ παθητικὸς ε᾿στράφην, καὶ τὸ ἀπαρέμφατον α᾿ποστραφῆναι. ὈΠΊΣΩ, ε᾿πι´ρρημα τοπικόν. Πόσαι σχέσεις τῶν τοπικῶν; Ἕξ· α᾿´νω, κάτω, ο᾿´πισθεν, ε᾿´μπροσθεν, δεξιὰ, α᾿ριστερά. Τὸ ΣΩ μέγα, διατί; Τὰ ει᾿ς Ω λήγοντα ε᾿πιρρήματα διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφονται, πλὴν τοῦ δεῦρο καὶ α᾿´πο. Πόθεν γίνεται;