μονοσύλλαβον περισπᾶται, καὶ γίνεται ε᾿μπυρίζω· πᾶσα συλλαβὴ ει᾿ς Ν λήγουσα ... ΣΥΛΛΑΜΒΆΝΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ λήβω τὸ λαμβάνω, καὶ μετὰ τῆς σὺν προθέσεως συλλαμβάνω· τρέπει τὸ Ν ει᾿ς Λ· πᾶσα γὰρ συλλαβή ... ΒΕΒΗΛΟΥ͂ΤΑΙ παρὰ τὸ βέβηλος, ο῾` σημαίνει τὴν φλιὰν, καὶὍμηρος, ῥῖψαι(ε) ποδὸς τεταγὼν α᾿πο` βηλοῦ θεσπεσίοιο. Γίνεται δὲ βῆλος παρὰ τὸ βῶ τὸ βαίνω, ὁ μέλλων, βήσω, βῆλος καὶ βέβηλος. Τὸ ΒΗ Η διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΗΛΟΣ ο᾿νο´ματα, ει᾿´τε ο᾿ξυ´τονα ει᾿´τε βαρύτονα, διὰ τοῦ Η γράφεται, οι῾῀ον κάπηλος, βέβηλος· ο᾿ξυ´τονα δὲ, οι῾῀ον ὑψηλὸς, χα μηλός. ἈΝΤΑΝΑΙΡΕΙ͂ΤΑΙ ε᾿κ τοῦ αι᾿´ρω, τὸ ἐπαίρω, ὡς τὸ "αι᾿´ρεται α᾿πο` τῆς γῆς τὸ μνημόσυνον αυ᾿τοῦ·" τὸ προσφέρω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ α᾿´ρτος, ὁ τῷ σώματι ἡμῶν προσφερόμενος· τὸ διαχωρίζω, ὡς τὸ "διαιροῦνται αἱ προσῳδίαι·" τὸ προαιροῦμαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ προαίρεσις, καὶ αἱρετικός· τὸ καταβάλλω, ὡς τὸ φῆ γὰρ ο῾´γ' αἱρήσειν Πριάμου πόλιν. ΚΑΤΑΚΥΡΙΕΥ͂ΣΑΙ ε᾿κ τοῦ κυριεύω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ κύριος, κύριος καὶ δεσπότης. Κύριος μὲν λέγεται ε᾿πι` τῆς μητρὸς καὶ τῶν παιδίων, δεσπότης δὲ ἐπὶ τῶν α᾿ργυρωνήτων. ΣΑΛΕΥΘΩ͂, ὑποτακτικὸν παθητικὸν α᾿ορίστου πρώτου τὸ θέμα σαλεύω· γίνεται παρὰ τὸ σάλος, τοῦτο παρὰ τὸ α῾`λς ἁλός. 117 ΓΕΝΕᾺ, παρὰ τὸ γένος, τοῦτο παρὰ τὸ γείνω τὸ γεννῶ· σημαίνει δʹ· τὴν ἡλικίαν, ὡς τὸ γενεῇ νεώτατος ε᾿´σκεν ἁπάντων· τὴν ευ᾿γε´νειαν, ὡς τὸ τέκνον ε᾿μο´ν· τὴν φυλὴν, οι῾´η περ φύλλων γενεή. λέγεται γενεὰ καὶ τὰ ει᾿´κοσι ε᾿ννέα ε᾿´τη, ὡς τὸ τῷδ' η᾿´δη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων α᾿νθρώπων ε᾿φθίαθ'. ἌΝΕΥ ε᾿πι´ρρημα τάξεως. ἈΡΑ͂Σ παρὰ τὸ αι᾿´ρω τὸ ἐπαίρω, η᾿` παρὰ τὸ ευ᾿´χομαι· καὶ ει᾿ μὲν σημαίνει τὴν ευ᾿χη`ν, γίνεται παρὰ τὸ αι᾿´ρω τὸ ε᾿παίρω· οἱ γὰρ ευ᾿χο´μενοι εἰώθασι τὰς χεῖρας ε᾿κτείνειν· ει᾿ δὲ σημαίνει τὴν κατάραν, γίνεται παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἐπεύχομαι, κατὰ ἀντίφρασιν. Ει᾿ς τὸ Α ψιλὸν, διατί; Τὸ Α πρὸ τοῦ Ρ ε᾿πιφερομένου φωνήεντος ψιλοῦται, α᾿´ραβος, α᾿ρετὴ, α᾿ρα´. ΠΙΚΡΊΑ παρὰ τὸ πικρὸς, τοῦτο παρὰ τὸ πέκος γίνεται πεκρὸς, τὸ γὰρ Ε, ἡνίκα πλεονάσῃ σύμφωνον, τρέπεται ει᾿ς Ι, ῥέπτω ῥίπτω, πέκος πίκρος· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῆς πεύκης. ΓΛΩ͂ΣΣΑ σημαίνει τρία· τὸ μέρος τοῦ σώματος, ὡς τὸ τοῦ δ' α᾿πο` μὲν γλῶσσαν τάμεν (σιξ) χαλκὸς α᾿τειρής· τὴν διάλεκτον, ὡς τὸ ....... καὶ τὸ ἀργυροῦν. ΣΚΕΥ͂ΟΣ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γλωσσόκομον. ΚΌΠΟΣ παρὰ τὸ κόπτω.