ε᾿νεργητικῶν μόνων διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται· ε᾿πι` δὲ τῶν παθη τικῶν καὶ τῶν λοιπῶν διὰ τοῦ Ι. Σημαίνει ε῾´ξ· ει᾿´δω τὸ ὁμοιῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ει᾿δομένη γαλόῳ, καὶ τὸ φαίνομαι, τὸ δέ τοι κῆρ ει᾿´δεται ει᾿῀ναι· καὶ τὸ βλέπω, ὡς τὸ ει᾿῀δον διὰ δώματα ποιπνύοντα, καὶ τὸ ὁρμῶ, ὡς τὸ ει᾿´σατο γὰρ νηῶν, 114 καὶ τὸ πηδῶ, ὡς τὸ ει᾿´σατο γὰρ λίμνην· καὶ τὸ γινώσκω, ὡς τὸ οι᾿῀δα δ' ε᾿παΐξαι. Ἔστι δὲ καὶ περισπώμενον ει᾿δω῀ ει᾿δη´σω, ὡς τὸ Ἥρη μὴ δὴ πάντας ε᾿μοὺς ε᾿πιέλπεο μύθους ει᾿δη´σειν· ε᾿´στι δὲ καὶ η῾´δω τὸ ευ᾿φραίνομαι· καὶ γράφεται διὰ τοῦ Η. ΤΑΠΕΊΝΩΣΙΣ, ε᾿κ τοῦ ταπεινῶ ταπεινώσω, τοῦτο παρὰ τὸ ταπεινὸς, τοῦτο παρὰ τὸ θάπτω, θαπεινὸς καὶ ταπεινός. Τὸ ΠΕΙ δίφθογγον διατί; Τὰ μέντοι ει᾿ς ΝΟΣ ο᾿ξυ´τονα διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται. ΠΎΛΗ, παρὰ τὸ πτύσσω τὸ σφαλίζω. ἘΞΑΓΓΕΊΛΩ, ε᾿κ τοῦ ἀγγέλλω, ὁ μέλλων α᾿γγελῶ, ὁ ἀόρι στος η᾿´γγειλα, καὶ τὸ ὑποτακτικὸν ἐὰν α᾿γγείλω, καὶ ἐξ αγγείλω. ΑἼΝΕΣΙΣ α᾿πο` τοῦ αι᾿νω῀ αι᾿νε´σω, τοῦτο παρὰ τὸ αι᾿῀νος, τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ ευ᾿φραίνομαι, ὁ μέλλων, ι᾿ανῶ, καὶ ε᾿ξ αυ᾿τοῦ ι᾿´ανος, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ καὶ κράσει αι᾿῀νος· σημαίνει δύο, τὸν ε᾿´παινον, ὡς τὸ[ Il. .♣ψ 795.] Ἀντίλοχ' ου᾿ μέντοι (μέλεός κ') ει᾿ρη´σεται αι᾿῀νος, καὶ γνώμη παραμυθοῦσα, καὶ παραβεβλημένος λόγος πρός τι ὑποκείμενον, ὡς τὸ [οδ. ξʹ. 508.] αι᾿῀νος μέντοι α᾿μυ´μων ο῾`ν κατέλεξας. Τί διαφέρει αι᾿῀νος καὶ παροιμία; ∆ιαφέρει· ὁ μὲν αι᾿῀νος λόγος ε᾿στὶ μυθικὸς, ε᾿κφερόμενος α᾿πο` ἀλόγων ζώων η᾿` φυτῶν πρὸς α᾿νθρώπων παραίνεσιν· ε᾿πι` μὲν α᾿λο´γων ζώων, ὡς παρ' Ἀρχιλόχῳ αι᾿῀νος τῶν (τις) α᾿νθρώπων ο῾´δε ὡς α᾿῀ρ' α᾿λω´πηξ καὶ αι᾿ετὸς ξυνωνίαν ε᾿´θεντο, α᾿πο` δὲ φυτῶν, ὡς παρὰ Καλλιμάχῳ, Ἄκουε δὴ τὸν _0_α_ι᾿῀_ν_ο_ν0_1_λ_ό_γ_ο_ν1. ΘΥΓΑΤΡῸΣ, παρὰ τὸ θύειν καὶ ὁρμᾶν κατὰ γαστρός· τοῦτο δὲ παρὰ τὸ θυγάτηρ. 115 ἘΝΕΠΆΓΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ πήσσω τὸ πηγνύω, ὁ μέλλων πήξω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´παγον, ὁ παθητικὸς ε᾿πα´γην, τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν, ε᾿νεπάγησαν. ΠΑΓῚΣ, ε᾿κ τοῦ πήσσω τὸ πηγνύω, πηγὶς καὶ παγίς. ἘΠΙΛΗΘΉΣΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ λάθω τὸ λανθάνω· τὸ ΛΗ μέγα, διότι α᾿νεφάνη ε᾿ν τῷ δευτέρῳ α᾿ορίστῳ. ΚΡΑΤΑΙΟΎΣΘΩ, ε᾿κ τοῦ κραταιῶ· τοῦτο παρὰ τὸ κραταιός. ΚΡΙΘΉΤΩΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ κρίνω κρινῶ κέκρικα κέκριμαι ε᾿κρί θην, ἡ μετοχὴ κριθεὶς τοῦ κριθέντος, καὶ τὸ προστακτικὸν, κρίθητι κριθήτωσαν. Τὸ κρίνω σημαίνει δύο· τὸ διαχωρίζω, ὡς τὸ κρίν' α᾿´νδρας κατὰ φῦλα καὶ τὸ ἐπιλέγω, ὡς τὸ κρίνας ε᾿κ Λυκίης ε᾿ει´κοσι φῶτας α᾿ρι´στους. Τί διαφέρει τὸ κρίνειν τοῦ διακρίνειν; ∆ιαφέρει. Κρίνειν μὲν γὰρ κυρίως λέγεται τὸ δικάζειν, διακρίνειν δὲ τὸ πρᾶγμα πράγματος διι¨στάναι καὶ διαχωρίζειν. ΝΟΜΟΘΈΤΗΣ, ε᾿κ τοῦ νόμος καὶ τοῦ τίθημι θήσω. Τὸ ΘΕ ψιλόν· τὰ διὰ τοῦ ΕΤΗΣ α᾿ρσενικὰ βαρύτονα, ει᾿´τε ἁπλᾶ ει᾿´τε σύνθετα, διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφεται, οι῾῀ον μητιέτης, νομοθέτης, λογοθέτης, πλὴν τοῦ προσαίτης, ευ᾿χαίτης. ΓΝΏΤΩΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ ΓΝΩ γίνεται παράγωγον ῥῆμα ει᾿ς ΜΙ, γνῶμι, ὁ μέλλων γνώσω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´γνων, ἡ μετοχὴ ὁ γνοὺς, τοῦ γνόντος, καὶ τὸ προστακτικὸν γνῶθι διὰ τοῦ Ω μεγάλου. Καὶ ω᾿´φειλε γράφεσθαι διὰ τοῦ Ο μικροῦ· α᾿λλὰ τὰ ει᾿ς ΘΙ προστακτικὰ καὶ τὰ ει᾿ς ΝΑΙ α᾿παρέμφατα α᾿ορίστου ο᾿´ντα φύσει μακρᾷ παραλήγεται. ἈΦΈΣΤΗΚΑΣ, ε᾿κ τοῦ ἑστήκω ἑστήξω ε῾´στηκα ε῾´στηκας, καὶ μετὰ τῆς α᾿πο` προθέσεως, α᾿ποέστηκας καὶ ἀφέστηκας. ΜΑΚΡΌΘΕΝ, ε᾿πι´ρρημα τοπικὸν, γίνεται δὲ ἐκ τοῦ μακρόν· τοῦτο δὲ κατὰ συγκοπὴν μικρὸς (σιξ), τὸ δὲ μῆκος παρὰ τὸ η῾´κω τὸ ε᾿´ρχομαι. Τὸ ΚΡΟ μικρὸν, διατί; Τὰ ει᾿ς ΘΕΝ ε᾿πιρ ρήματα, ει᾿ μὲν μετὰ πτωτικῶν συντεθῶσι, διὰ τοῦ Ο μικροῦ γράφεται, οι῾῀ον ου᾿ρανὸς ου᾿ρανόθεν, θεὸς θεόθεν· ει᾿ δὲ μετὰ 116 α᾿πτώτων, διὰ τοῦ Ω μεγάλου, οι῾῀ον πόρρω πόρρωθεν, ε᾿´ξω ε᾿´ξωθεν, πλὴν τοῦ ἑτέρωθεν, α᾿μφοτέρωθεν, ἑκατέρωθεν. ὙΠΕΡΗΦΑΝΕΎΩ, ε᾿κ τοῦ ὑπερήφανος, τοῦτο ε᾿κ τῆς ὑπὲρ προθέσεως καὶ τοῦ φαίνω, ὑπεράφανός τις ω᾿`ν, ὁ ὑπεράνω πάντων φαινόμενος. ἘΜΠΥΡΊΖΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ πῦρ πυρὸς, πυρίζω καὶ ἐμπυρίζω, τὸ δὲ πῦρ παρὰ τὸ φύω, τὸ ἀναβλαστάνω· φῦρ καὶ πῦρ. Ει᾿ς τὸ πῦρ περισπωμένη, διατί; Πᾶν ο᾿´νομα