Ὁ γὰρ κόπος κόπτει τὴν δύναμιν. ἘΓΚΆΘΗΤΑΙ, ε᾿´στιν ε῾´ω τὸ καθέζομαι, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ παρά γωγον ει᾿ς ΜΙ, ε῾´ημι, καὶ τὸ παθητικὸν ε῾´εμαι η᾿῀μαι, τὸ τρίτον ε῾´εται η῾῀ται, καὶ κάθηται, τροπῇ τοῦ Τ ει᾿ς Θ, καὶ μετὰ τῆς ε᾿ν προθέσεως, ε᾿γκάθηται. ∆ιατί ἀναβιβάζει τὸν τόνον; ∆ιότι πᾶν παθητικὸν ει᾿ς ΜΑΙ λῆγον α᾿πο` τῶν ει᾿ς ΜΙ κεκλιμένων ε᾿ν τῇ συνθέσει τρίτην α᾿πο` τέλους ποιεῖ τὴν ο᾿ξεῖαν, οι῾῀ον, κεῖμαι α᾿πο´κειμαι, η῾῀μαι κάθημαι. Καὶ διατί ἐπὶ μὲν τοῦ κεῖμαι τὰ 118 δύο Ε ει᾿ς τὴν ΕΙ δίφθογγον κιρνῶνται, ε᾿πι` δὲ τοῦ κάθημαι ει᾿ς Η μακρόν;Ἐπειδὴ ἡ ἀρχὴ αυ᾿τω῀ν ε᾿στιν αι᾿τι´α· τὸ μὲν γὰρ α᾿πο` φωνήεντος α᾿´ρχεται, τὸ δὲ ἀπὸ συμφώνου. ἘΝΈ∆ΡΑ, παρὰ τὸ ε῾´ζω, τὸ κάθημαι, ε῾´δρα καὶ ἐνέδρα, ε᾿ν ᾗ κάθηνταί τινες, ε῾´ως α᾿`ν ε῾´λωσιν ου῾`ς ε᾿πιβουλεύουσι. ΠΛΟΎΣΙΟΣ, παρὰ τὸ πολὺς καὶ ου᾿σι´α, πολυούσιός τις ω᾿`ν, καὶ ἐν συγκοπῇ πλούσιος. Τί διαφέρει πλούσιος, ευ᾿´πορος, α᾿φνειὸς, καὶ ο᾿´λβιος. ∆ιαφέρει· πλούσιος ὁ πολλὴν ε᾿´χων ου᾿σι´αν· ευ᾿´πορος, ὁ πρὸς τὰς ε᾿πιβαλλούσας χρείας α᾿νενδεὴς, α᾿φνειὸς, ὁ ἀπὸ ἐνιαυτοῦ τὴν τροφὴν συλλέγων, ο᾿´λβιος δὲ, ὁ τελείαν ε᾿´χων τὴν ευ᾿δαιμονίαν. ἈΘΩ͂ΟΣ παρὰ τὸ θῶ, ο῾` σημαίνει τὸ καταβάλλω καὶ ζημιῶ, γίνεται θωὴ ἡ ζημία, ᾗπερ παρὰ τὸ ζῶ ζωὴ, καὶ φῶ φωνὴ, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ γίνεται θωὸς, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿θω῀ος, ὁ ἀζήμιος. Καὶ διατί ου᾿ προπαροξύνεται, ι῾´να η᾿῀ν (σιξ) α᾿´θωος; ∆ιότι κανών ε᾿στιν ὁ λέγων, ο῾´τι τὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς Α καὶ ει᾿ς Η θηλυκῶν διὰ τοῦ ΩΟΣ γινόμενα ο᾿νο´ματα προπαρο ξύνεται, οι῾῀ον κεφαλὴ ἀκέφαλος, ω῾´ρα α᾿´ωρος· καὶ ε῾´τερος κανών ε᾿στιν ὁ λέγων, τὰ ει᾿ς ΟΣ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς (τῷ Ω) παραλη γόμενα περισπῶνται, οι῾῀ον α᾿θῷος μητρῷος ἡρῷος πατρῷος, χωρὶς τοῦ κῶος λῶος (κολῳὸς), ο῾` σημαίνει τὸν θόρυβον· ε᾿´χει δὲ τὸ Ι α᾿πο` παραδόσεως. ΜΆΝ∆ΡΑ παρὰ τὸ α᾿´ντρον, ο῾` σημαίνει τὸ